Τα απανωτά τροχαία με θύματα πεζούς για λίγο θορύβησαν, και ύστερα γρήγορα παρασύρθηκαν από τη ροή των μεγάλων και μικρών συμβάντων. Εκλεισε πριν ανοίξει καλά καλά η συζήτηση για το δράμα του διηνεκούς πολέμου στην άσφαλτο, για το διπλό μας πρόσωπο, το συμμορφωμένο και το ακατάστατο, για την απουσία κεντρικού σχεδιασμού, υποτυπώδους συντονισμού μεταξύ των πολλών εμπλεκόμενων υπηρεσιών, που θα καταλάγιαζε την αδιανόητη αιμορραγία – ένα δυστύχημα Τεμπών τον μήνα. Οχι ότι δεν έχουν περιοριστεί οι θάνατοι στους δρόμους· μειώθηκαν από 2.229 το 1998 σε 1.909 το 2001, 668 το 2019, 584 το 2020 (πανδημία) και αυξήθηκαν σε 624 το 2021 και σε 635 το 2022. Αλλά για τον βαθμό πολιτισμικής μας ανάπτυξης παραμένουμε τραγικά πίσω. Και μετρό και λεωφορεία αραμπάδες. Και νέοι άξονες και δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα οδικού δικτύου με ταλαιπωρημένα οδοστρώματα, κακοτεχνίες, λειψές λωρίδες, ατελείωτα έργα-παγίδες θανάτου για εποχούμενους. Και ταχύτατη προσαρμογή στην πλημμυρίδα τεχνολογικών εφαρμογών και τραγική υπανάπτυξη στην κυκλοφοριακή παιδεία. Και οράματα βιώσιμης κινητικότητας και σιδηροπαγής προσκόλληση στο Ι.Χ.· στα 5,4 εκατ. οχήματα που κυκλοφορούν στη χώρα, προστίθενται κάθε μέρα άλλα 700. Φουσκωμένο ποτάμι από σταθμευμένα και κινούμενα αυτοκίνητα οι δρόμοι των αστικών κέντρων.
Τα μποτιλιαρίσματα και τα εξ αυτών τεντωμένα νεύρα δεν είναι ασύνδετα από τα τροχαία. Το ένα φέρνει το άλλο. Αμφότερα δεν είναι ασύνδετα από την απουσία εκσυγχρονισμένης σήμανσης, βελτιώσεων σε επικίνδυνα σημεία, πεζογεφυρών και διαδρόμων για τους πεζούς όταν γίνονται έργα, κυκλικών κόμβων, διαχωριστικών νησίδων. Τα παραπάνω, μαζί με την αλόγιστη οδήγηση εξαιτίας της τυφλής πίστης στο αλάνθαστο πληθωρικό «εγώ», τη διάσπαση προσοχής εξαιτίας της ενασχόλησης με το κινητό, την κατανάλωση αλκοόλ, τα αυξημένα επίπεδα άγχους, τις κακές πρακτικές οδήγησης, την εξωγενή απώλεια επιτήρησης του δρόμου, μετατρέπουν τη μετακίνηση σε ρώσικη ρουλέτα.
Το πρόβλημα είναι ότι τόσο το κράτος όσο και οι υπήκοοί του δεν συγκλονίζονται από τους ανώνυμους θανάτους στον δρόμο. Ενδόμυχα, τους νομίζουν μια αναπόφευκτη παράπλευρη απώλεια της προόδου. Δεν είναι. Τα τροχαία είναι και προβλέψιμα και αποτρέψιμα. Αν η ασφάλεια δεν εγκατασταθεί στην καρδιά της εξέλιξης, η πρόοδος γίνεται σφαγείο. Κομβικό. Ομως συχνά τα κομβικά, όλοι μας, δεν έχουμε καθαρό βλέμμα να τα δούμε.