Mια μπίρα λιγότερη

2' 0" χρόνος ανάγνωσης

«Αν οι νέοι σταματούσαν να ξοδεύουν τα λεφτά τους σε τοστ με αβοκάντο, θα μπορούσαν να αγοράσουν το δικό τους σπίτι». Είναι μία από τις δηλώσεις του Αυστραλού μεγιστάνα Τιμ Γκάρνερ που έχουν προκαλέσει αντιδράσεις στα social media. Ομως, σε αντίθεση με άλλες τοποθετήσεις του, και παρά την υπερβολή της, έχει μια μικρή δόση αλήθειας για ένα μεγάλο ζήτημα.

Συχνά γκρινιάζουμε για το πορτοφόλι μας. Τις περισσότερες φορές, ιδίως στην Ελλάδα, έχουμε τους λόγους μας. Κάνουμε όμως ό,τι περνάει από το χέρι μας; Η αγοραστική δύναμη δεν διαμορφώνεται απλώς από τα έσοδα και τα έξοδα του μήνα αλλά και από το πώς αξιοποιούμε τα χρήματα που περνούν από μπροστά μας.

Στη χώρα μας έχει καταγραφεί αισθητά περιορισμένη συμμετοχή μας σε επενδυτικά προϊόντα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η αλήθεια είναι ότι μας κυνηγούν τα φαντάσματα του παρελθόντος, όπως η φούσκα στο χρηματιστήριο και οι οικονομικές κρίσεις. Το επιχείρημα ωστόσο χάνει σε αξία όταν στρέφει κανείς το βλέμμα στα ποσά που κατά τα άλλα οι Ελληνες δαπανούν στον τζόγο: 30 δισ. ευρώ το 2022, σχεδόν το 15% του ΑΕΠ(!).

Πιο πειστική εξήγηση είναι το χαμηλό επίπεδο χρηματοοικονομικού αλφαβητισμού στη χώρα μας, καθώς Ελληνες που βρίσκονται ακόμα και στις παραγωγικές ηλικίες δεν είναι το ίδιο εξοικειωμένοι με βασικές έννοιες που συνοδεύουν τη λειτουργία της οικονομίας. Αποθαρρύνεται έτσι η συμμετοχή τους σε προγράμματα επένδυσης και αποταμίευσης – βλ. προθεσμιακές καταθέσεις, αμοιβαία κεφάλαια, έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου, εταιρικά ομόλογα.

Ούτως ή άλλως, όταν τα κουκιά είναι μετρημένα, φαντάζει βουνό να εξετάσεις την προοπτική μιας επένδυσης. Ομως αρκούν ελάχιστα ποσά για να δημιουργήσεις ακόμη ένα κανάλι ενίσχυσης του εισοδήματος, μακροπρόθεσμα. Το πιθανότερο, δεν θα γίνεις πλούσιος. Θα έχεις όμως ένα επιπλέον μαξιλάρι που μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο στο μέλλον.

Ιδίως αν λάβουμε υπόψη τις δημογραφικές προβολές και τις δυσοίωνες προβλέψεις για τη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος, στην Ελλάδα έχει κανείς παραπάνω λόγους να κρατάει έναν «κουμπαρά», με μεγαλύτερη ή μικρότερη απόδοση, δηλαδή με μεγαλύτερο ή μικρότερο ρίσκο. Εδώ μπορεί και πρέπει να παίξει ρόλο και το κράτος, στα πρότυπα άλλων χωρών οι οποίες παρέχουν φορολογικές απαλλαγές για ποσά που επενδύονται ή αποταμιεύονται μακροπρόθεσμα.

Τι λέει και ο κροίσος Μάριο Γκαμπέλι, όταν φοιτητές στις ΗΠΑ ζητούν τη συμβουλή του; «Βάλτε στην άκρη 30 δολάρια την εβδομάδα και επενδύστε τα. Σκεφτείτε πού θα φτάσετε αν τα αυξάνετε με 4, 8, 10% για τα επόμενα 40 χρόνια. Αν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε τον εαυτό σας, πιείτε μια μπίρα λιγότερη».

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT