Ετσι πολύ ατένισα

Αγαλλιούσε μέσα στην καθαρότατην αιθρία του αρχιπελάγους. Πλατσούριζε κι ατένιζε. Κατά πού ν’ ατένιζε; Μήπως κατά τη Μύκονο, όπου αερίζει την πολιτική του σκέψη ο νέος του αρχηγός; Μήπως κατά τον ουρανό, για να ευχαριστήσει τον θεό για τον γλυκύ δροσισμό που απολάμβανε; Μήπως το βλέμμα του έτρεχε κιόλας πέρα από τα εγκόσμια, στα πεπρωμένα της κασσελακικής Αριστεράς; Ο,τι κι αν βάραινε τον νου του Αρη στο νωχελικό λουτρό του, δεν ήταν αρκετό για να διαταράξει τη συμβολική δύναμη της εικαστικής σύνθεσης. Ο πίνακας του Αρη εν Πάτμω θα μπορούσε να έχει και τίτλο: «Η επιτυχία της Μεταπολίτευσης». Γι’ αυτά πολέμησαν οι Αρηδες. Για να έχουν όλοι μοίρα στον ήλιο. Και φτέρνα στη στέρνα.