Φούξια βατόμουρο

Στα χρώματα ήταν λίγο αναποφάσιστος. Εβαλε βαθύ κόκκινο μέχρι ανοιχτό γαλάζιο, που έφτανε και σε ροζ και στην κορύφωσή του σε ανοιχτές φούξια αναλαμπές. Βουτηγμένος σε τόση παρδαλότητα, ο Νικόλας Φαραντούρης έμοιαζε να επισκιάζει ο ίδιος την εξαγγελία της υποψηφιότητάς του για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ: Το μέσο (βίντεο κλιπ) φαινόταν να καταπίνει το μήνυμα (διάγγελμα). Από μια άποψη, όμως, το εκτυφλωτικό μπρικολάζ της σκηνογραφίας ήταν συντονισμένο με το περιεχόμενο – με τα μονολεκτικά συνθήματα που έλαμπαν φωτορρυθμικά στην οθόνη σαν πυροτεχνήματα. Ηταν συντονισμένο σίγουρα με το ύφος της θεατρικότατης εκφοράς και της χορογραφίας –στομφώδεις κραυγούλες και υψωμένα δάχτυλα– που έκανε τον καθηλωμένο θεατή να συνειδητοποιεί ότι το «Φαραντούρης» είναι φτωχό για τέτοιον περφόρμερ. Θα του άξιζε το «Φανφαραντούρης».