Οι φωνές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που τάσσονται υπέρ μιας συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ πληθαίνουν μέρα με τη μέρα. Και δείχνουν να προέρχονται από όλες τις εσωκομματικές ομαδοποιήσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στην Κουμουνδούρου, αποδεικνύονται αδύναμοι εδώ και καιρό να αντιμετωπίσουν την εσωτερική σύγκρουση, που οδηγεί το κόμμα σε απαξίωση και τα ποσοστά του σε απίσχνανση, ωστόσο, δεν είναι λίγα τα στελέχη που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ακόμη να διαδραματίσει κομβικό ρόλο στην επόμενη μέρα της Κεντροαριστεράς. Ετσι, οι προσκλήσεις προς τη Χαριλάου Τρικούπη επανέρχονται στο προσκήνιο.
Ωστόσο, μόλις λίγους μήνες μετά τις ευρωεκλογές, η συζήτηση για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς έχει διαφοροποιηθεί πλήρως. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να διατηρεί μόνο κατ’ όνομα τον τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ίσως οι εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων και μια πιθανή νέα διάσπαση, που από πολλούς προεξοφλείται, να του στερήσουν και τυπικά τον τίτλο. Το κόμμα βυθίζεται στις δημοσκοπήσεις, με όλο και χαμηλότερα ποσοστά.
Στον αντίποδα, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να μετατρέψει την ήττα των ευρωεκλογών σε μια επικερδή για το κόμμα εσωκομματική διαδικασία ανάδειξης ηγεσίας. Εδειξε ότι διαθέτει στελέχη και πολυφωνία, ότι μπορεί να καλύψει όλο τον χώρο από τις παρυφές της Κεντροδεξιάς μέχρι την Αριστερά, και εξέπεμψε θεσμικότητα και πολιτικό πολιτισμό.
Οι προσκλήσεις συνεργασίας που απευθύνουν προς τη Χαριλάου Τρικούπη στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, διαβάζονται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ σαν εκκλήσεις για σανίδα σωτηρίας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, ούτως ή άλλως, είχε απορρίψει και πριν από την επανεκλογή του συνεργασίες κορυφής, καθιστώντας σαφές ότι επενδύει σε προσέλκυση της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι σε τεχνητές συγκολλήσεις, ούτε σε μεταγραφές στελεχών. Μετά την επικράτησή του στις εσωκομματικές εκλογές, έστειλε σαφές μήνυμα πως επιδίωξή του είναι η αμφίπλευρη διεύρυνση του κόμματος. Αποτυπώθηκε αυτό στην αξιοποίηση των συνυποψηφίων του και στη στελέχωση των κομματικών οργάνων.
Το μεγάλο στοίχημα για το ΠΑΣΟΚ είναι να καταφέρει να αφυπνίσει τη δεξαμενή της αποχής. Εκείνους τους ψηφοφόρους που δεν φτάνουν στην κάλπη γιατί θεωρούν ότι τίποτα δεν τους εκφράζει και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ο ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα στη σημερινή, άκρως τοξική κατάστασή του, μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την επιδίωξη.