Επιστρέφουν οι διοικητικοί υπάλληλοι του Πανεπιστημίου Αθηνών, του
ΕΜΠ, του ΑΠΘ και άλλων πέντε πανεπιστημίων στη δουλειά τους, για να
πάρουν τα… φύλλα διαθεσιμότητας από το υπουργείο Παιδείας.
Συνολικά 1.349 άνθρωποι από οκτώ πανεπιστήμια της χώρας θα βρεθούν
εκτός δουλειάς, ελπίζοντας ότι θα είναι μεταξύ εκείνων που θα
απορροφηθούν σύντομα σε άλλη θέση του δημόσιου τομέα. Αλλιώς…
Ερώτημα είναι εάν οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι συνδικαλιστικές τους
ηγεσίες καθώς και οι ηγεσίες των ΑΕΙ θα αναζητήσουν τα λάθη που
έγιναν. Διότι η δίμηνη περιπέτεια στα πανεπιστήμια με την απεργία
των διοικητικών αποτελεί μια ιστορία έλλειψης ρεαλισμού, λαθών και
πολιτικού αριβισμού.
Είναι δεδομένο ότι στην τήρηση άτεγκτης στάσης από τους
συνδικαλιστές των διοικητικών υπαλλήλων συνέβαλαν -για ακόμη μία
φορά- οι φωνές που πιστεύουν ότι, λόγω της ευαισθησίας της
ελληνικής οικογένειας για τη μόρφωση των παιδιών, η παιδεία είναι
προνομιακός χώρος για να επιβάλουν τον πολιτικό τους τσαμπουκά,
ελπίζοντας ότι θα καταλάβουν τα… ανάκτορα. Διοικητικοί υπάλληλοι
έβριζαν όσους πανεπιστημιακούς πρότειναν να υπάρξουν ρεαλιστικές
λύσεις, ώστε και τα κριτήρια όσων επιλεγούν προς διαθεσιμότητα να
είναι τα δικαιότερα δυνατά και το πλήγμα στο πανεπιστήμιο να είναι
το μικρότερο δυνατό. Τέτοιες φωνές υπήρξαν τόσο στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών όσο και στο ΕΜΠ. Φωνές βοώντων.
Τι θα γίνει τελικά, μετά την αδιαλλαξία που επέδειξε η πλευρά των
ΑΕΙ να επιμένει ότι υπάρχει έλλειμμα διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ
και όχι πλεόνασμα; Θα επιλεγούν 1.349 με τα «τυφλά» κριτήρια
(μοριοδότηση) του υπουργείου Παιδείας, με αποτέλεσμα να υπάρχει
κίνδυνος να αποχωρήσουν άξια και έμπειρα στελέχη. Ηδη, στα δύο
εμβληματικά πανεπιστήμια άρχισαν η γκρίνια και ο διχασμός μεταξύ
των υπαλλήλων για το ποιος δούλευε περισσότερο!
Βέβαια, ως συμπαραστάτες -τάχα- των διοικητικών υπαλλήλων
προσέτρεξαν κάποιοι πανεπιστημιακοί, γνωστοί για τις φιλοδοξίες
τόσο εντός του πανεπιστημίου όσο και στον πολιτικό στίβο. Γνωστοί
και μη εξαιρετέοι καθηγητές που έχουν από καιρό σηκώσει το λάβαρο
της επανάστασης στα ιδρύματα, αφού όμως έχουν εξασφαλίσει το…
παντεσπάνι τους! Ωρύονταν όλες τις προηγούμενες ημέρες, για να
προστατεύσουν ποιον; Τους διοικητικούς που μπήκαν χωρίς αξιολόγηση
στα πανεπιστήμια εκμεταλλευόμενοι τα προεδρικά διατάγματα των
γαλάζιων και των πράσινων υπουργών, και τώρα σαν ώριμο φρούτο
θεωρείται ότι είναι έτοιμοι να πέσουν σε ροζ αγκαλιές!
Ελεος όμως! Δεν μπορεί ο χώρος της παιδείας, και στις τρεις
βαθμίδες, να είναι το πεδίο όπου μονίμως παίζονται πολιτικά
παιχνίδια (από τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης)
και στήνονται βεντέτες (π.χ. ανάμεσα στις ηγεσίες του υπ. Παιδείας
και των ΑΕΙ και της ΟΛΜΕ). Κάποτε όλοι πρέπει να σκεφθούν ως γονείς
που νοιάζονται για τη μόρφωση των παιδιών. Εκτός κι αν έχουν
κλείσει θέση από νωρίς για τα παιδιά τους σε ιδιωτικό
σχολείο…