Από πρακτικής απόψεως, ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, επικουρούμενος
από τον «σύμμαχο» Β. Βενιζέλο και τον «τεχνικό σύμβουλο» Γ.
Στουρνάρα, επιχειρεί να μετατρέψει τις συναντήσεις κορυφής της
Ευρώπης σε ένα «κρυφό παζάρι» για νέα και περισσότερα
δανεικά.
Σοφός συνομιλητής εξηγούσε πόσο βλαπτική κινδυνεύει να αποβεί η
επαναλαμβανόμενη «επαναδιαπραγμάτευση». «Οι ηγετικές ομάδες των
μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών, έλεγε, έχουν αντιληφθεί ότι οι Ευρωπαίοι
θα προσαρμοστούν σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης». Περιμένουν
από τους Ελληνες να πράξουν αναλόγως.
Ακόμη και το περίφημο γερμανικό μοντέλο κινδυνεύει. Ειδικά τώρα που
η Κίνα προετοιμάζει τη μαζική εξαγορά των ξένων επενδύσεων που
έγιναν στην επικράτειά της κατά τη διάρκεια των τριάντα τελευταίων
ετών. Σκοπεύει να ελέγξει την προσφορά προϊόντων που θα
καταναλώνουν οι κάτοικοι της μεγάλης αυτής χώρας, καθώς βελτιώνεται
η αγοραστική δύναμή τους.
Κανείς Ευρωπαίος δεν θα υποδείξει στον κ. Σαμαρά τι πρέπει να κάνει
η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις ταχύτατες μεταβολές της διεθνούς
αγοράς. Μας νουθετούν, όμως, όλοι να τελειώνουμε, επιτέλους, με την
αναδιοργάνωση του πλαισίου λειτουργίας επιχειρήσεων, εργαζομένων
και επαγγελμάτων, προσεγγίζοντας απολύτως τα διεθνή πρότυπα. «Η
εμμονή των συντεχνιών στην προφύλαξη των προνομίων τους καταστρέφει
τη χώρα και, τελικώς, θα διαλύσει και τους ίδιους τους
δυστροπούντες επαγγελματίες», ανέλυε υψηλόβαθμο στέλεχος της
Επιτροπής, που έχει πλέον καλά κατανοήσει τα μεγάλα δομικά
προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.
Στην Αθήνα, όμως, οι συγγραφείς του θεατρικού μονόπρακτου με τίτλο
«Οχι στην τρόικα» γελοιοποιούν την κυβέρνηση της χώρας με τα
επικοινωνιακά τους καμώματα, ενώ, ταυτοχρόνως, καθιστούν
δυσκολότερο το έργο του πρωθυπουργού. Ολοι γνωρίζουν ότι η
κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς να υπάρξει, το γρηγορότερο δυνατόν, μια
ευρύτατη συμφωνία για την έξοδο της Ελλάδας από την πολύπλευρη
κρίση.
Το ίδιο επιθυμούν και οι μεγάλες πρωτεύουσες. Δεν σημαίνει, όμως,
αυτό ότι θα εκδώσουν την εγγύησή τους προς τις αγορές, χωρίς να
έχει μεσοπροθέσμως εξασφαλιστεί η τήρηση των συμπεφωνημένων.
Ξεχνούν ορισμένοι στην Αθήνα ποια είναι, ακριβώς, η δουλειά της
τεχνοκρατικής τρόικας. Ζητείται από τα στελέχη της να επικυρώσουν
ότι τα μέτρα πολιτικής που αποφασίζουν τα υπουργεία ανταποκρίνονται
σε όσα προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο και το Δεύτερο Μνημόνιο.
Ζητείται, επίσης, να πιστοποιήσουν ότι τα οικονομικά στοιχεία που
εμφανίζει η ελληνική κυβέρνηση είναι ειλικρινή και αληθινά.
Δυστυχώς, παρά την εξαιρετική προσπάθεια που έχει κάνει το
ανθρώπινο δυναμικό της Στατιστικής Αρχής, διατηρείται σοβαρή
καχυποψία, τόσο στα γραφεία της 19ης Οδού στην Ουάσιγκτον όσο και
στο κτίριο Joseph Bech στο Λουξεμβούργο, ότι, ακόμη σήμερα, στην
Αθήνα, κάποιοι ονειρεύονται «μαγείρεμα των στοιχείων».
Δεν πρέπει να διαφεύγει από κανέναν ότι ένα μεγάλο μέρος της
ανυπολόγιστης ζημίας που υπέστη η χώρα την άνοιξη 2010 προέκυψε από
το ψέμα για το πραγματικό μέγεθος του κρατικού ελλείμματος. Εξέλιξη
που έδωσε, τότε, την ευκαιρία να εκδηλωθεί κύμα εχθρότητας το οποίο
στηρίχθηκε σε ανόητες, δήθεν αριστερόφερνες, ιστοριούλες, για το
πώς τα στελέχη της Goldman Sachs βοήθησαν την Ελλάδα να μαγειρέψει
τα στατιστικά διαπιστευτήριά μας στην Ευρωζώνη.
Η Ιστορία μάς διδάσκει ότι ο χειρότερος εχθρός ήταν πάντοτε ο
εσωτερικός. Αντιθέτως, εκείνοι που μας εκδίωξαν είναι αυτοί που
ενεργούν ως οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές μας. Στις αγορές, η
πεποίθηση ότι θα βρεθεί, ίσως και πριν από τις γιορτές του νέου
έτους, μια λύση για την Ελλάδα δεν έχει, ακόμη, αμβλυνθεί.