Επειδή τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα οριακό σημείο, νομίζω ότι
έχει έλθει η ώρα και οι εταίροι και δανειστές μας να κοιταχθούν
λίγο στον καθρέφτη. Εμείς το κάναμε, σε ένα βαθμό, ως κοινωνία και
το ώριμο κομμάτι του ελληνικού λαού έχει αναγνωρίσει τα λάθη, την
κακοδιαχείριση, τη σπατάλη και τη διαφθορά. Αυτομαστιγωθήκαμε για
όλα αυτά και βεβαίως μαστιγωθήκαμε επαρκώς.
Ολοι συμφωνούν πλέον με τις διαπιστώσεις του ωμά ειλικρινούς κ. Ζαν
– Κλοντ Γιουνκέρ πως η Γερμανία επέδειξε μια τιμωρητική στάση
έναντι της Ελλάδος, η οποία εκφράσθηκε με την εμπλοκή του Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου και τα αρχικώς ακριβά επιτόκια του πρώτου
Μνημονίου.
Το έχουμε όμως ξαναπεί και δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα λάθη για τα
οποία δεν μπορούμε εμείς να έχουμε «ιδιοκτησία». Ας πάρουμε το
φαινόμενο της διαφθοράς. Το ταγκό χρειάζεται πάντοτε δύο και το
ταγκό της ελληνικής διαπλοκής και διαφθοράς είχε πάντοτε στον ρόλο
του ενός παρτενέρ γερμανικές ή γαλλικές εταιρείες, που πλήρωναν για
να πάρουν μεγάλες δουλειές στην Ελλάδα. Ας πάρουμε τον ρόλο των
Βρυξελλών. Πού ήταν ο κ. Αλμούνια και οι υπόλοιποι αξιωματούχοι, οι
οποίοι σιωπούσαν όταν έβλεπαν ότι η Ελλάδα θα «στουκάρει» το 2010;
Γιατί τότε δεν μιλούσαν ανοικτά και παρίσταναν αργότερα τους
σοκαρισμένους; Ας πάρουμε τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τους οίκους
αξιολόγησης. Πώς έπεσαν τόσο έξω, όταν οι μεν αξιολογούσαν
θριαμβευτικά τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και οι δε
δάνειζαν την Ελληνική Δημοκρατία όσο τους έπαιρνε; Θα μου πείτε,
περυσινά ξινά σταφύλια. Ενδεχομένως. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες
οχυρώθηκαν όμως πίσω από ένα τείχος προστασίας, οι Ευρωπαίοι
αξιωματούχοι πίσω από την ασφάλεια μιας ισχυρής γραφειοκρατίας και
εμείς μείναμε με τον λογαριασμό.
Ολα αυτά δεν γράφονται για να προσχωρήσουμε στο «δεν πληρώνω». Θα
ήταν καταστροφικό και θα οδηγούσε τη χώρα σε μια βαθιά και χωρίς
επιστροφή κρίση. Χρειάζεται, όμως, ένα reset, μια αλλαγή
«συμβολαίου» για να βγούμε από την κρίση. Οι εταίροι και δανειστές
οφείλουν να δώσουν μια πιο σαφή και θετική προοπτική στη χώρα, υπό
τον όρο ότι εμείς θα αναλάβουμε να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας.
Το μαστίγωμα κάπου εδώ πρέπει να τελειώσει, αν θέλουν η Ελλάδα να
σταθεί όρθια και να τηρήσει και τις υποχρεώσεις της.