Χρονιάρες μέρες και ήθελα να σας απασχολήσω με κάτι ευχάριστο και
ευοίωνο. Oμως, η επικαιρότητα δεν με αφήνει. Στην «Κ» έχουν χυθεί
ποταμοί μελάνης για τα κομματικά παράσιτα, που εξακολουθούν να
διαφεντεύουν -ή καλύτερα να λυμαίνονται- σημαντικότατο μέρος της
κρατικής μηχανής. Πρόκειται για αποτυχημένους πολιτευτές, για
ανεπάγγελτα στελέχη νεολαιών, για κομματεγκάθετους συνδικαλιστές
και για κάθε είδους παρατρεχάμενους των πολιτικών γραφείων. Εξίσου
αμέτρητα είναι και τα κρούσματα διαφθοράς εκ μέρους των ατόμων
αυτών, χωρίς να παραγνωρίζεται το βασικότερο (και πιο «αθώο»)
χαρακτηριστικό τους: Η παντελής ανικανότητά τους να ανταποκριθούν
στο αξίωμα, που τους ανατέθηκε. Τελευταίο κρούσμα ο κ. Χάρης
Τομπούλογλου. Γνήσιο και χαρακτηριστικό γέννημα του κομματικού
σωλήνα. Από φοιτητής μπήκε στο κομματομάγαζο της Ν.Δ. Σε ηλικία
μόλις 19 ετών διορίστηκε στην Εθνική Τράπεζα, της οποίας αποτελεί
και σήμερα (κατά το βιογραφικό του) «ανώτατο στέλεχος». Προφανώς, η
κομματική σκέπη, που κάλυπτε την υποαπασχόληση ή την αργομισθία
στην Τράπεζα, του επέτρεψε να κατέχει ταυτόχρονα, από το 1989 έως
το 1993 (κυβερνήσεις της Ν.Δ.), και «προσοδοφόρες» κρατικές θέσεις,
με τελευταία αυτήν του προέδρου του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα
Κυριακού». Εκεί συνελήφθη, προ ημερών, με 25.000 προσημειωμένα
ευρώ, που ήταν προϊόν εκβιασμού και δωροδοκίας.
Χαρακτηριστικό είναι και το «επιχείρημα» του Χ.Τ. στον υποψήφιο
προς εκβιασμό: «Δεν είμαι εγώ μόνον μαλ…ς να οικονομάνε όλοι από
τις δουλειές και εγώ να μην παίρνω μία». Προφανώς ο κ. Χ.Τ. είχε
ευρύτερη γνώση του τι συμβαίνει, με τους ομοιοκομματάνθρωπους στον
δημόσιο τομέα και η αναφορά του δεν εντοπιζόταν στα (επίσης
κομματοδιορισμένα) μέλη του Δ.Σ. του νοσοκομείου «του», τα οποία
τον είχαν ήδη ανακηρύξει (αξιοκρατικώς και αριστίνδην) «ισόβιο
μέλος του Δ.Σ». (!). Οπως, όμως, αναφέραμε ο κ. Χ.Τ. δεν θα μας
εξέτρεπε, από τη γιορτινή και ευφρόσυνη διάθεσή μας, αν ήταν ένα
«απλό και μεμονωμένο κρούσμα» πολιτικού απατεώνα. Δυστυχώς,
αποτελεί μια από τις κορυφές του γιγάντιου παγόβουνου της
διαφθοράς. Εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, «τομπούλογλου» παραμένουν
διορισμένοι σε θέσεις-κλειδιά της κρατικής μηχανής. Κατά κανόνα
αποτελούν την κόπρο του πολιτικού μας συστήματος. Αποτυχόντες
πολιτευτές επιβραβεύονται, ως πιστά και χρήσιμα κομματόσκυλα.
«Επιτυχόντες» κομματοσυνδικαλιστές, εγκάθετοι νεολαίοι,
επαγγελματίες αφισοκολλητές και κάθε λογής κομματικοί κλακαδόροι,
τοποθετούνται σε εκλόγιμες βουλευτικές θέσεις, στους
ευρωσυνδυασμούς, ακόμη και στα ψηφοδέλτια Επικρατείας.
Καταλαμβάνουν υπουργεία… Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνον στα
δύο τέως κόμματα εξουσίας, έστω και αν εξακολουθούν να διαπρέπουν
σ’ αυτές τις επιλογές. Η «αναξιοποίητη» κόπρος τους έχει ήδη
μεταπηδήσει, κατά κύριο λόγο στον ΣΥΡΙΖΑ, στους ΑΝΕΛ, και στη Χ.Α.,
ή προετοιμάζεται για αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές, προκειμένου -και
στην περίπτωση πολιτικής αλλαγής- να διατηρήσει την παρασιτική της
παρουσία.
Ξαναδιαβάζοντας όλα τα παραπάνω ζητώ και πάλι συγγνώμην για το
οργίλο ύφος μου. Αλλωστε, η Ν.Δ. διέγραψε (μετά τον κ. Λιάπη) και
τον κ. Τομπούλογλου, για «αντιδεοντολογική συμπεριφορά»… Ουδείς,
όμως, μας είπε ποίος ή ποίοι τον επέλεξαν, ως κρατικό λειτουργό.
Ετσι, διερωτώμαι τι θα συνέβαινε σ’ έναν διευθυντή ιδιωτικής
επιχείρησης (και όχι στο δημόσιο ξέφραγο αμπέλι) αν διόριζε
αρχιλογιστή κάποιον τυχάρπαστο και δυνάμει λαμόγιο. Με τη σκέψη
αυτή ξαναφουντώνει η οργή μου και -χρονιάρες μέρες- είναι καλύτερα
να σταματήσω. Χρόνια πολλά.