Κρίση κοινωνική και
κρίση τουρισμού
Η ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΒΑΘΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ Ο ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ Η Ο
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ
ΠΕΙΡΑΙΑ
ΓΥΝΑΙΚΑ, τεύχος 52, Σεπτέμβριος
2012
Οποιος ζει στα προάστια -και δεν συχνάζει στο κέντρο της Αθήνας-
δεν έχει σαφή ιδέα για την οικονομική και κοινωνική κρίση στη χώρα
μας. Ο δήμος της Αθήνας συγκεντρώνει όλα τα προβλήματα που
αντιμετώπισαν στο παρελθόν οι δυτικές και τριτοκοσμικές
μεγαλουπόλεις: συρροή εξαθλιωμένων πληθυσμών, φυγή της μεσαίας
τάξης, ναρκομανία, αλκοολισμό, παιδική εργασία, επαιτεία,
εγκληματικότητα, πορνεία, επιδημίες. Αρα βρομιά, ανομία, ασχήμια,
εγκατάλειψη. Γίνεται πια λόγος για γκετοποίηση του κέντρου της
Αθήνας, πράγμα που σημαίνει ότι η πρωτεύουσα μεταμορφώνεται σε
απαγορευμένη ζώνη για τους ίδιους τους κατοίκους της.
Εξω από την Εθνική Βιβλιοθήκη ομάδες ατόμων σουτάρουν ηρωίνη,
χρησιμοποιώντας την ίδια σύριγγα. Γύρω από το Εθνικό Μουσείο
συναντιούνται πρεζάκια, παρέμποροι, λαθρέμποροι, πόρνες, ζητιάνοι.
Στην Ομόνοια βαδίζουμε ανάμεσα σε σωματικά υγρά. Σ’ αυτές τις
συνθήκες η Χρυσή Αυγή καταλαμβάνει το κενό της επίσημης πολιτικής
και ο τουρισμός (η τελευταία ελπίδα των μεσογειακών λαών που
περιμένουν να ζήσουν από το στάξιμο των βόρειων) παρακμάζει:
πολυτελή ξενοδοχεία κλείνουν, οι ακυρώσεις είναι μαζικές, η
αρνητική εικόνα της Ελλάδας έχει ριζώσει στη συνείδηση των ξένων
ταξιδιωτών.
και καταστροφών, η πολιτική αστάθεια, το αντιευρωπαϊκό μένος
καταλήγουν σε τάση απομόνωσης της Ελλάδας από τον υπόλοιπο κόσμο.
Οταν δε η ζωή γίνεται πολύ δύσκολη για τους κατοίκους, ο τουρισμός
είτε αλλάζει όψη και χαρακτήρα («εξωτικοποιείται»), είτε καταρρέει
(όπως φαίνεται ότι συμβαίνει στην Ελλάδα).
να αναπτυχθεί αν δεν αναπτυχθούν οι βασικοί τομείς της οικονομίας
και της κοινωνίας, αν δεν βελτιωθεί το πολιτικό μας ήθος, αν δεν
αναβαθμίσουμε την ποιότητα της δικής μας ζωής, στις πόλεις και στην
ενδοχώρα. Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί αποφεύγουν να περνούν τις
διακοπές τους ανάμεσα σε εγκληματικά στοιχεία, έξαλλους διαδηλωτές
και απεργούς. Επίσης αποφεύγουν τόπους όπου αν κάποιος αρρωστήσει ή
πάθει κάποιο ατύχημα, δεν θα τύχει της περίθαλψης που του
αξίζει.
μάς γυρίζουν την πλάτη για μια σειρά αλληλεξαρτώμενους λόγους που
σχετίζονται με όλες τις πλευρές της κοινωνίας μας. Οι φυσικές
ομορφιές και η πολιτιστική κληρονομιά που διαθέτουμε δεν επαρκούν
για να ελκύσουν τουρίστες· εκείνοι, ευλόγως, κατευθύνονται προς
φτηνότερους και ασφαλέστερους προορισμούς, όπως η Τουρκία και το
Μαρόκο. Πράγματι, οι αραβικές χώρες (η Συρία, η Λιβύη) βρίσκονται
σε χειρότερη θέση από τη δική μας. Ομως αυτές οι χώρες δεν
ανταγωνίζονταν ποτέ τον ελληνικό τουρισμό.
παραμορφώσεις του συστήματος της φιλοξενίας, την ακρίβεια και την
εκμετάλλευση στην οποία υποβάλλαμε τους ξένους ταξιδιώτες επί
δεκαετίες. Εχουμε γίνει αντιπαθητικοί· η έλλειψη σοβαρότητας
διαχέεται σε όλες μας τις δραστηριότητες. Και ποιος θέλει να
περάσει τις διακοπές του σε μια χώρα που παραπαίει, με αμφίβολο
νόμισμα, με σχετικά υψηλές τιμές, με παραμελημένους αρχαιολογικούς
χώρους, με μολυσμένες παραλίες, με συγκοινωνίες που κινδυνεύουν να
διακοπούν από απεργίες, με μια πρωτεύουσα εχθρική και απαίσια;
Επιπλέον, στην ίδια χώρα λάβροι Νεοέλληνες απειλούν ότι θα δείρουν
τους Γερμανούς ως απογόνους των ναζί και ταυτοχρόνως σεβαστό
ποσοστό των λάβρων Νεοελλήνων ψηφίζει μια νεοναζιστική ομάδα…
Αμερικανός ταξιδιώτης το πέρασμά του από την Αθήνα και τον Πειραιά.
Χρειάζεται κάποια πρότερη σχέση με την Ελλάδα, συναισθηματική
σύνδεση, ψυχική γενναιοδωρία, βαθιά γνώση της ελληνικής και της
παγκόσμιας πραγματικότητας, κατανόηση. Ετσι το γεγονός ότι οι
πτήσεις προς την Ελλάδα έχουν μειωθεί μόνο κατά 20% πρέπει να
θεωρείται άθλος. Αθλος των ξένων. Διότι, μολονότι κάνουμε τα πάντα
για να αυτοκαταστραφούμε (από οικονομική, διπλωματική,
περιβαλλοντική άποψη), εκείνοι μας ανέχονται ακόμη.