Δεν θέλει ερώτημα: Η ζωούλα μας θα ήταν αφόρητη αν δεν μαθαίναμε καταλεπτώς πού λούεται ο Τομ Χανκς (ή ο Τομ Κρουζ; θα σας γελάσω, ο καύσωνας λιώνει και τη μνήμη) και τι ακριβώς δεν είπε στους Ελληνες παπαράτσι ο Μπρους Σπρίνγκστιν, που αρμυρίστηκε κι αυτός στα νησιά μας. Μεγαλεία του 1960 κι ενώ έχουμε ήδη ξοδέψει τον μισό πρώτο χρόνο της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας… Ξιπαζόμαστε, επειδή κάποιο αστέρι του κινηματογράφου, του τραγουδιού ή του ποδοσφαίρου φτάνει ώς τα μέρη μας για να κάνει τις βουτιές του και το παίρνουμε στο κυνήγι για να του αποσπάσουμε μια καλή κουβέντα για τα γαλανά νερά της πατρίδας μας, την αυταξία τής οποίας φαίνεται ότι δεν την παραεμπιστευόμαστε. Κι αν τύχει και ο σταρ μάς πει στα ελληνικά την καλημέρα του, λιποθυμάμε από τη συγκίνηση και παίζουμε το συγκλονιστικό γεγονός πρώτο στα ευφημιστικώς λεγόμενα δελτία ειδήσεων – κι ας πάνε να καούν τα Βαλκάνια κι η οικουμένη όλη. Και κατόπιν όλων αυτών των τραγελαφικών, έχουμε να διαβάζουμε και μακροσκελή ρεπορτάζ για την «αγωνία» λέει του κ. Χατζηνικολάου και των λοιπών ειδησεοαρχόντων… Ποια «αγωνία»; Μα για την ώρα έναρξης των δελτίων τους βέβαια, κι όχι για το περιεχόμενό τους, για το οποίο είναι απολύτως ικανοποιημένοι.
Και για να αποδοθούν τα του Καίσαρος στον Καίσαρα, και τα των κολάκων του Καίσαρος στους κόλακες του Καίσαρα, τα κρατικά κανάλια μπορεί να μη μεταδίδουν τέτοιας υψηλής ποιότητας ειδήσεις, δεν παραλείπουν όμως να κάνουν το χρέος τους προς την πατρίδα. Να, προχθές αφιέρωσαν τον πολύτιμο χρόνο τους για να μας ενημερώσουν για τη δεξίωση του κ. Γ. Πανταγιά. Ε, πώς να το κάνουμε. Το θέμα ήταν καυτό, πολιτικότατο. Γίνεται ν’ αντέξουμε τον πύρινο Ιούλιο δίχως να πληροφορηθούμε με κάθε επισημότητα ότι στην «κοινωνική εκδήλωση» του πρωθυπουργικού συμβούλου παρέστησαν «άνθρωποι της πολιτικής και του πνεύματος», και μάλιστα όχι για να απολαύσουν τα ποικίλα τερψιλαρύγγια αλλά και να «ανταλλάξουν απόψεις» (καλοκαιριάτικα…) «για το μέλλον του τόπου»;
Ναι, η είδηση ήταν σοβαρότατη, αφού το μέλλον του τόπου εκεί ακριβώς σχεδιάζεται, στις «δεξιώσεις», όπου πλέκονται γόνιμα φατριαστικά ειδύλλια, κι όχι βέβαια στις Κεντρικές Επιτροπές. Κι είναι ν’ απορεί κανείς και να διαμαρτύρεται που η ΕΤ-1 και η ΝΕΤ (ή έστω η ΕΡΑ-Σπορ) δεν κάλυψαν «ζωντανά» το γεγονός, όπως καλύπτουν π.χ. τη μετάβαση του κ. Ρέππα στα χωριά της εκλογικής του περιφέρειας. Να θυμήθηκε τάχα το «αντιεξουσιαστικό» του παρελθόν ο κ. Παν Παν, κι έδωσε εντολή να μην παρουσιαστεί λεπτομερώς η δεξίωση; ‘Η απλώς έχει άλλες σκοτούρες τώρα, αφού αποφάσισε να μας υπηρετήσει και ως βουλευτής, οπότε δεν προλαβαίνει να εξηγήσει στους υφισταμένους του τι ακριβώς σημαίνει «δημόσια τηλεόραση»;