ΣΤΑΣΕΙΣ

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πάει πολύς καιρός που ο ηλεκτρονικός άγγελος των αθηναϊκών λεωφόρων μάς προειδοποιεί πόσες μέρες απομένουν ώσπου το ευρώ να εκτοπίσει τη δραχμή, ώσπου το εθνικό να γίνει ευρωπαϊκό, αν βέβαια γίνονται έτσι απλά αυτά τα πράγματα. Κοντά δυο χρόνια πριν, άλλοι ηλεκτρονικοί πίνακες μετρούσαν ανάποδα τις μέρες, προτρέποντάς μας να ετοιμαστούμε για να υποδεχθούμε το Μιλένιουμ με τον πρέποντα ενθουσιασμό. Εχουμε ανάγκη από ορόσημα φαίνεται, και μάλιστα πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορεί ν’ αντέξει και να αφομοιώσει ένας συνήθης βίος. Τα χρειαζόμαστε, χρειαζόμαστε τις «κορυφαίες στιγμές», ίσως για να νιώθουμε ότι δεν είμαστε παντελώς ασήμαντοι, ότι μας ευλόγησε η ιστορία και μας συμπεριέλαβε στους προνομιούχους της, δίνοντάς μας το δικαίωμα να ζήσουμε σαν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες μια, δυο, δέκα «κρίσιμες καμπές», η κρισιμότητα των οποίων μπορεί τελικά να αποδειχθεί απλώς αστεία.

Αντιγράφουμε λοιπόν τη μελοδραματική συνήθεια της NASA να μετράει ανάποδα τα δευτερόλεπτα έως την απογείωση του πυραύλου, και μετράμε ανάποδα τις μέρες. Τώρα, με το δίκην Μεσσία αναμενόμενο ευρώ, η προειδοποίηση είναι αυστηρή, σχεδόν τρομοκρατική, και δεν έχει τίποτε από τον (έστω πλαστό) πανηγυρικό χαρακτήρα της αναμονής του Μιλένιουμ. Σαν να μας ρωτάει κάποιος ευρωπαιδονόμος, κρυμμένος πίσω από τον ημερομετρητή, πίσω από επιτροπές, συμβούλια, λογιστήρια; «Εσύ ετοιμάστηκες;Εμαθες με πόσες δραχμές αντιστοιχεί το ευρώ; Θα δώσεις κι εσύ ένα φύσημα ν’ ανοίξουν τα ενοποιημένα πανιά μας ή θα μείνεις καθηλωμένος στα παραδοσιακά και τα ξεθυμασμένα;».

Καμιά προετοιμασία δεν χρειάζεται, και κανένας ενθουσιασμός για το νέο «ορόσημο». Ας μη γίνουμε ν-ευρωτικοί λοιπόν, μάλλον περιττεύει. Ακόμη και τα κομπιουτεράκια του χιλιάρικου που πλημμύρισαν την αγορά, και τα οποία μετατρέπουν αυθωρεί και παραχρήμα τις δραχμές σε ευρώ, περιττά είναι ας τ’ αγοράσουμε απλώς για να τα βάλουμε μαζί με λίγα παλιά κέρματα στην αποθήκη μιας μνήμης που όσα περισσότερα «τεκμήρια» συγκεντρώνει τόσο αποκοιμιέται. Αν ρωτήσουμε τους μεγαλύτερους να μας πουν πώς ένιωσαν όταν από τον πολιτισμό της οκάς πέρασαν στον πολιτισμό του κιλού, θα πρέπει να παιδέψουν πολύ τη μνήμη τους για να προσδιορίσουν πότε έγινε το «άλμα» και πόσος χρόνος χρειάστηκε ώστε το καινούργιο και το αιφνιδιαστικό να γίνει απλούστατη συνήθεια. Για άλλη μια φορά, η αγορά, η συναλλαγή θα καταφέρει να μας εξοικειώσει πριν καλά καλά το καταλάβουμε, και οι πιθανοί θρήνοι για τη δραχμή θα έχουν την ίδια (μηδενική δηλαδή) αξία που έχουν οι πρωθυπουργικές προειδοποιήσεις «να γίνεται η στρογγυλοποίηση προς τα κάτω». Ε, το φιλολαϊκό κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης έπρεπε να βρει το σύμβολό του και το βρήκε: στην υποδιαστολή και τη στρογγυλοποίηση.

Παρόμοιες ιστορικές συμφωνίες δεν κρίνονται μόνον με αυστηρά οικονομικά κριτήρια. Θα χρειαστεί η ίδια η κοινωνία να δεχθεί να υποστηρίξει και να υπογράψει τη νέα αυτή αλλαγή. Πόσο έτοιμη είναι, όμως;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή