«Ολικό σύστημα ασφάλειας» σχεδιάζει για τη χώρα ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως, σύμφωνα με την εισήγηση που παρουσίασε χθες στο Υπουργικό Συμβούλιο, διευκρινίζοντας ότι επέλεξε τον όρο αυτό (ελαφρώς ανάλογο παλαιοτέρων… λεξιπλαστικών εμπνεύσεων του ΠΑΣΟΚ), προκειμένου να υπογραμμίσει ότι το νέο σχέδιο θα αποβλέπει σε ισόρροπη προστασία της συλλογικής ζωής και των ατομικών αγαθών των πολιτών. Αν ο όρος θυμίζει παλαιότερες… λογοπλαστικές εμπνεύσεις του ΠΑΣΟΚ, η επισήμανση έχει ιδιαίτερη σημασία στο σημερινό περιβάλλον, όπου όλοι τείνουμε να υπογραμμίζουμε τα ζητήματα συλλογικής ασφάλειας, ο μέσος πολίτης όμως εξακολουθεί να πλήττεται πρωτίστως από το κοινό, «καθημερινό» έγκλημα.
Η προτεραιότητα της συλλογικής ασφάλειας, έκδηλη εσχάτως στον δημόσιο διάλογο, εκφράσθηκε χθες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο κ. K. Σημίτης προσδιόρισε ως προέχοντες στόχους την αντιμετώπιση της λαθρομεταναστεύσεως, την άμυνα έναντι της τρομοκρατίας και τη θωράκιση των Ολυμπιακών Αγώνων. Και οι τρεις αφορούν τομείς ασφάλειας ανέκαθεν καίριους, αλλ’ ακόμη μεγαλύτερης στρατηγικής σημασίας υπό το σημερινό διεθνές περιβάλλον, που γεννά νέες απειλές, επικίνδυνες όχι μόνον για τη ζωή των πολιτών και την ομαλότητα του δημοσίου βίου, αλλά και για τις διεθνείς σχέσεις και την εικόνα της χώρας. Και οι τρεις, όμως, αφορούν τη συλλογική και όχι την ατομική ασφάλεια.
Ουδείς αμφισβητεί ότι η Ελλάς πρέπει να είναι έτοιμη να προλάβει διεθνή τρομοκρατικά πλήγματα, να ελέγξει τυχόν μεγάλα κύματα λαθρομεταναστών ικανά να ανατρέψουν την οικονομική και κοινωνική ζωή και να διασφαλίσει τη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, στους οποίους να «μην ανοίξει μύτη». Η έμφαση σε αυτές τις προκλήσεις δεν πρέπει, όμως, να οδηγήσει σε υποτίμηση των τρεχόντων προβλημάτων, τα οποία φαίνονται «συνήθη», αλλά πλήττουν το αίσθημα ασφάλειας και τα έννομα αγαθά των πολιτών με μεγάλη συχνότητα και ένταση. Ο κόσμος φοβάται την τρομοκρατία, φοβάται όμως και μήπως πέσει θύμα βίαιης ληστείας ή σοβαρού τροχαίου – και έχει απόλυτη συνείδηση ότι το ποσοστό κινδύνου είναι πολύ μεγαλύτερο στη δεύτερη περίπτωση παρά στην πρώτη στα δε λεγόμενα «ελάσσονα» αδικήματα κατά της περιουσίας, ο φόβος δεν στηρίζεται σε κρίση περί πιθανοτήτων: οι περισσότεροι έχουν πέσει οι ίδιοι θύματα κάποιας κλοπής – και δεν θεώρησαν το γεγονός καθόλου «έλασσον»…
Υπό το πρίσμα αυτό, η συνδυασμένη προάσπιση της συλλογικής και ατομικής ασφάλειας, την οποία ευαγγελίζεται ο κ. Χρυσοχοΐδης, δεν είναι απλώς ορθή, αλλ’ απολύτως αναγκαία. Η επίτευξή της, όμως, αποτελεί εξαιρετικά δυσχερή υπόθεση και δεν προϋποθέτει μόνο στρατηγικές κατευθύνσεις και νομοθετικές αλλαγές, αλλά βελτιστοποίηση της λειτουργίας των υπηρεσιών ασφαλείας και εμμονή τους στη συνδυασμένη επιδίωξη και των δύο στόχων. Αν η έμφαση της αστυνομικής πρακτικής «μονοδρομηθεί» προς την κατεύθυνση των Ολυμπιακών Αγώνων, η «ατομική» ασφάλεια των πολιτών είναι βέβαιον ότι θα τεθεί σε δεύτερη μοίρα…
Στις ΗΠΑ Αμερικανοί νομικοί και μέλη του Κογκρέσου κατηγορούν την ηγεσία Μπους ότι με όσα λένε και όσα «αντι-τρομοκρατικά» πράττουν εκφοβίζουν μια ήδη τρομαγμένη κοινή γνώμη. Στον Τύπο τα ερωτήματα για τους χειρισμούς της κυβέρνησης πληθαίνουν, το ίδιο και οι ανησυχίες για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, λόγω του κύματος συλλήψεων πολιτών, για τις οποίες οι κρατικές αρχές δεν παρέχουν καμιά πληροφόρηση.