Πίσω στο μακρινό 1952. Το ραδιόφωνό μας είναι ολοκαίνουργιο. Ενα «Σάουμπ» μικροκαμωμένο, από βακελίτη. Από το υφασμάτινο -σε ζεστό υποκίτρινο χρώμα- διάφραγμα περνούν μουσικές, κάποτε εξαίσιες. Καθισμένοι γύρω, νωρίς τα βράδια του χειμώνα, ακούμε το θαύμα. Και τις Κυριακές, η γλυκιά φωνή της Θείας Λένας.
Μιας θείας όλων των παιδιών. Ξεχωριστής όμως για το καθένα που με τη φαντασία του πλάθει τη μορφή της. Τα πιο μικρά, που δεν έχουν πάει ακόμα σχολείο έχουν την τύχη να ακούνε κάθε πρωί.
Η αφήγησή της αναπαριστά την αλήθεια ενός φανταστικού κόσμου. Στη φωνή της απολήγει συσσωρευμένη όλη η θεατρική της δεξιότητα, καλλιεργημένη στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου, ασκημένη στο Θέατρο Τέχνης του Μελά και στο πλάι του Βεάκη. Αρωγός της ο πρώτος χρονολογικά και ουσιαστικά πρωτοπόρος τής τότε νέας στην Ελλάδα ραδιοφωνικής τέχνης, ο ραδιοσκηνοθέτης Κώστας Κροντηράς. Κεφάλαιό της μέγα και ποτέ μειούμενο, η αγάπη της για το παιδί. Μια ζωή ταγμένη σ’ αυτό, από τις σπουδές της ακόμα παιδαγωγικών κατά τη δεκαετία του ’20 στο Παρίσι. Στο παιδί, το παιχνίδι του και την ισόρροπη ψυχαγωγία του.
Οταν εμείς -εκεί στο 1952- ακούμε τη Θεία Λένα από το ραδιόφωνο, η ίδια έχει πίσω της, ήδη, μια εικοσαετή εμπειρία στο Θέατρο του Παιδιού και μια δεκαπενταετία ραδιοφωνικών εκπομπών.
Το μεγάλο της άλμα γίνεται το 1942, όταν στην Ανώνυμο Εταιρεία Ραδιοφωνικών Εκπομπών (η οποία μέσα στα ζοφερά χρόνια της Κατοχής «στέγασε» πρόσωπα σημαντικά, όπως ο Κώστας Βάρναλης), ο Βουλπιώτης της εμπιστεύτηκε την ευθύνη της «Ωρας του Παιδιού». Τότε ανοίγει μια λαμπρή σελίδα πολιτιστικής δράσης με δέκτες όσα παιδάκια μπορούσαν να ακούσουν ραδιόφωνο που με τον καιρό αυξάνονταν και πεινούσαν λιγότερο. Με τη Θεία Λένα μαζί κάποιοι από τους καλύτερους της σκηνής, ο Δεστούνης, η Αλκαίου, ο Ι. Αυλωνίτης και οι νεώτεροι τότε Κατράκης, Χατζίσκος, Κωτσόπουλος. Και ακόμα σε διασκευές κειμένων ο Γιάννης Λιγνάδης.
Και δεν ήταν μία η εκπομπή. Εκτός από την καθημερινή ώρα του παιδιού, υπήρχε η κυριακάτικη με θεματική ενότητα τη ζωγραφική και συνεργάτη τον Σπύρο Βασιλείου με άλλη ενότητα για τη μουσική και συνεργάτη τον Μίνωα Δούνια και αργότερα τον Φοίβο Ανωγειανάκη. Υπήρχε η εκπομπή της Συνεργασίας με παιδιά που έγραφαν στη Θεία Λένα απ’ όλη την Ελλάδα. Ανάμεσά τους ο Τάσος Λιγνάδης, ο Τίτος Πατρίκιος, η Σταυρούλα Κουράκου.
Και βέβαια, μαζί με τη Θεία Λένα ο Μπαρμπα-Μυτούσης και ο κ. Πολύτιμος. Και το πιάνο. Εκείνο το πιάνο-σχόλιο, το πάνιο-ρυθμοδότης της Ελένης Λενάνδρου.
Αυτής της Θείας Λένας, της Αντιγόνης Μεταξά, τιμάται η μνήμη, τριάντα χρόνια από τον θάνατό της, τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου στις 7 το βράδυ, στη Στοά του Βιβλίου.