ΣΤΑΣΕΙΣ

3' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Α, μα ναι. Δεν είναι πρόσφυγες. Δίκιο έχουν οι κυβερνητικοί «χορηγοί ταυτοτήτων». Δεν είναι φυγάδες, ικέτες, απεγνωσμένοι άνθρωποι που από το μαύρο τίποτε μεταναστεύουν σ’ ένα τίποτε που μπορεί (μία στις χίλιες, στις εκατό χιλιάδες) να αποδειχθεί λιγότερο μαύρο, για τα παιδιά τους τουλάχιστον. Τουρίστες είναι, και άλλους τουρίστες δεν χρειαζόμαστε. Μια χαρά ζουν στον τόπο τους. Με τις ανέσεις τους, τις ελεύθερες σπουδές τους, τη γλώσσα τους επίσης ελεύθερη, τη δουλειά τους σίγουρη και καλοπληρωμένη, το σπιτικό τους, το εξοχικό τους, το κινητό τους, το αυτοκίνητό τους, το Ιντερνετ. Ούτε φυλακές υπάρχουν στο Ιράκ, στην Τουρκία, στο Αφγανιστάν, για να εγκλείονται όσοι δεν ομνύουν πίστη στην πατρίδα τους ούτε πόλεμος γίνεται ούτε κι η πείνα είναι καθεστώς ούτε τα παιδιά πεθαίνουν κατά χιλιάδες, επειδή τους λείπει το γάλα, η ασπιρίνη και το χαμόγελο.

Κι είπαν λοιπόν να ‘ρθουν κατά τα μέρη μας, τα ευλογημένα μέρη μας, επηρεασμένοι προφανώς κι από τις ενθουσιώδεις διαφημίσεις του ΕΟΤ που προβάλλουν το ελληνικό κάλλος στα πέρατα του κόσμου. Κι όχι απλώς για να ξεσκάσουν παρά και για να γνωρίσουν με τα ίδια τους τα μάταια τον τόπο όπου γεννήθηκε μια φορά κι έναν καιρό η δημοκρατία, η φιλοσοφία, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο Ξένιος Ζευς βεβαίως, και το θέατρο, προπάντων το θέατρο. Η αλήθεια είναι ότι με τον Ξένιο Δία δεν κατάφεραν να συναντηθούν. Οι αρμόδιοι τους είπαν πως είναι υπεραπασχολημένος τούτον τον καιρό. Εχει να επισκεφθεί (για παιδευτικούς λόγους ή για μνημόσυνο, άγνωστο) ένα σωρό σχολεία, όπου οι μαθητές, βιαίως ενηλικιωθέντες, συνθηματολογούσαν εναντίον των αλλογενών συμμαθητών τους που, άκουσον άκουσον, κατόρθωσαν να πάρουν καλύτερους βαθμούς από τους γηγενείς κι ύστερα πρέπει να πάει κατά το Αλιβέρι, όπου κάποιο δημοτικό συμβούλιο κήρυξε ανεπιθύμητους τους Κούρδους που πέταξαν εκεί οι καπετάνιοι ενός ακόμη «δουλεμπορικού».

Το θέατρο, πάντως, και την υποκρισία δεν αργούν να τη γνωρίσουν καλά όσοι θαλασσοδέρνονται στο Αιγαίο και κάποια νύχτα αρπάζονται από κάποιο βράχο ελληνικό με την ελπίδα πως σώθηκαν πια, βγήκαν σε τόπο που ξέρει από ξενιτιά και θα τους προσφέρει σκέπη όσο χρειαστεί. Ο κόσμος, ναι, βοηθάει, προπάντων όσοι έχουν στερηθεί και ξέρουν λίγο ψωμί, κάποια ρούχα, ένας γλυκός λόγος γεμάτος νόημα κι ας είναι σε γλώσσα άγνωστη. Οι γραφειοκράτες όμως έχουν να σκεφτούν τα λογιστικά και, βέβαια, να λάβουν υπόψη τους κι όλους αυτούς τους χολερικούς που γράφουν και λένε ότι οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες είναι πράκτορες κατά του Ελληνισμού. Υπεξαιρούν λοιπόν από τους πρόσφυγες την ασπίδα τους, δηλαδή την ιδιότητα του πρόσφυγα, και διατάζουν την επαναπροώθησή τους στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Τουρκία. Σωστά. Νηστικός θα μείνει εκεί ο θάνατος;

Η σύγχυση των δύο παραμέτρων συσκοτίζει την οπτική μας, αφού, πέραν του ότι συγχέουμε διαφορετικά πράγματα, προσφεύγουμε σε ένα κριτήριο, που είναι όλως αμφίβολο αν συμμερίζονται οι δρώντες. Πραγματικά, ενώ είναι πλέον ή βέβαιον ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι Ταλιμπάν ή ο Μπιν Λάντεν σκέφτονται στρατηγικά, είναι όλως αμφίβολο αν σταθμίζουν τις συγκεκριμένες πράξεις τους με μέτρο την ηθική. Και αν υπεισέρχεται κάποια ηθική παράμετρος, αληθινή ή επίπλαστη, αυτή μάλλον εξαντλείται στη δικαιολόγηση της βασικής παραδοχής: των ΗΠΑ ότι πρέπει να επιβληθούν και του Μπιν Λάντεν ότι πρέπει να ανατρέψει την κυριαρχία τους το πώς, πλέον, θα πραγματωθεί η βασική παραδοχή προσδιορίζεται με αποκλειστικώς στρατηγικά κριτήρια, τα οποία θα ήταν καλό να υιοθετήσει και ο σχολιασμός, αν δεν θέλει να είναι αναντίστοιχος προς τα γεγονότα. Το αν, λοιπόν, οι ΗΠΑ δεν ξέρουν τι κάνουν είναι πολύ διαφορετικό από το αν αυτό που κάνουν είναι επωφελές μεν (για τις ίδιες, φυσικά), αλλά κατάπτυστο. Και είναι βέβαιον ότι όσοι δεν αναμείγνυαν τα στρατηγικά με τα ηθικά κριτήρια μπορούσαν να προβλέψουν ότι ο βομβαρδισμός θα εξελισσόταν, όπως τώρα. Η Ουάσιγκτον δεν θέλει να χάσει άνδρες και κλιμακώνει, όπως πάντα, τις απώλειες, που προκαλεί, πλήσσοντας κατά σειράν στρατιωτικούς στόχους, ειρηνικές υποδομές και αμάχους (που έχει, άλλωστε, ήδη καταδικάσει σε πείνα). Το ότι ο Πάουελ είναι εξυπνότερος της Ολμπράιτ δεν μεταβάλλει ιδιαιτέρως τη γραμμή αυτή, η δε ρίψη ολίγων μερίδων τροφίμων μαζί με τους κιλοτόννους των εκρηκτικών δεν τη μεταβάλλει καθόλου. Το ερώτημα δεν ήταν αν οι ΗΠΑ θα σκοτώσουν με περισσή «γενναιοδωρία» ήταν (και παραμένει) αν κάνοντάς το επιτυγχάνουν την πάταξη της «τρομοκρατίας», την οποίαν επιδιώκουν – ή αν αυτό που επιδιώκουν δεν αφορά τόσο την πάταξη της τρομοκρατίας…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή