Η ρυμούλκηση του τουρκικού «δουλεμπορικού» σκάφους στο λιμάνι της Ζακύνθου, επιβεβαίωσε τους φόβους των αρμοδίων ελληνικών αρχών ότι το κύμα της λαθρομεταναστεύσεως θα προσλάβει τεράστιες διαστάσεις. Το γεγονός ότι το εν λόγω σκάφος είχε προορισμό την Ιταλία δεν αλλάζει τα πράγματα. Για την ακρίβεια, υπογραμμίζει την ανάγκη λήψεως ριζικών μέτρων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενώσεως, με σκοπό την αναχαίτιση του διογκούμενου κύματος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να ληφθεί σοβαρότατα υπ’ όψιν η ανθρωπιστική διάσταση του προβλήματος. Και μόνον το γεγονός ότι περίπου 1.200 λαθρομετανάστες, μεταξύ των οποίων εγκυμονούσες και μωρά, ήταν στοιβαγμένοι σε ένα σχετικά μικρό σκάφος, που έπλεε σε συνθήκες 11 μποφόρ, αποδεικνύει το μέγεθος του δράματος. Μέσα στην τόση δυστυχία τους, η τύχη θέλησε να τους βοηθήσει για να μην πνιγούν. Η κινητοποίηση του λαού της Ζακύνθου για την παροχή βοήθειας στους ταλαιπωρημένους λαθρομετανάστες είναι, κατά γενική ομολογία, συγκινητική. Οι απλοί πολίτες του νησιού προσφέρουν αφειδώς τρόφιμα, κουβέρτες και ρούχα, για να απαλείνουν την ανθρώπινη δυστυχία. Αλλά και ο κρατικός μηχανισμός ανταποκρίνεται επαρκώς στην περίσταση.
Η ανθρωπιστική διάσταση του προβλήματος, όμως, δεν πρέπει να αποτελεί πρόσχημα για τη διαιώνιση της πολιτικής των ημιμέτρων. Ολα αυτά τα χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ενωση ουσιαστικώς αποφεύγει να αποσαφηνίσει τη θέση της. Επισήμως, βεβαίως, οι χώρες – μέλη είναι αντίθετες με τη λαθρομετανάστευση, αλλά στην πράξη ανέχονται όσους λαθρομετανάστες καταφέρουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εγκατασταθούν στα εδάφη τους.
Η πολιτική αυτή, όμως, όχι μόνο δεν αποτρέπει, αλλά, κατά μία έννοια, τροφοδοτεί το φαινόμενο της λαθρομεταναστεύσεως. Το γεγονός ότι αρκετοί καταφέρνουν να εγκατασταθούν στη «Γη της Επαγγελίας» διατηρεί ζωντανό το όνειρο μιας νέας ζωής και ωθεί ολοένα και περισσότερους κατοίκους του Τρίτου Κόσμου να επιχειρήσουν το άλμα στο κενό. Ακριβώς γι’ αυτό, ακόμη και εάν εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι στα χερσαία σύνορα, ακόμη και εάν πολλαπλασιασθούν οι περιπολίες στις θαλάσσιες οδούς, το κύμα της λαθρομεταναστεύσεως θα εξακολουθήσει να διογκώνεται.
Το φαινόμενο μπορεί να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά μόνον εάν οι εντατικοί και αυστηροί έλεγχοι σ’ όλο το μήκος της ευρωπαϊκής μεθορίου συνδυασθούν με μια πρακτική επαναπροωθήσεως. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ασκηθούν ασφυκτικές πιέσεις στις χώρες, οι οποίες λειτουργούν σαν βάση για την επιχείρηση διεισδύσεως. Ειδικώς η γειτονική Τουρκία είναι ένας από τους κεντρικούς αγωγούς διοχετεύσεως λαθρομεταναστών στην Ευρώπη, με πρώτους σταθμούς την Ελλάδα και την Ιταλία.
Η χώρα μας, που λόγω της γεωγραφικής θέσεώς της υφίσταται τη μεγαλύτερη πίεση, έχει συμφέρον και υποχρέωση να πρωτοστατήσει στην υιοθέτηση μιας τέτοιας πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το πρόβλημα αφορά όλους και απ’ όλους πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Βεβαίως, και η Αττική έχει ποικιλοτρόπως κακοποιηθεί μεταπολεμικώς και κακοποιείται ακόμη. Αλλά τι μας λένε τώρα αυτοί οι πολιτικοί; Μας «δουλεύουν» κανονικά. Και εξοργίζουν φυσικά κάθε πολίτη που τους ακούει. Είναι δυνατόν ένα κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία επί 16 χρόνια και κάτι, την τελευταία 20ετία, με καθαρές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες μάλιστα, να μας μιλάει διά των εκπροσώπων του για το τι έγινε «τα τελευταία πενήντα χρόνια» στην Αττική; Δεν αισθάνονται οι πολιτικοί τού (και σήμερα) κυβερνώντος κόμματος που βγαίνουν στα τηλεοπτικά δίκτυα για την παροχή «εξηγήσεων» καμιά ευθύνη για τα χάλια που κάθε τόσο αποκαλύπτονται στον τομέα των στοιχειωδών υποδομών του πολυπαθούς Λεκανοπεδίου; Και δεν είναι γελοίο να λέγεται από κυβερνητικό παράγοντα ότι για τα χάλια στη Μαλακάσα ευθύνεται ακόμη και σήμερα η… Νέα Δημοκρατία που είχε στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας ’90 την ευθύνη του έργου εκεί;