Παροχή ανέσεων στους «ατσίδες» Αναφέρθηκε προ ημερών ένας παράγων της κυβερνητικής παράταξης, με αφορμή τις γνωστές καταστροφές από την τελευταία νεροποντή, σε ένα ζήτημα γενικότερης συμπεριφοράς και ευθύνης της «κοινωνίας» ως σοβαρής αιτίας για τη δημιουργία της γνωστής κατάστασης στο Λεκανοπέδιο. Το θέμα αυτό, είπε, είναι πολύ σοβαρότερο από το θέμα του ελέγχου της ικανότητας της πολιτικής ηγεσίας και του κράτους για την αντιμετώπιση καταστροφών στο αττικό περιβάλλον.
Δεν αγνοεί βεβαίως κανείς, ότι δεν λείπουν οι πολίτες που δεν δίνουν δεκάρα για το περιβάλλον, που αυθαιρέτως κτίζουν, μπαζώνουν, πιέζουν πολιτικούς ή και «λαδώνουν» κάποιους μηχανισμούς για να «βολέψουν» τα σπίτια τους, τα οικόπεδά τους για να καταπατήσουν γη κ.λπ.
Αλλά αυτή η άθλια συμπεριφορά μέσα στους κόλπους της κοινωνίας μπορεί να αναπτύσσεται ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ οι έχοντες πρώτοι την ευθύνη για την εφαρμογή των νόμων και τον έλεγχο της νομιμότητας οποιασδήποτε απόφασης και πράξης αφορά τη γη και το περιβάλλον γενικότερα, παραβαίνουν τα καθήκοντά τους. Αν, λοιπόν, κυβερνήσεις και κρατικοί μηχανισμοί πολιτικώς εποπτευόμενοι κάνουν «στραβά μάτια» ή το «κορόιδο» μπροστά σε παρανομίες, αυθαιρεσίες και κόλπα παράκαμψης της νομιμότητας, οι «ατσίδες» έχουν κάθε λόγο να κινούνται άνετα και να βρίσκουν βεβαίως και μιμητές στην κοινωνία. Κυβερνήσεις και κράτος τους παρέχουν αυτήν την άνεση, όχι η «κοινωνία» γενικώς και αορίστως.
Περί «κοινωνίας»…
Η Αττική, όπου συσσωρεύεται ήδη ατάκτως ο μισός περίπου πληθυσμός της χώρας, έχει αναπτυχθεί, όπως όπως, χωρίς σχεδιασμό και η αυθαιρεσία έχει πάει επί δεκαετίες «σύννεφο», με ουκ ολίγους πολιτικούς να έχουν βοηθήσει κάποια εκλογική «πελατεία» τους, ποικιλοτρόπως, για «κοινωνικούς» λόγους, πάντοτε, εννοείται. Επιπλέον, παράγοντες του ΥΠΕΧΩΔΕ παραδέχονται ανεπισήμως (χθεσινό ρεπορτάζ του Δ. Λάππα στην «K») ότι για μια πλήρη, σωστή αντιπλημμυρική θωράκιση του Λεκανοεδίου απαιτούνται πλέον έργα δαπάνης 300 δισ., που δεν μπορούν να διατεθούν σήμερα από την πολιτεία. Το ποσόν είναι φυσικά ογκώδες, τώρα αφού επί έτη δεν έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει στον καιρό του.
Ετσι όπως έχουν, λοιπόν, σήμερα τα πράγματα, δεν ακούγεται ως υπερβολική η άποψη του καθηγητή του ΕΜΠ κ. Γ. Τσακίρη (ρεπορτάζ της Εφης Χατζηιωαννίδου στην «K», χθες, επίσης), κατά την οποία το Λεκανοπέδιο είναι δομημένο έτσι, ώστε να είναι ενδεχόμενο σε περίπτωση νέας μεγάλης βροχόπτωσης να αντιμετωπίσουμε «ολέθρια πλημμυρικά φαινόμενα»…
Ολα αυτά δεν έχουν να κάνουν με «συμπεριφορές» και «νοοτροπίες» της «κοινωνίας». Με απαράδεκτες αμέλειες της νωθρής πολιτικής ηγεσίας του τόπου έχουν να κάνουν, με την «ιδιαίτερη» άποψη που έχουν ορισμένοι πολιτικοί για την έννοια της λέξεως «νομιμότητα», καθώς και με την άποψή τους περί «κοινωνίας».
Οι «φίλοι του λαού» και ο «τρελός»
Δυστυχώς για την κυβέρνηση, από το δικό της κόμμα έχουν παραχθεί κυβερνητικά σχήματα στα 16 και πλέον χρόνια, της τελευταίας 20ετίας. Πρώτα η μεγάλη υπόσχεση ήταν η «Αλλαγή», που μπορεί να άλλαξε πολλά και διάφορα, έτσι η αλλιώς, αλλά πάντως η μόνη αλλαγή που έφερε στο Λεκανοπέδιο ήταν η επιδείνωση της κατάστασής του. Υστερα ήρθε ο «εκσυγχρονισμός», που όποιο έργο κατασκευάζει με τα κονδύλια των «πακέτων» πολύ το διαφημίζει, κάνει «γαργάρα» τις ελλείψεις, αλλά όταν ένα έργο δεν γίνει σωστά, το «χρεώνει» ακόμη σε λάθη της Νέας Δημοκρατίας κατά τη θητεία της, 1990-93!
Δεν «παρέλαβε» το 1981 το ΠΑΣΟΚ μια ωραία, καλοσχεδιασμένη Αττική, με θαυμαζόμενο το περιβάλλον της. Αλλά από τότε έως σήμερα και με τον πληθυσμό της περιοχής της πρωτεύουσας να αυξάνεται, διαρκώς αντί να βάλει μια τάξη στα πράγματα, αντί να περιορίσει την αυθαιρεσία και να προστατεύσει το αττικό περιβάλλον, όσο αυτό ήταν πλέον δυνατό να γίνει, κατάφερε να χειροτερεύσει την κατάσταση. Και όταν ένας πολιτικός, ο μακαρίτης Αντώνης Τρίτσης, μιλούσε κάποτε για κάποια σχέδια, πολεοδομικά και συγκοινωνιακά, για κάποιες χωροθετήσεις που θα ανακούφιζαν την περιοχή της πρωτεύουσας και θα προλάβαιναν επερχόμενα κακά, ακόμη και συνάδελφοί του, επιφανείς «σοσιαλιστές» και «φίλοι του λαού» τον αντιμετώπιζαν με χαμόγελα ως «ονειροπόλο» ή και συμπαθή «τρελάρα».
Τώρα οι «φίλοι του λαού» προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμάζευτα και τρέχουν να «μπαλώσουν» την Αττική «εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων του 2004» όπως-όπως. Ερχεται όμως μια δυνατή βροχή, μια «ασυνήθης» νεροποντή και το «σύστημα» εκδηλώνει, αιφνιδίως, λιποθυμικές τάσεις. Μουσκεμένοι, κυβέρνηση, δήμοι και κρατικοί οργανισμοί προσπαθούν να δώσουν «εξηγήσεις» και -δικαίως- τρέμουν μήπως και ακολουθήσει άλλη μια «ασυνήθης» νεροποντή, μήπως και φορτωθούν και άλλους αγανακτισμένους πλημμυροπαθείς ή καμιά νέα «Μαλακάσα».
Παρελθόν και παρόν
Γιατί «κτύπησε» τώρα ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, Νάιλς την ελληνική πλευρά με τα όσα υποστήριξε σε τηλεοπτική εκπομπή για τη «17 Νοέμβρη», με αναφορές και με υπονοούμενα για ενέργειες που έγιναν ή δεν έγιναν από την πλευρά των ελληνικών κυβερνήσεων και διωκτικών μηχανισμών; Ολοι γνωρίζουν ότι η συνεργασία της Αθήνας με υπηρεσίες των ΗΠΑ (και του Λονδίνου) είναι εδώ και καιρό πλήρης στον αντι-τρομοκρατικό τομέα, και ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει συμμορφωθεί προς όλες τις «υποδείξεις» προθύμως.
Γιατί προκαλεί θόρυβο ο κ. Νάιλς; Θα μπορεί να υποθέσει ίσως κανείς, ότι αυτή η συνεργασία δεν πηγαίνει τόσο καλά όσο λέγεται και όσο φαίνεται; ‘Η ότι -όπως υποστηρίζεται από κάποιες «πηγές»- η συνεργασία έχει οδηγήσει σε κάποια σαφή «συμπεράσματα» και η ελληνική πλευρά δεν αποφασίζει κάποιο κρίσιμο «επόμενο βήμα» που της ζητείται;
Μπορεί βεβαίως κανείς να σκεφθεί και μια άλλη εκδοχή: Ο συνταξιούχος διπλωμάτης κ. Νάιλς είπε ό,τι είπε, απλώς επειδή «έτσι του ήρθε», ενθυμούμενος πολλά και διάφορα του παρελθόντος – τα πιο πολλά άλλωστε είτε είναι γνωστά στην κοινή γνώμη είτε συζητούνται εδώ και κάποια χρόνια σε κάποια πολιτικά και διπλωματικά παρασκήνια εντός και εκτός Ελλάδος.
Οπως και έχουν στ’ αλήθεια τα πράγματα τώρα, γεγονός είναι, ότι αυτές τις ημέρες στην Αθήνα, κάποιοι πολιτικοί κύκλοι που θεωρούν ότι παρακολουθούν πάντοτε πολύ στενά τα της «τρομοκρατίας» στη χώρα μας, ψιθυρίζουν σε τρίτους, ότι δεν αποκλείεται να ανακοινωθεί προσεχώς «κάτι» που θα εντυπωσιάσει σε αυτήν την υπόθεση.
ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
κ. K. Σημ., πρ.: Συγγνώμη, αλλά είναι στα καλά του ο κ. Μπλερ, να θέλει να φτιάξει «λόμπι» με τους ισχυρούς της Ε. Ενωσης και να αφήνει έξω την ισχυρή Ελλάδα με το ηυξημένο διεθνές κύρος; Τι να πει κανείς! Την καλημέρα μας.
κ.κ. κυβέρνησης: Είναι αλήθεια ότι αυτό ήταν γερή ατυχία: Την ώρα που ο αρχηγός άρχιζε το «ροντάρισμα» της νέας κυβέρνησης, ήρθε αιφνιδίως η νεροποντή και τη μούσκεψε. Κουράγιο.
κ. Ακη Τσοχ.: Πώς είπατε; «Χάρη στο ΠΑΣΟΚ σώθηκε η Αττική»; Χμ!… Εντάξει, ευχαριστούμε πολύ.
(Ισως να είναι αλήθεια ότι του στοίχισε πολύ η ήττα στο Συνέδριο…)
κ. Γ.Π. Ωρωπό: Καταλαβαίνω τη στεναχώρια σας, επειδή απ’ τα πολλά νερά, έγινε σαν μουσκεμένο παξιμάδι το σπίτι σας, αλλά πάρτε, κύριε, κουράγιο απ’ τη σκέψη, ότι σε λίγο θα έχετε στην τσέπη σας νέο νόμισμα, το ευρώ, ένα από τα ισχυρότερα νομίσματα στον κόσμο όπως το έχει συχνά επισημάνει ο καλός μας πρωθυπουργός.
(Εντάξει, ανοησία αυτό, αλλά τι άλλο να του πω του ανθρώπου;…)
κ. Γερ. Γιακουμ.: Δεν σας φτάνει ο μισθός για να ζήσετε την οικογένειά σας; Καλά, αυτό πλέον είναι άγριο πράγμα! Εχετε τη συμπάθεια και τη συμπαράστασή μας, αγαπητέ. Και λυπούμεθα που δεν ευκολυνόμεθα αυτή τη στιγμή να σας δανείσουμε. Καλό κουράγιο.
κ.κ. ΥΠΕΧΩΔΕ, ΕΥΔΑΠ: Ακόμη δεν προχωρήσατε το θέμα του προσδιορισμού όρων δόμησης γύρω από ρέματα, όπως είχατε ανακοινώσει ότι θα κάνετε το 1996! Τι; Μα, φυσικά και για την εκκρεμότητα δεν φταίνει από εσάς κανείς. Ποιος Ελληνας δεν ξέρει ότι φταίει ο Χατζηπετρής.
Από την άλλη πλευρά, η επιδημική έξαρση του έιτζ εδράζεται σχεδόν σε όλα τα παρεπόμενα του υπερπληθυσμού (φτώχεια, υποσιτισμός, έκθεση σε διάφορες ασθένειες, ανισότητες). Ο αποδεκατισμός πληθυσμών εξαιτίας του θανατηφόρου ιού αποτελεί τροχοπέδη για περαιτέρω οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Επιπλέον, ένα σημαντικό εμπόδιο για την παραγωγή των πλέον αποτελεσματικών φαρμάκων είναι η σταδιακή μείωση της βιοποικιλότητας.
Και ο πρόεδρος της Ν.Δ. του άναψε το «πράσινο φως» να προχωρήσει ως επίσημος υποψήφιος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας…