Δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι… αιφνιδιαστήκαμε από το «νέο» στοχοδιάγραμμα της κυβερνητικής προσπάθειας, όπως εξετέθη χθες στην Κυβερνητική Επιτροπή από τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη – όχι δηλαδή πως οι στόχοι (8 για την ακρίβεια) δεν είναι σωστοί και απολύτως επιβεβλημένοι για να γίνουν κάποια βήματα προς τα μπρος στην κοινωνία και την οικονομία, κάθε άλλο μάλιστα. Αλλά, να, τους έχουμε ξανακούσει τόσες πολλές φορές (αυτό που στη μουσική το λένε «παραλλαγές στο ίδιο θέμα»…) τα τελευταία χρόνια, που από… θεωρητικής πλευράς, τους έχουμε εμπεδώσει απολύτως – το στάδιο της πρακτικής εφαρμογής τους είναι που αδημονούμε (και συγγνώμην για τη βιασύνη κιόλας, έ;) να δούμε. Κι όχι και πολλά πράγματα δηλαδή, άντε ν’ αρχίσει να εφαρμόζεται το στοχοδιάγραμμα και για την ολοκλήρωσή του, έχουμε και… στομάχι και κουράγιο και υπομονή. Δεν μας τέλειωσαν, άλλωστε οι… προεκλογικές περίοδοι, δόξα τω Θεώ, θα ‘ρθουν αρκετές.
Εχουμε και λέμε: Ολυμπιάδα 2004, Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, 300.000 «ευκαιρίες» απασχόλησης, (σ.σ.: εδώ υπάρχει μια καινοτομία, ότι δηλαδή οι ίδιες παλιές καλές… «θέσεις εργασίας» που είχαν τεθεί ως στόχοι τα προηγούμενα χρόνια, μετονομάστηκαν σε «ευκαιρίες» απασχόλησης – κάτι θα σημαίνει αυτό…), επίλυση του Ασφαλιστικού με διάλογο και χωρίς πίεση του χρόνου, (σ.σ.: όποιος καεί στον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι – την επίλυση βλέπουμε κομμάτι δύσκολη), φορολογική μεταρρύθμιση το 2002 (σ.σ.: μην… παίρνουμε θάρρος – οι ιδέες και η προεργασία για τη μεταρρύθμιση θα γίνουν τον επόμενο χρόνο και οι «εκλογικευμένοι» φόροι θα ισχύσουν από το 2003 ή το 2004 Θεός να μας έχει καλά!), εκμετάλλευση της ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε. το 2003 για την προώθηση της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., (σ.σ.: μα, καλά, δεν υποτίθεται ότι το ζήτημα αυτό ρυθμίσθηκε κάτι χρόνια πίσω στη διάσκεψη Κορυφής του Ελσίνκι;), αλλαγές στις δομές (υγεία, παιδεία, δημόσια διοίκηση) για την εξυπηρέτηση του πολίτη (συγγνώμην κιόλας, έχει αυτό να κάνει σε τίποτε μ’ εκείνη την αλήστου μνήμης «γκρίζα καθημερινότητά» μας, που την… άσπρισε πριν από χρόνια ο εκσυγχρονισμός;) και… προετοιμασία για την υποδοχή του ευρώ – καλά πια σε αυτό είμαστε (δεν είμαστε;) «σαν έτοιμοι από καιρό…».
Δεν λέει κανείς πως η επίτευξη τέτοιων στόχων είναι «αστεία πράγματα» ή πως μπορούν να ολοκληρωθούν μέσα σε λίγα χρόνια. Αλλά, επιτέλους, κάποιος θα πρέπει να πει στους πολιτικούς μας ταγούς ότι κουράζει (και απογοητεύει και εκνευρίζει και αγανακτεί…) τον κόσμο η επανάληψη και… επανεπανάληψη των ίδιων και των ίδιων υποσχέσεων, χωρίς ταυτοχρόνως να είναι ορατή και κάποια πρόοδος στη διαδικασία επίτευξής τους. Εντάξει, το ξέρουμε πως το «2004» είναι εθνικός στόχος (ήταν από το… 1997) αλλά δεν θα ‘ταν πιο «προσιτός» και δεν θα εξασφαλιζόταν καλύτερη η γενική ομοθυμία (ακόμη και η διάθεση κάποιων θυσιών, για να τον πετύχουμε) αν σεόλο αυτό το διάστημα, είχε γίνει κάτιτις, αντί να μας λένε, κάθε τόσο και λιγάκι πως «έχουμε μεν καθυστερήσει, αλλά… μην ανησυχείτε, θα τα προκάμουμε»;
Η «φορολογική μεταρρύθμιση» (και η αυτονοήτως συνακόλουθη τιμαριθμοποίηση των φορολογικών κλιμάκων-χρόνιο… όραμα!) δεν έπρεπε να ‘χει αρχίσει, σταδιακά έστω και με «δόσεις» να εφαρμόζεται, από τότε (ξεχάσαμε και… πότε!) πρωτοεξαγγέλθηκε; Κι έπειτα όλα αυτά τα… αυτονόητα που κάθε τόσο εξαγγέλλονται πομπωδώς («η ανάπτυξη της χώρας, η καταπολέμηση της ανεργίας, η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης»!), δεν αποτελούν επιτέλους σύνηθες και απλό καθήκον κάθε κυβερνήτη -τι στην ευχή, θα μπορούσε να είναι «στόχος» η… οικονομική υπανάπτυξη, η ανεργία και η εξαθλίωση του τρόπου ζωής μας;
Δεν θα ‘ταν πιο… προσεγγίσιμοι (από πλευράς διάθεσης και αντίδρασης της Κοινής Γνώμης…) αυτοί οι στόχοι, αν μαζί με την… επανάληψή τους επιχειρούσαν οι διαχειριστές της τύχης μας να κάνουν κι ένα απλό, απλούστατο «απολογισμό πεπραγμένων» των προηγούμενων στοχοδιαγραμμάτων; Δεν κατανοούν πως ο κόσμος κουράζεται και τους αποστρέφεται, πως το επιμύθιο κάθε εξαγγελίας, από πλευράς λαϊκής αντίδρασης, είναι το «πάλι τα ίδια;» Μπορεί ο καθηγητής κ. Σημίτης, να γνωρίζει σε… εκπαιδευτικό επίπεδο πως «η επανάληψη είναι μήτηρ της μαθήσεως», αλλά στην πολιτική τελικά βγάζει «γέλιο» – ή κλάμα…
Θα περίμενε κανείς πως με την… αποδιοργάνωση και τα λάθη της κυβέρνησης (λάθη ουσίας και εντυπώσεων, όπως λ.χ. το 2004 και η προσέγγιση του Ασφαλιστικού) η άσκηση αντιπολίτευσης (πραγματικής, ουσιαστικής, χρήσιμης και παραγωγικής – όχι μικροκομματικής σκοπιμότητας σ’ επίπεδο πολιτικαντισμού!) θα ‘ταν μια σχετικά εύκολη υπόθεση. Αλλά δεν δείχνει να είναι… Από τις εύκολες αντιπολιτευτικές «κορώνες» του τύπου «το νέο αεροδρόμιο δεν θα λειτουργήσει» και «το μετρό θ’ αποδειχθεί φιάσκο», δε φαίνεται να μπορεί να ξεφύγει το κόμμα της Ν.Δ. – και να πει κανείς πως δεν της παρουσιάζονται ευκαιρίες;
Σήκωσαν ψηλά, πολύ ψηλά το λάβαρο του «ανένδοτου» κατά της διαπλοκής και υπέρ της διαφάνειας, δεσμεύθηκε προσωπικά ο κ. Καραμανλής πως «θα τραβήξει τον αγώνα αυτόν μέχρι τ’ άκρα»! (και θα ‘χε κάθε λόγο να το πράξει σωστά, υπεύθυνα, ντοκουμενταρισμένα, με αποφασιστικότητα και προσεκτικό σχεδιασμό…) και ξαφνικά, λες για να δικαιωθούν εκείνοι που έλεγαν πως «τέτοιον αγώνα, που σίγουρα θα ‘χει πολιτικό κόστος, ή δεν τον ξεκινάς, ή δεν τον αφήνεις στη μέση – γιατί τότε θα ‘ναι σαν τουφεκιά στον αέρα, με τον φόβο το βόλι να… πέσει επί της κεφαλής σου…», ο αγώνας… ανεστάλη!
Αντί να βρίσκεται στην πρωτοπορία της κριτικής της κυβερνητικής δράσης και ολιγωρίας (όταν παρατηρείται – και παρατηρείται σε χίλιες δυο περιπτώσεις!) το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με πειστικό πολιτικό «εναλλακτικό» λόγο, συνήθως… έπεται της κριτικής και του σχολιασμού που πρώτα επιχειρούν τα ΜΜΕ – ακόμη και τα φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση, λες και… περιμένει να διαβάσει πρώτα εφημερίδες για «να πάρει μπρος».
«Σήκωσε» το θέμα της ΔΕΚΑ (συγκεκριμένα ο… Μιλτιάδης Εβερτ το σήκωσε, και η Ρηγίλλης ακολούθησε…), κατηγόρησε υπουργούς και κρατικούς υπαλλήλους, μίλησε για σκάνδαλο δισεκατομμυρίων και χειραγώγηση του Χρηματιστηρίου για προεκλογικούς λόγους σκοπιμότητος, από πλευράς κυβέρνησης, προκάλεσε την επέμβαση εισαγγελέων (με ό,τι αυτό σηματοδότησε εκ των υστέρων για «εμπλοκή της δικαιοσύνης» σε πολιτικά παιχνίδια κ.λπ.) κι όταν τελικά είχε στη διάθεσή της μια «βάση» -ένα εισαγγελικό πόρισμα- για να δημιουργήσει πολιτικό ζήτημα, απείλησε ανοικτά και δημόσια ότι θα ζητήσει τη σύσταση Εξεταστικής των Πραγμάτων Επιτροπής στη Βουλή, ετοιμάσθηκαν τα χαρτιά, μπήκαν οι υπογραφές των βουλευτών, και χθες που επρόκειτο η αίτηση να κατατεθεί… έκανε πίσω, και «ανέβαλε» την κίνηση!
Οι δικαιολογίες, μη πειστικές: «να ωριμάσει το ζήτημα περισσότερο!» (εμ, τότε, γιατί… έκοψαν τον «καρπό» πριν ωριμάσει;) και «ν’ αποφύγουμε την κίνηση τώρα που… βρίσκεται στην Αθήνα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών» – καλά τώρα! Μπορεί κάποιοι νηφάλιοι και εχέφρονες να σκέφθηκαν πως «τώρα που ο Χριστοδουλάκης δείχνει να κινείται σωστά και να παίρνει κρίσιμες αποφάσεις που τις χαιρετίζει η αγορά, το να ζητήσουμε να γίνει εξεταστική εις βάρος του να θεωρηθεί πολιτικαντισμός που θα μας γυρίσει μπούμερανγκ», ή ακόμη και πως «η Σοφοκλέους αρχίζει να δείχνει κάποια σημάδια ανάκαμψης -το να «φιτιλιάσουμε» τώρα την υπόθεση με συζητήσεις για χειραγώγηση και πολιτικά παιχνίδια με το Χρηματιστήριο, μπορεί να θεωρηθεί ότι εντάσσεται σε κάποια πολιτική υπονόμευσης της ανάκαμψης…»- λογικές ενστάσεις.
Αλλά αυτές τις σκέψεις, δεν μπορούσαν να τις κάνουν πριν… ανακοινώσουν πως «αύριο καταθέτουμε την αίτηση για τη σύσταση Εξεταστικής»; Ετσι στο… ξαφνικό κι απότομο «ξύπνησαν» κάποιοι στη Ρηγίλλης χθες το πρωί κι άλλαξαν ρότα; Χωρίς να σκεφθούν πως αυτά τα «μπρος-πίσω» δημιουργούν κλίμα προχειρότητας και ερασιτεχνισμού, που δεν συνάδουν μ’ ένα κόμμα που διατρανώνει σ’ όλους τους τόνους πως «είναι έτοιμο ακόμη και αύριο, ν’ αναλάβει τις ιστορικές του ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας»;