Οταν προ ημερών ο πρωθυπουργός της Τουρκίας απείλησε ότι σε περίπτωση εντάξεως της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση η χώρα του θα προσαρτήσει τα κατεχόμενα, στην Αθήνα οι περισσότεροι πίστευσαν ότι επρόκειτο για μία ακόμη προκλητική δήλωση. Αυτήν τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει την Αγκυρα η πολιτική της στο Κυπριακό είναι πρόδηλο, όπως προφανές καθίσταται και το βαρύ πολιτικό τίμημα, που θα πληρώσει η Τουρκία εάν υλοποιηθεί η απειλή του κ. Ετσεβίτ.
Το Κυπριακό αναδεικνύεται σε ζήτημα-κλειδί, όχι μόνο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπως έχει κατ’ επανάληψιν συμβεί, αλλά αυτήν τη φορά και για τις ευρωπαϊκές σχέσεις. Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει δεσμευθεί ότι θα προχωρήσει στην ένταξη της Κύπρου, ακόμη και αν προηγουμένως δεν έχει επιλυθεί το Κυπριακό και ακριβώς γι’ αυτό επιδιώκει, με την άσκηση πιέσεων και προς τις δύο πλευρές, να επιτύχει μια διευθέτηση πριν φθάσει η ώρα της εντάξεως.
Η αρνητική στάση της τουρκικής πλευράς υποχρέωσε τους Ευρωπαίους να προειδοποιήσουν την Αγκυρα για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει η εμμονή της στην αδιάλλακτη πολιτική του κ. Ντενκτάς. Είναι προφανές ότι εάν η Τουρκία συνεχίσει στην ίδια γραμμή πλεύσεως, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να προχωρήσει στην ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας με ανοικτό το Κυπριακό, έστω κι αν δεν το επιθυμεί. Εάν συμβεί αυτό, η Αγκυρα θα έχει χάσει το πλεονέκτημά της. Θα βρεθεί να κατέχει ευρωπαϊκό έδαφος και θα υποχρεωθεί να διαπραγματευθεί από μειονεκτική θέση. Εάν προχωρήσει σε προσάρτηση, όπως απειλεί ο πρωθυπουργός της, η ευρωπαϊκή προοπτική της θα ακυρωθεί.
Ο ορατός αυτός κίνδυνος κινητοποιεί τις τουρκικές πολιτικές δυνάμεις, που θεωρούν στρατηγική προτεραιότητα αυτή την προοπτική. Προς το παρόν, έχει εκδηλωθεί δημοσίως η πρωτοβουλία των 126 βουλευτών, οι οποίοι έχουν ζητήσει να διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της Τουρκικής Εθνοσυνελεύσεως με θέμα το Κυπριακό και βεβαίως τις επιπτώσεις του. Η αμφισβήτηση, όμως, είναι πολύ πιο έντονη από όσο δείχνει η πρωτοβουλία αυτή. Αυτό αποτυπώνεται στην κριτική που ασκούν και στις προειδοποιήσεις που απευθύνουν αυτές τις ημέρες έγκριτοι Τούρκοι σχολιαστές. Για πρώτη φορά τονίζουν ότι είναι η τουρκική πλευρά που άλλαξε θέση, που εγκατέλειψε τη δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία για να διεκδικήσει την ανεξαρτησία του ψευδοκράτους και τη συνομοσπονδία. Για πρώτη φορά ουσιαστικώς ζητούν μια πιο ευέλικτη πολιτική και συμβιβασμούς, προκειμένου να αποφευχθεί ο αποκλεισμός της Τουρκίας από την Ευρώπη και η μετατροπή της σε μια μεσανατολική χώρα.
Τόσο στο Ελσίνκι όσο και σε άλλες περιπτώσεις, η Ελλάς απέδειξε ότι ειλικρινώς επιθυμεί και προωθεί τον εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας. Είναι στα χέρια, όμως, της τουρκικής ιθύνουσας τάξεως να αδράξει την ευκαιρία και να μετατρέψει με τις δικές της πράξεις το όνειρο σε χειροπιαστή προοπτική. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση της Αγκυρας αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων.
Συνεχίζεται, δυστυχώς, το «σίριαλ» των προβληματικών σχέσεων συνεργασίας των υπευθύνων για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων. Το έτος 2001 βαίνει προς το τέλος του κι όμως ακόμη δεν έχει καταστεί δυνατόν να κατασκευαστεί ένα πλαίσιο καλής και παραγωγικής συνεργασίας, χωρίς προσωπικούς ανταγωνισμούς και «παράπονα», μεταξύ των αρμόδιων υπουργών της κυβέρνησης και της προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής Ο.Α.