ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

5' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Πάρκο» Βασανιστηρίων!

(Γεγονός πρώτο) «…Η συστηματική και διαδεδομένη φύση των βασανιστηρίων στην Τουρκία καθιστά σχεδόν τους πάντες υποψήφια θύματα βασανισμού», αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία στην τελευταία έκθεσή της με τίτλο: «Τουρκία: Τα βασανιστήρια και η ατιμωρησία έπρεπε να είχαν ήδη τερματιστεί». Στην ίδια έκθεση επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ότι στη γη όπου τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, «σφυρίζοντας» ανατριχιαστικά στις μεταλλικές ράγες του, το «Εξπρές του Μεσονυχτίου», στην Τουρκία, δηλαδή, σε αυτό το «Πάρκο των βασανιστηρίων», οι κρατούμενοι ανακρίνονται συνήθως με δεμένα μάτια, ώστε να μην μπορούν αργότερα να αναγνωρίσουν τους βασανιστές τους. Συνήθως, οι κρατούμενοι στην Τουρκία ξυλοκοπούνται, γυμνώνονται, υφίστανται σεξουαλική κακομεταχείριση, απειλούνται με θάνατο και βιασμό, υφίστανται άλλα ψυχολογικά βασανιστήρια και ηλεκτροσόκ, αφήνονται ώρες κρεμασμένοι από τα χέρια, υφίστανται στέρηση ύπνου, τροφής, νερού και αποχωρητηρίου.

* * *

(Γεγονός δεύτερο) Ηταν πριν από τριάντα χρόνια εδώ, στον τόπο της Δημοκρατίας, στο… «Πάρκο του Ηλιου και του απέραντου γαλάζιου», στην Ελλάδα που συνάνθρωποί μας, ζούσαν το δικό τους Εφιάλτη. Ζούσαν τον σαδισμό και τον φασισμό των βασανιστών τους. Ηταν το ματωμένο σκοτάδι της δικτατορίας!

Στους τόπους εξορίας, στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων, στα στρατόπεδα και στο ΕΑΤ/ΕΣΑ, η Ελλάδα γονάτιζε από τον πόνο. Από τη διάθεση των βασανιστών της να την ταπεινώσουν.

Η Ελλάδα, όμως, μπορεί να πληγώθηκε, μπορεί να ματοκύλησε, μπορεί να έσφιξε τα δόντια από τον πόνο και την απελπισία, αλλά δεν ταπεινώθηκε. Σηκώθηκε και περήφανη, αφού διέβη την πύλη του Πολυτεχνείου με δακρυσμένο το βλέμμα, προχώρησε στο μέλλον. Με απορίες, κάποτε, αλλά τιμώντας τα παιδιά της που θυσιάστηκαν. Κρατώντας ζωντανή τη μνήμη. Σε πείσμα όλων όσοι επιζητούσαν (και επιζητούν) τη λήθη, όλων όσοι θέλησαν (και εξακολουθούν ορισμένοι εξ αυτών να θέλουν) να ασελγήσουν πάνω στην Ιστορία, απαξιώνοντας τους ήρωες. Τα θύματα των βασανιστηρίων, κατά τις μαύρες εποχές του ελλαδικού παρελθόντος…

Ενα από τα θύματα ήταν και ο Σπύρος Μουστακλής. Την ιστορία του πρέπει τη θυμούνται οι παλαιότεροι και πρέπει να τη μάθουν οι νεώτεροι. Και αυτό το χρέος έρχεται να το υπογραμμίσει η προτομή του, η οποία βρίσκεται στο προαύλιο του Πάρκου Ελευθερίας στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί όπου κάποτε ήταν τα κολαστήρια του «Ειδικού Ανακριτικού Τμήματος της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας». Του ΕΑΤ/ΕΣΑ…

* * *

(Γεγονός τρίτο) Είναι στο Πάρκο Ελευθερίας όπου «φιλοξενείται» έκθεση φωτογραφίας του επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας. Του υπουργού Εξωτερικών της χώρας στην οποία αναφέρθηκε -όπως είδαμε νωρίτερα ότι αναφέρθηκε, όχι δηλαδή πως δεν τα ξέραμε κιόλας- η Διεθνής Αμνηστία. Της χώρας η οποία συντηρεί τη διχοτόμηση στην Κύπρο και ενισχύει την καταπάτηση και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τόσο στο εσωτερικό της όσο και στα Κατεχόμενα!

Η προσβολή στην Ιστορία, στο Χθες και στο Σήμερα (διότι και σήμερα γράφεται Ιστορία) είναι κάτι περισσότερο από ορατή και αισθητή. Ποιος επέλεξε, άραγε, να γίνει η συγκεκριμένη έκθεση του συγκεκριμένου προσώπου στο συγκεκριμένο μέρος; Γιατί δεν βρέθηκε κανείς να το αποτρέψει, υποδεικνύοντας κάποιον άλλο δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο να γίνει η εν λόγω εκδήλωση; Γιατί ουδείς «ελέγχθηκε» για τούτη την ασέβεια; Ναι, να γίνει η έκθεση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα, γιατί ενδεχομένως τούτο επιβάλλουν κάποιες σκοπιμότητες της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό μπορεί να το συζητήσει – ίσως και να το αποδεχθεί κάποιος.

* * *

Αλλά από την άλλη… Ποιος μπορεί να σιωπά, ποιος μπορεί ίσως και να αποδεχθεί εκείνα τα «μυαλά» που θέλησαν με τούτη την επιλογή τους, να «κοντύνουν», έστω και με συμβολικό τρόπο την περηφάνια, την μνήμη και την κρίση ενός τόπου, μιας χώρας, μιας κοινωνίας που επιμένουν να ζουν με σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες;

Νέοι καιροί, ίδια ήθη…

Πώς αλλάζουν οι καιροί, όμως, ε; Μέχρι πριν από λίγο καιρό, (μόνον) όσοι είχαν να ταξιδέψουν με πλοίο, ενδιαφέρονταν να μάθουν τι έχει να πει η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία για τον καιρό. Εδώ και λίγα 24ωρα, ωστόσο, τα δελτία καιρού της ΕΜΥ (αναγκάζονται να) παρακολουθούν ακόμα και όσοι προτίθενται να ταξιδεύσουν με το Ι.Χ. αυτοκίνητό τους με κατεύθυνση την Θεσσαλονίκη ή την Πάτρα! Διότι, εάν προβλέπονται βροχές και καταιγίδες θα πρέπει να ματαιώσουν το ταξίδι τους, αφού δεν υπάρχουν -παρά μόνον στην υπηρεσία των Ενόπλων Δυνάμεων!- αμφίβια… οχήματα. Οι πλημμύρες στη Μαλακάσα, στην Κακιά Σκάλα και αλλού, δημιούργησαν στην πρώτη φετινή νεροποντή τα γνωστά μεγάλα προβλήματα.

* * *

Γι’ αυτά, λοιπόν, τα προβλήματα, αλλά και για πολλά άλλα που καταγράφηκαν και καταγράφονται, ο (υπο)γράφων σχεδόν έλαβε την απόφαση να παραδοθεί στις αρμόδιες Αρχές αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Μια και ουδείς (εκ των κατασκευαστών, των επιμελητών ή των ελεγκτών των προβληματικών έργων) δεν δήλωσε υπεύθυνος για το σημερινό χάλι…

Και είναι αλήθεια ότι η κύρια ευθύνη ανήκει σε όλους εμάς. Οι οποίοι απλώς ανεχόμεθα τους πραγματικά υπευθύνους: τα έργα (;) και τις -κατόπιν καταστροφών- «δικαιολογίες» τους.

Θα ακούσατε, ασφαλώς, τους κυβερνητικούς παράγοντες (του ΠΑΣΟΚ) οι οποίοι υποστήριξαν ότι ευθύνονται για τις ατέλειες και την πρόκληση σοβαρών προβλημάτων, οι Νεοδημοκράτες, επειδή -λένε- τα προβληματικά έργα κατασκευάστηκαν την περίοδο 1990 – 1993. Δηλαδή, επί των κυβερνήσεων της Ν.Δ.

Να το δεχθούμε αυτό; Ασφαλώς μπορούμε να το δεχθούμε ΚΑΙ αυτό. Κατόπιν, ωστόσο, αυτής της «αποδοχής», οφείλουμε να ζητήσουμε την «παραδειγματική» τιμωρία: Οχι, όμως, μόνο των υπευθύνων -εκείνης της περιόδου- για τις κακές κατασκευές. Αλλά και (ΚΥΡΙΩΣ) των υπευθύνων για την μη διόρθωσή τους από το 1993 έως σήμερα.

Διότι, πράγματι μπορούμε να δεχθούμε ότι «φταίνε» για τα σημερινά χάλια οι «δεξιοί», με τα όσα έκαναν προ οκταετίας. Αλλά είναι άμοιροι ευθυνών, άραγε, οι «σοσιαλιστές» με το κοινωνικό τους πρόσωπο και το… δόγμα «Πρώτα ο πολίτης» που άφησαν αδιόρθωτα τα χάλια τα οποία σήμερα καταγγέλλουν;

* * *

Και για να μείνουν αδιόρθωτα αυτά τα χάλια τόσο καιρό σημαίνει ότι οι του ΠΑΣΟΚ ή αδιαφόρησαν αυτά τα χρόνια ή ήταν απλώς ανίκανοι για να τα διορθώσουν. Γνωρίζετε, μήπως, εσείς άλλη πιθανή εξήγηση; Οπότε, μπορεί να μείνει ατιμώρητη η αδιαφορία ή η ανικανότητα; Από την άλλη -για να επιστρέψουμε στα προηγούμενα, στα της ατομικής ημών και υμών ευθύνης- μπορεί να μείνει ατιμώρητη και η ελαφρά τη καρδία αποδοχή εκ μέρους μας, των όσων λένε οι «Πόντιοι Πιλάτοι» της δημόσιας ζωής;

* * *

Τίνι τρόπω μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Είναι περίπου απλό: Οι έχοντες την πρώτη ευθύνη μπορούν να προτείνουν κάποιους για «εξοστρακισμό» και όλοι οι υπόλοιποι, να… ψηφίσουμε ποιος επιθυμούμε να φύγει από την κεντρική πολιτική σκηνή. Το σύστημα αυτό, υποθέτω, το γνωρίζετε πολύ καλά οι περισσότεροι – συνεπείς (τηλε)θεατές του «Οταν η παράσταση κλέβει την ζωή»!..

Αντιθέτως, θεωρεί ότι η νέα θέση της ως μέλους του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια τιμή που της έγινε…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή