Πάγωσε πάλι η ανθρωπότητα: δύο ακριβώς μήνες μετά το αποτρόπαιο τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, την ίδια ακριβώς ώρα, στην ίδια τραγική πόλη της Νέας Υόρκης, η είδηση της πτώσεως επιβατικού αεροσκάφους σε κατοικημένη περιοχή συγκλόνισε μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου τον πλανήτη, και η σκέψη «πάλι τα ίδια;» κατακυρίευσε όλους τους πολίτες του κόσμου, μαζί με μια «ευχή», που μπορεί να ακούγεται (και είναι φυσικά…) μακάβρια, αλλά εκστομίσθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους: «μακάρι να πρόκειται για απλό αεροπορικό δυστύχημα…». Και αυτό το «μακάρι» δεν προσπερνά βεβαίως τον πόνο και την οδύνη για τους εκατοντάδες νεκρούς του χθεσινού τραγικού γεγονότος, αλλά καταδεικνύει τον παγκόσμιο τρόμο και την αγωνία, για το ενδεχόμενο το έγκλημα της 11ης Σεπτεμβρίου να ξανασυμβεί κάπως, κάπου, κάποτε, αφού αυτός ο τρελός ξέφρενος φανατισμός δεν δείχνει να ‘χει όρια – και δυστυχώς όταν έχεις να κάνεις με φανατικούς εκτελεστές, η πρόνοια και τα μέτρα ασφαλείας που μπορείς να επιστρατεύσεις, κατ’ ανάγκην, είναι πεπερασμένα…
Ιδιες σκηνές, ίδιες «ζωντανές συνδέσεις», φήμες και εικασίες για το «απλούστερο», μα και για το φρικιαστικότερο – και η σκέψη όλου του κόσμου στους κατοίκους αυτής της μητρόπολης της γης, της Νέας Υόρκης, που πριν ακόμη στεγνώσουν τα δάκρυά τους για τις χιλιάδες των νεκρών της 11ης Σεπτεμβρίου, πριν αρχίσουν καλά καλά να συνέρχονται από το σοκ που άλλαξε τη ζωή τους (και μαζί ολόκληρου του πλανήτη…) αναγκάσθηκαν για κάποιο διάστημα, έστω, να ξαναγίνουν «στο ίδιο έργο θεατές»: έκτακτα μέτρα, κλείσιμο όλων των αεροδρομίων, φήμες και «πληροφορίες» για το φοβερότερο πιθανό σενάριο, συγκεχυμένες εκτιμήσεις για τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, απαγόρευση πτήσεων και διάβασης γεφυρών και σηράγγων. Τελικά, όλες οι ενδείξεις, αλλά και οι πρώτες εκτιμήσεις μιλούν για δυστύχημα – ένα τραγικό δυστύχημα με πλήθος εξίσου τραγικών συμπτώσεων και αναβίωσης στιγμών φρίκης και οδύνης. Που εμποδίζουν το μυαλό, το συλλογικό υποσυνείδητο, να λειτουργήσει με λογική και εμπιστοσύνη προς τις επίσημες ανακοινώσεις. Και πιθανότατα, η υποψία «μα, πρόκειται πραγματικά για δυστύχημα, έγινε πράγματι βλάβη κατά την απογείωση και έπεσε ο κινητήρας του μοιραίου Αιρμπάς, ή απλώς θέλουν να καθησυχάσουν τον κόσμο και να μη δημιουργήσουν πάλι κλίμα πανικού;» Θα πάρει κάποιες μέρες για να διαλυθεί…
Εχουμε χιούμορ…
Δεν αμφισβητούμε τον επαγγελματισμό των δημοσκόπων ούτε πως σέβονται τις αρχές και τη δεοντολογία του επαγγέλματός τους. Αλλά φαίνεται πως η… πολυπλοκότητα της «τέχνης» τους, σε συνδυασμό με το μεσογειακό ταμπεραμέντο των Ελλήνων, προκαλεί συχνά καταστάσεις και «αποτελέσματα» των διαφόρων γκάλοπ, που προκαλούν τουλάχιστον θυμηδία! Τράβα, τώρα, να βγάλεις συμπέρασμα (εσύ, ο απλός πολίτης, που θες τα πράγματα απλά και ξεκαθαρισμένα – γιατί οι ειδικοί αναλυτές μπορεί στις μελέτες να βγάζουν άκρη…) από τις απαντήσεις μιας δημοσκόπησης, όταν οι ερωτώμενοι σου δηλώνουν ότι «θέλουν κυβέρνηση Ν.Δ.!», αλλά καταλληλότερος για πρωθυπουργός είναι ο… Κώστας Σημιτης, ανεξάρτητα από το τι ψηφίζουν στις κανονικές εκλογές «ικανότερο κόμμα για τη διακυβέρνηση της χώρας είναι το… ΠΑΣΟΚ!», αλλά ταυτόχρονα δεν έχουν εμπιστοσύνη σε κανένα από τα δύο κόμματα εξουσίας, τα οποία μάλιστα θεωρούν ότι «δεν έχουν διαφορές μεταξύ τους».
Πας να εξειδικεύσεις το ερώτημα για το ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός, περιορίζοντας τις επιλογές για τους ερωτώμενους μεταξύ μόνο των κ. Σημίτη και Καραμανλή -και τότε η διαφορά υπέρ του προέδρου του ΠΑΣΟΚ (που στη «γενική» ερώτηση τον ευνοεί κατά μονάδες) σκαρφαλώνει στις 13,1 μονάδες (36,9% Σημίτης – 23,8% Καραμανλής), αλλά την ίδια ώρα σε… απόσταση αναπνοής έρχεται η απορριπτική εκτίμηση «κανέναν από τους δύο», που εξασφαλίζει το 33,3% της προτίμησης των ψηφοφόρων! Με… το συμπάθιο, κιόλας, αλλά μπορεί κανείς να πει (με βάση τα ευρήματα της δημοσκόπησης…) τι… θέλουν οι Ελληνες – αν δεν υποτεθεί δηλαδή ότι απλώς… καλαμπουρίζουν και περνάνε την ώρα τους ως «δημοσκοπούμενοι»;
Κατά… τα «άλλα», βεβαίως, και τα δύο κόμματα εξουσίας εξέφρασαν την ικανοποίησή τους από τα συμπεράσματα της δημοσκόπησης: η Ν.Δ. γιατί βλέπει να προηγείται στην «πρόθεση ψήφου» και στην «παράσταση νίκης» και το ΠΑΣΟΚ γιατί θεωρείται «ικανότερο κόμμα» για τη διακυβέρνηση της χώρας (άσχετα, βεβαίως, που… δεν θέλουν οι ερωτώμενοι να το ψηφίσουν!) και ο κ. Σημίτης εξακολουθεί να θεωρείται «καταλληλότερος για πρωθυπουργός», συν φυσικά το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση προηγείται μεν, αλλά σε χαμηλότερα ποσοστά από τις προηγούμενες μετρήσεις – σε μια λογική του… «λιγότερο έγκυος», δηλαδή κινείται η ικανοποίηση του κυβερνώντος Κινήματος!
Το… κακό είναι ότι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. είναι κόμματα, οι αρχηγοί τους πολιτικοί και το «παιχνίδι» λέγεται εξουσία και διακυβέρνηση μιας ολόκληρης χώρας και ενός ολόκληρου λαού -γιατί αν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ήταν… ποδοσφαιρικές ομάδες, οι κ. Σημίτης και Καραμανλής ποδοσφαιριστές και το παίγνιον ήταν το ποδόσφαιρο, όλα τα ζητήματα θα είχαν λυθεί κατά τον αποτελεσματικότερο τρόπο, θα ζούσαν κι αυτοί καλά κι εμείς… καλύτερα: η «καλή ομάδα», η Ν.Δ., θα είχε εξασφαλίσει μια καλή «μεταγραφή», τον Σημίτη, και εμείς θα απολαμβάναμε «μπάλα» (χωρίς οι «οπαδοί» και του ενός και του άλλου σωματείου να φωνάζουν κάθε «Κυριακή» από τις εξέδρες το γνωστόν… «παίξτε μπάλα ρεεε!), βέβαιοι όντες ότι το πρωτάθλημα το ‘χουμε «στην τσέπη»! (Μια… σκέψη κάνουμε! Μόνο…)
Με άλλα λόγια…
Αλήθεια, προς τι η εκνευρισμένη αντίδραση, από πλευράς κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ, στο δημοσίευμα της κυριακάτικης «K» που δημοσιοποίησε επιστολή του υπεύθυνου της ΔΟΕ για την παρακολούθηση της ολυμπιακής προετοιμασίας στην Ελλάδα κ. Ντένις Οσβαλντ, στην οποία κάνει λόγο για καθυστερήσεις σε σειρά έργων, τα οποία και κατονομάζει; Υπάρχει ή δεν υπάρχει η επιστολή (αυτό, τουλάχιστον, κανείς δεν το αρνείται…) που καταγράφει καθυστερήσεις και ολιγωρίες;
Ο αρμόδιος (εκ των πολλών… συναρμοδίων!) υπουργός Πολιτισμού, κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, χαρακτήρισε την επιστολή… «παρωχημένη» (μα, εστάλη στις 5 Οκτωβρίου, δηλαδή πριν από ένα μήνα – εννοεί ο κ. υπουργός ότι έκτοτε έχει σημειωθεί… κοσμογονική πρόοδος στα έργα, και δη τις μέρες που κυβέρνηση, κόμμα και μηχανισμοί είχαν πέσει με τα μούτρα στο συνέδριο;), κάτι που επανέλαβε και ο υφυπουργός αρμόδιος για τα επικοινωνιακά της Ολυμπιάδας κ. Χυτήρης, προσθέτοντας ο τελευταίος ότι «υπάρχουν καθυστερήσεις, αλλά… όλα τα έργα θα γίνουν!» Αυτή η παραδοχή του δεν είναι σαφής από μόνη της;
Οσον αφορά τον επί 8 χρόνια αρμόδιο υπουργό ΠΕΧΩΔΕ (και υπεύθυνο τόσο για αρκετά «ολυμπιακά έργα» όσο και για «έργα υποδομής» που εντάσσονται στην ολυμπιακή προετοιμασία…) και νυν γραμματέα του ΠΑΣΟΚ κ. Λαλιώτη, η δική του άποψη είναι ότι «τα όποια στοιχεία της ΔΟΕ δεν αποτελούν θέσφατα…» -αλλά αν τα στοιχεία δεν αποτελούν «θέσαφατα», αυτό μάλλον θα πρέπει να ισχύει για… ΟΛΑ τα στοιχεία, με άλλα λόγια και γι’ αυτά που παρουσιάζει και επικαλείται και η κυβέρνηση! Ετσι δεν είναι – κατά τη λογική;
Ο βασικός προβληματισμός, πάντως, δεν περιορίζεται απλώς στο αν και κατά πόσον τα έργα (ή έστω αυτά που εντέλει έχει αποφασισθεί να γίνουν – γιατί μια πλειάδα άλλων «υπεσχημένων», που μάλιστα θα άλλαζαν την «όψη των Αθηνών», έχουν ήδη εγκαταλειφθεί και ως σκέψη…) θα γίνουν, αλλά ΠΟΣΟ θα κοστίσουν! Και ως προς το σκέλος αυτό, το γεγονός ότι (και σύμφωνα με τις κυβερνητικές παραδοχές…) ο αρχικός προϋπολογισμός έχει αρχίσει να «τραβάει την ανηφόρα», από μόνο του είναι άκρως ανησυχητικό. Δεν είναι;