Η ταχύτατη προέλαση των δυνάμεων της Βόρειας Συμμαχίας είναι πολύ πιθανόν να ακυρώσει τα σενάρια -ούτως ή άλλως υποθετικά- εμπλοκής στρατιωτικών δυνάμεων χωρών – μελών του ΝΑΤΟ στο πλευρό των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Η εξέλιξη όμως αυτή δεν μειώνει σε τίποτε τη βαρύτητα και την εμβέλεια της απόφασης του καγκελαρίου Σρέντερ να διαθέσει δύναμη 3.900 στρατιωτών, παρά τον κίνδυνο σοβαρών πολιτικών παρενεργειών στις σχέσεις του κυβερνητικού συνασπισμού με το κόμμα των Πρασίνων, για ενδεχόμενες χερσαίες επιχειρήσεις.
Η απόφαση αυτή σε συνδυασμό με την εκ νέου ανακίνηση της ανάδειξης της Γερμανίας σε μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με τη συνέντευξη του καγκελαρίου στο περιοδικό Φόκους, συνθέτουν μια δυναμική δήλωση παρουσίας στη Διεθνή Σκηνή. Το γεγονός ότι το Βερολίνο επιλέγει να υπογραμμίσει την πλήρη χειραφέτησή του από τις συνέπειες της ήττας του 1945, και να διεκδικήσει ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής λίγες βδομάδες πριν από την σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. στο Λάακεν, δεν είναι συμπτωματικό. Συνιστά πρώτα και πάνω απ’ όλα μια σαφή διακήρυξη προθέσεων που αποτελεί την πρώτη συνολική μετά την ίδρυση του δυτικογερμανικού κράτους το 1949 σημαντική διαφοροποίηση της αντίληψης για τον ρόλο της χώρας στις διεθνείς εξελίξεις.
Το Βερολίνο επιθυμεί μεν κατά προτεραιότητα την ενίσχυση της πολιτικής συνοχής της Ε.Ε. με τη μετεξέλιξή της σε ομοσπονδία, αλλά κινείται ταυτόχρονα ώστε να καταστεί μια μεγάλη δύναμη σαν όλες τις άλλες που θα προασπίζει τα ζωτικά της συμφέροντα με την εθνική εξωτερική της πολιτική, στην περίπτωση που η ενδοευρωπαϊκή διαπραγμάτευση παρουσιάσει καθυστέρηση ή ακόμη και εμπλοκή.
Πρόκειται για ένα μήνυμα που έχει κατά κύριο λόγο αποδέκτες τους άλλους Ευρωπαίους εταίρους μικρούς και μεγάλους. Το ψυχόδραμα με τις αντιδράσεις του κόμματος των Πρασίνων που είναι αντίθετο στην εμπλοκή σε χερσαίες επιχειρήσεις, ανάγκασε τον καγκελάριο να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Ο υπουργός Εξωτερικών Φίσερ απειλεί να αποχωρήσει από το κόμμα του, ενώ τα σενάρια για συγκρότηση μεγάλου συνασπισμού -Χριστιανοδημοκράτες συν Σοσιαλδημοκράτες- επανεμφανίσθηκαν σε μια στιγμή που όλοι προέβλεπαν την εκλογική αναμέτρηση του επόμενου Σεπτεμβρίου ως εκλογικό περίπατο για τον καγκελάριο και το κόμμα του.
Η δύναμη των 3.900 στρατιωτών έχει περισσότερο συμβολική παρουσιαστική επιχειρησιακή βαρύτητα. Για να μπορέσει το Βερολίνο να αποκτήσει έναν επαγγελματικό στρατό με ικανότητα ταχείας επέμβασης σε εστίες κρίσεων, όπως διαθέτουν η Βρετανία και η Γαλλία, χρειάζεται δαπάνες το ύψος των οποίων είναι δημοσιονομικά και πολιτικά απαγορευτικό. Το κόστος της ανάδειξης της Γερμανίας σε μια μεγάλη δύναμη -σαν τις άλλες- εξακολουθεί να παραμένει υψηλό αν όχι απαγορευτικό.