Οι ραγδαίες εξελίξεις στο πολεμικό μέτωπο του Αφγανιστάν διαφοροποιούν σημαντικά την κατάσταση. Το καθεστώς των Ταλιμπάν, απομονωμένο διεθνώς και χωρίς καμιά υποστήριξη από τις γειτονικές χώρες, εμφανίζεται ετοιμόρροπο. Οι δυνάμεις της Βόρειας Συμμαχίας, με την πολύτιμη βοήθεια της αμερικανικής αεροπορίας και των κομάντος, προελαύνουν. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, και το Κανταχάρ θα έχει την τύχη της Καμπούλ. Εάν συμβεί αυτό, το καθεστώς των Ταλιμπάν θα καταρρεύσει ολοσχερώς.
Ο κεντρικός στόχος της Ουάσιγκτον ήταν και παραμένει η εξόντωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν και η εξάρθρωση του τρομοκρατικού δικτύου της Αλ Κάιντα, αλλά η ανατροπή του καθεστώτος των Ταλιμπάν αναμφιβόλως θα αποτελέσει σημαντικό σταθμό. Η αντιτρομοκρατική εκστρατεία απέχει πολύ από το τέλος της, αλλά, εάν οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν επιτύχει τον πρώτο χειροπιαστό τους στόχο. Αυτό θα έχει αναμφισβήτητα πολλαπλές και ιδιαιτέρως θετικές επιπτώσεις στο εσωτερικό τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Αμερικανοί θα χρειασθούν ακόμα πολύ χρόνο για να επουλώσουν τις πληγές τους. Το ίδιο θα χρειασθεί και η κοινωνικο-οικονομική ζωή για να επανέλθει στους παλαιούς ρυθμούς της. Τα πρώτα σημάδια, όμως, είναι ήδη εμφανή και η εικόνα των αγορών τις τελευταίες ημέρες είναι ελπιδοφόρα. Από την πλευρά τους, οι ευρωπαϊκές χώρες επιστρέφουν στην προ της 11ης Σεπτεμβρίου ημερήσια διάταξη με ταχύτερους ρυθμούς. Αυτό είναι εμφανές και στην Ελλάδα.
Στη χώρα μας τα γνωστά προβλήματα επανακάμπτουν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Ο νέος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών καλείται να προωθήσει με αποφασιστικότητα το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών, γιατί έτσι έχει ελπίδα να δημιουργήσει δυναμική. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο μόνος τρόπος να υπερβεί τα υφιστάμενα προβλήματα, ένα εκ των οποίων είναι οι δημοσιονομικές ταχυδακτυλουργίες του προκατόχου του, που αρχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια.
Η κυβέρνηση, όμως, καλείται να δώσει γρήγορα πρακτικές απαντήσεις και στους άλλους τομείς. Οι συναινετικοί τόνοι, που επικρατούν στο μέτωπο του Ασφαλιστικού, οφείλονται κυρίως στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός φαίνεται πως έχει εγκαταλείψει την αρχική πρόθεσή του και οδεύει προς μία μεταρρύθμιση ήπιας μορφής. Η προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όμως, δεν επιδέχεται τέτοιες διευθετήσεις. Οι μεγάλες καθυστερήσεις τείνουν να μετατρέψουν την υπόθεση της κορυφαίας αυτής αθλητικής διοργανώσεως σε «ωρολογιακή βόμβα».
Σε κάθε περίπτωση, η επιστροφή της προσοχής στην εσωτερική ημερήσια διάταξη έχει πολιτικές επιπτώσεις. Οσο αμβλύνεται η διεθνής κρίση, τόσο η κοινή γνώμη κρίνει την κυβέρνηση με πιο αυστηρά κριτήρια και εκείνη είναι υποχρεωμένη να κινηθεί με την δέουσα ταχύτητα και αποφασιστικότητα.
Κανένας «αρμόδιος» δεν φαίνεται επιπλέον διατεθειμένος να καταβάλει προσπάθειες για τη διευκόλυνση έστω της κυκλοφορίας των πεζών στην Αθήνα. Η κατάσταση στον τομέα αυτό είναι πλέον απίστευτη. Κανένας, μα κανένας δεν εμποδίζει όποιους «γουστάρουν» να κλείνουν πεζοδρόμια για οποιοδήποτε λόγο έχει σχέση με τη «δουλειά» τους, σε μικρούς και μεγάλους δρόμους, οπουδήποτε στην Αθήνα. Μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι, άνθρωποι με κάποιο πρόβλημα κίνησης αντιμετωπίζουν πλέον μια κατάσταση, που μπορούν να αποφύγουν μόνον αν προτιμήσουν να μην περπατούν καθόλου στους δρόμους της πόλης τους.