ΕΝΔΟΣΚΟΠΟΣ

5' 49" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν νομίζουμε ότι στην υπόθεση του νομοσχεδίου για τον αιγιαλό επί της ουσίας ενδιαφέρει ποια μπορεί να είναι, ενδεχομένως, τα κίνητρα του κ. Θ. Πάγκαλου ή άλλων βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι εντονότατα αντέδρασαν σε αυτό που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή. Σημασία έχει ότι αυτό που παρουσίασε η κυβέρνηση, με το άρθρο 2 του νομοσχεδίου για τον «αιγιαλό και την παραλία», ήταν απαράδεκτο από κάθε άποψη. Μας προκαλεί όμως εντύπωση και η εκτίμηση που, προφανώς, έχει ο συντάκτης του κειμένου αυτού για τη νοημοσύνη των αναγνωστών της παραγράφου 2, την οποία, επιτρέψτε μας, να αναφέρουμε πάλι σήμερα:

Εγραψε, λοιπόν ο δαιμόνιος συντάκτης του κειμένου, ότι «στον αιγιαλό, στην παραλία, την όχθη και την παράκτια ζώνη δεν επιτρέπεται η κατασκευή κτισμάτων και εν γένει κατασκευασμάτων» (μπράβο, κύριε, έως εδώ) εκτός και αν είναι «για την εξυπηρέτηση εθνικών, κοινωφελών, αναπτυξιακών, περιβαλλοντικών, πολιτιστικών, προστασίας και ανάδειξης μνημείων και αρχαιολογικών χώρων, εξωραϊστικών, συγκοινωνιακών και γενικά σκοπών δημοσίου συμφέροντος».

Οντως, καταπληκτικό! Δεν έμεινε τίποτε, μα τίποτε απ’ έξω! Πρέπει να είναι πολύ αξιόλογοι άνθρωποι, αυτοί που με τόση συντακτική επιδεξιότητα κατάφεραν να ξεσηκώσουν και τις πέτρες. Σπουδαία μυαλά!

* * *

Δεν είναι όμως και ένα κατάντημα με το συμπάθιο, το να πρέπει να δοθεί μια μάχη, να γίνει μεγάλος θόρυβος, για να μην περνούν απ’ το νομοθετικό σώμα τέτοια πράγματα, για να μην περάσει μια κυβέρνηση νομοσχέδιο, με το οποίο ανοίγονται δέκα δρόμοι για να οικοδομηθούν οι παραλίες, για να «αξιοποιηθούν» οι ακτές; Δεν περιμένει πλέον κανείς πολύ «εκσυγχρονιστικά» πράγματα απ’ την κυβέρνηση του κ. K. Σημίτη, ούτε δίνει κανείς ιδιαίτερη σημασία στα λεγόμενα απ’ την πολιτική ηγεσία περί «νέων νοοτροπιών» κ.λπ.

Αλλά είναι τόσο δύσκολο για τον πρωθυπουργό να φροντίσει ώστε να αποφεύγονται τουλάχιστον ορισμένα πράγματα που «βγάζουν μάτι»; Για να μην υποχρεώνονται και η Βουλή και η κοινή γνώμη να ακούν έναν υφιστάμενό του, μέλος της κυβέρνησης, τον υφυπουργό Οικονομικών, να ισχυρίζεται, προκαλώντας καγχασμούς και οργή ότι η ρύθμιση που υποστήριξε προστατεύει τον αιγιαλό και την παραλία και το… δημόσιο συμφέρον;

(Και στο κάτω κάτω, δεν τον λυπάται ο πρωθυπουργός, τον δυστυχή υφυπουργό του, που μέσα στο Κοινοβούλιο δέχθηκε ένα τέτοιο άγριο «πετροβόλημα»; Τόσο πολύ τον αντιπαθεί, ώστε να τον αφήνει έκθετο στα άγρια πυρά και στη χλεύη του «εχθρού», Θ. Πάγκαλου;)

Η «ανάπτυξη»

Αραγε, τι σκέπτεται η πολιτική ηγεσία, ότι μπορεί να σκέπτονται οι πολίτες της «ισχυρής», παρακολουθώντας απόπειρες «αξιοποίησης» των ελληνικών ακτών όπως αυτή που έγινε προχθές στη Βουλή και εν μέρει αποκρούστηκε στη συνέχεια; Πιστεύει η ηγεσία, ότι η κοινή γνώμη ακούγοντας και διαβάζοντας τα της αρχικής διατύπωσης του επίμαχου άρθρου 2 θα σκέφθηκε ότι επρόκειτο απλώς για κάποια αδεξιότητα, για κάποια επιπολαιότητα εκείνου που συνέταξε το θλιβερό κείμενο και εκείνου που το ενέκρινε, επειδή θα ήταν ίσως αφηρημένος την ώρα που το έκανε ή αφάνταστα κουρασμένος έπειτα από ώρες φοβερής δουλειάς; Πιστεύει η πολιτική ηγεσία, ότι οι λεγόμενοι «απλοί»πολίτες σίγουρα δεν έχουν αντιληφθεί την ουσία ορισμένων πτυχών του θέματος που κάποιοι «εκσυγχρονιστές» ονομάζουν «ανάπτυξη»;

Ολοι ευθύνονται ανεξαιρέτως

Επί δεκαετίες το «σύστημα» ήταν απλό για την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση: εξέφραζε τη συμπαράστασή της σε κάθε ομάδα, σε κάθε τάξη που ερχόταν σε σύγκρουση με κυβερνητικές πολιτικές και υιοθετούσε τις απόψεις της, τα αιτήματα, τις διεκδικήσεις της και αποδεχόταν τη λογική και την πρακτική κάθε κινητοποίησης.

Τα πράγματα δεν είναι πλέον τόσο απλά, όμως, σήμερα για ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, που πιστεύει ότι βρίσκεται στον προθάλαμο της κυβερνητικής εξουσίας. Τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα είναι πολλά και μεγάλα και πολυσύνθετα, δεν αντιμετωπίζονται με ένα «ναι», με ένα «όχι» ούτε με παλαιομοδίτικες πολιτικές υποσχέσεις, ενώ παράλληλα μισθωτοί, εργαζόμενοι κάθε κατηγορίας συνταξιούχοι, αγρότες βρίσκονται κάτω από μεγάλες εισοδηματικές πιέσεις.

Το αγροτικό πρόβλημα, λοιπόν, είναι σήμερα μεγάλο για λόγους που και η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα γνωρίζουν πολύ καλά. Τα αγροτικά συλλαλητήρια έχουν να κάνουν με μια πολύ δυσάρεστη, πράγματι, κατάσταση σε ένα σημαντικό τμήμα του αγροτικού κόσμου, που παράγει κάποια συγκεκριμένα προϊόντα, όπως το βαμβάκι και τα καπνά. Κανένα κόμμα, καμιά κυβέρνηση, από το 1981, οπότε η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, δεν μπορεί να ισχυρισθεί τώρα ότι δεν έχει καθαρό μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή άσχημη κατάσταση πραγμάτων σε αυτόν τον τομέα.

Καμιά από τις δυνάμεις αυτές δεν φρόντισε, τον καιρό που έπρεπε, να δώσει τη σωστή πληροφόρηση για τα μελλούμενα στον αγροτικό κόσμο, να στηρίξει κατά σωστό τρόπο τους αγρότες -και μέσω της κοινής αγροτικής πολιτικής της Κοινότητας- να ενθαρρύνει ριζικές αναδιαρθώσεις στη γεωργία σε τομείς που όλοι γνώριζαν ότι θα γίνονταν εξόχως προβληματικοί, αν έμεναν χωρίς αλλαγές ως είχαν.

* * *

Το πώς, λοιπόν, σήμερα θα υποστηρίξει τις νέες αγροτικές κινητοποιήσεις η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Εύκολες λύσεις στα προβλήματα δεν υπάρχουν, ποιος δεν το γνωρίζει αυτό;Η Νέα Δημοκρατία έχει κάθε λόγο να βρίσκεται σε μια αμηχανία, προκειμένου να κινηθεί ως αντιπολίτευση σε αυτήν την υπόθεση. Αλλά σε ό,τι αφορά την αμηχανία που επέδειξε μ’ αυτό το «αλέ-ρετούρ» στο θέμα της στήριξης και μη στήριξης των αγροτικών μπλόκων στους εθνικούς δρόμους δεν έχει καμία δικαιολογία. Αυτά που δήλωσε σε δύο δόσεις ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. κ. Θ. Ρουσόπουλος, έδειξαν, ότι το εσωτερικό «σύστημα» στο κόμμα πάσχει. Εδειξαν, ακόμη, ότι η ηγεσία της Ν.Δ. αμφιβάλλει για το πώς πρέπει να τοποθετηθεί γενικότερα απέναντι στο πολύ σοβαρό αγροτικό πρόβλημα.

Η αξιωματική αντιπολίτευση γνωρίζει ότι το κυβερνών κόμμα έχει χάσει σε σημαντικό βαθμό επιρροή στον αγροτικό κόσμο. Και με τον νου ήδη στις (όποτε) επόμενες εκλογές, λογικό είναι κατ’ αρχήν να θέλει η Ν.Δ. να αξιοποιήσει υπέρ αυτής αυτό το πραγματικό στοιχείο. Αλλά, για να συμβεί αυτό πρέπει να εργασθεί πολιτικά. Και σίγουρα μια εργασία σ’ αυτήν τη βάση δεν είναι πλέον καθόλου εύκολη.

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

κ. K. Σημ., πρ.: Εντάξει, τα ολυμπιακά έργα προχωρούν ομαλά και όλα πάνε ωραία και καλά, αλλά οι αρμόδιοι υπουργοί το γνωρίζουν αυτό; Νομίζουμε ότι οφείλετε να τους ενημερώσετε σχετικώς. Ευχαριστούμε και καλή σας ημέρα.

κ. Ευ. Βενιζ.: Καλά, τι μανία είναι αυτή που έχει πιάσει την αντιπολίτευση να σας ρωτάει για το ένα και το άλλο αναφορικώς με τα ολυμπιακά έργα; Τι αδυσώπητη περιέργεια είναι αυτή! Μπορούμε να μιλάμε πλέον, έχω την εντύπωση, για νοσηρό φαινόμενο.

κ. Γ. Ανδρ. Παπ.: Να ξέρατε, κύριε υπουργέ, τι φοβερό άγχος προκαλείτε σε έναν δύο συναδέλφους σας, λόγω του ότι κερδίζετε διακριτικά έδαφος στο θέμα της διαδοχής…

κ.κ. κυβέρνησης: Λοιπόν, αν το έχετε και σεις παρατηρήσει, ως νέο σχήμα πάτε πάρα πολύ καλά και μπράβο σας.

(Δεν κοστίζει απολύτως τίποτε μια τέτοια καλή κουβέντα και αποκτάς και συμπάθειες επιπλέον στο κέντρο της πολιτικής δύναμης.)

κ. Απ. Φωτιάδη, υφ.: Ηταν συγκινητική η προσπάθεια που κάνατε για να διασφαλίσετε το δημόσιο συμφέρον με το κείμενο που φέρατε για τη σωστή αξιοποίηση των ελληνικών ακτών, αλλά δυστυχώς, κύριέ μου, υπάρχει πολλή χαζομάρα στον πολιτικό χώρο και οι ωραίες ιδέες δέχονται άγριες επιθέσεις από τους ασήμαντους.

κ. Σπ. Βούγια: Χρησιμοποιείτε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, διότι θέλετε, λέτε, να ζείτε «ως φυσιολογικός άνθρωπος». Ε, δεν είναι τώρα συγκινητικό και αυτό;

κ.κ. αναγνώστες: Εσείς που ζείτε, είτε το θέλετε είτε όχι, ως φυσιολογικοί άνθρωποι, τι έχετε να πείτε για όλα αυτά;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή