Οι πολλοί μέσα στο ΠΑΣΟΚ επιμένουν ότι ο Θόδωρος Πάγκαλος δεν έπρεπε να μείνει εκτός κυβέρνησης «και να… παίρνει πάνω του τον ρόλο της ουσιαστικής αντιπολίτευσης – καλύτερα να τον είχε υπουργοποιήσει ο Σημίτης!» Οι… διαθέτοντες περισσότερη μνήμη, υπενθυμίζουν πως «ο Θόδωρος, και μέσα που ήταν, συχνά-πυκνά δημιουργούσε με τις εκρήξεις του προβλήματα, άρα καλύτερα να είναι εκτός, να ‘χουμε και μια δικαιολογία, την πικρία του, για τις εκρήξεις του!». Κι αυτοί οι δεύτεροι, ως προς τη… μνήμη τους, δίκιο έχουν – αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτό που διαχρονικά αποδεικνύει με τη στάση και τη συμπεριφορά του ο έκθυμος κ. Πάγκαλος, αδιάφορο για το πόσους ευχαριστεί και πόσους δυσαρεστεί κι αν ο ίδιος κατορθώνει με τον τρόπο του να… δίνει μια κλωτσιά και να χύνει την καρδάρα με το γάλα, είναι ότι παραμένει πολλαπλά χρήσιμος, έστω και στην υπερβολή του! Λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους (έστω κι αν κάποιες φορές λησμονεί πως λίγο πριν τα… είχε πει με διαφορετικό όνομα!), δημιουργεί αναταράξεις και προβληματισμούς, κάτι πολλαπλά ωφέλιμο και αναγκαίο στην πολιτική, που δεν χρειάζεται «ηρεμία, τάξη και ασφάλεια», ιδιότητες άλλωστε που αρμόζουν μάλλον σε… νεκροταφεία!
Ο σάλος που προκλήθηκε με αυτόν… πρωτομάστορα (αλλά ακολούθησαν κι άλλοι) με τις αντιρρήσεις του στο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, οδήγησε τελικά στην αναμόρφωση των επίμαχων άρθρων, υποχρεώνοντας την κυβέρνηση (και τον… φουκαρά κ. Φωτιάδη, που μάλλον έπεσε θύμα συμβούλων και μανδαρίνων του υπουργείου του!) σε αναδίπλωση, που μπορεί μεν να μην απέληξε στο απολύτως επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά εν πάση περιπτώσει το (τραγικό!) μείζον, μάλλον απεφεύχθη! Τουταυτό παρατηρήθηκε και με την πρόταση νόμου που υπέβαλε μαζί με άλλους κυβερνητικούς βουλευτές, για την κύρωση της ευρωπαϊκής σύμβασης για «την ασυλία των κρατών» και του πρόσθετου πρωτοκόλλου που υπεγράφη στη Βασιλεία το… 1942, κάτι που αν γίνει ανοίγει, τον δρόμο για τη διεκδίκηση εκ μέρους Ελλήνων πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία, με… παράκαμψη νομικών φιοριτούρων – κάτι που είναι να απορεί κανείς, γιατί δεν σκέφθηκε να το πράξει η ίδια η κυβέρνηση (κι αυτή και οι προηγούμενες, ΠΑΣΟΚικές και Νεοδημοκρατικές…) τόσον καιρό! Παίρνοντας τον λόγο στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για το νομοσχέδιο περί «βιώσιμης ανάπτυξης της Αττικής», μίλησε με γλώσσα σκληρή (σαν αυτή που μιλάει ο τελευταίος πολίτης που καταταλαιπωρείται από τη διοίκηση και τους κρατικούς μηχανισμούς!), τα ‘βαλε με τα… μισά υπουργεία, περιέγραψε το πώς γίνονται οι… κομπίνες με τις αδειοδοτήσεις αυθαιρέτων (σπιτιών, μα και επιχειρήσεων!) για να καταλήξει στο ότι «η κρατική μηχανή είναι παραλυμένη και διεφθαρμένη! – και σίγουρα θα βρει εκατομμύρια Ελληνες, όχι μόνο να συμφωνήσουν μαζί του, αλλά να τον… χειροκροτήσουν κιόλας!
Βεβαίως, έκθυμοι χαρακτήρες, σαν αυτόν του Πάγκαλου, συχνά πέφτουν σε αντιφάσεις – και ιδίως ο τέως υπουργός… επιδίδεται στο «άθλημα» μετά πάθους: τη μια (και τις δύο και τις… πολλές!) «καταχεριάζει» κατά πώς θα ‘λεγε και ο κ. Γιαννόπουλος, με τον αγριότερο τρόπο τον «άσπονδο σύντροφό» του Γιώργο Παπανδρέου, και την άλλη εκφράζει την άποψη ότι «είναι κατάλληλος για πρωθυπουργός!». Τα βάζει με την κυβέρνηση (και τούτη και την προηγούμενη…) του ΠΑΣΟΚ, αλλά ξαφνικά βγαίνει φόρα-παρτίδα και τις χαρακτηρίζει «τις καλύτερες που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα!» Ζήτησε προχθές, στη Βουλή, να ‘ρθει στην εθνική αντιπροσωπεία ο σύλλογος των διπλωματικών υπαλλήλων, και μάλιστα να ‘ναι παρών και ο πρωθυπουργός! «για να εξηγήσουν τα μισθολογικά τους αιτήματα μιας και δεν μπορούν να τα διεκδικήσουν με δυναμικό τρόπο, επειδή είναι ευπρεπείς άνθρωποι!», λησμόνησε, όμως, ότι… ο ίδιος, μιλώντας πάλι στη Βουλή πριν από δύο μήνες, είχε χαρακτηρίσει τους συνδικαλιστές διπλωμάτες σαν… «τις αρκούδες, που κοιμούνται όταν υπάρχει κυβέρνηση της Ν.Δ. και μόλις ανεβαίνει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία προβάλλουν διεκδικήσεις και κάνουν απεργίες…»!
Μπορεί να δυσκολεύεται να ακολουθήσει κανείς τα… «σλάλομ» του κ. Πάγκαλου, αν το επιχειρήσει, και να αδιαφορήσει για τα κίνητρα της εκάστοτε στάσης και συμπεριφοράς του, είναι βέβαιο όμως ότι θα βρει στις εκρήξεις του πολλά «ψήγματα» αλήθειας και αποριών για πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν, αλλά κανείς δεν νοιάζεται! Και σε κάποιες περιπτώσεις, το κακό με τον κ. Πάγκαλο είναι ότι δεν γίνεται… αρκετά έξαλλος, ώστε να ξεπεράσει ακόμη και τα όριά του (όπως συχνά το κάνει όταν «αντίπαλό» του χρήζει κάποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ) και να προβεί σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις, που πραγματικά θα ενεργούσαν ως καταλύτης για να «σπάσει το απόστημα» και να πάψει η κρατική μηχανή και το «σύστημα» να είναι «παραλυμένα και διεφθαρμένα».
Είπε λ.χ. στη χειμαρρώδη ομιλία του για το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, ότι «το έρκος των οδόντων του τον συγκρατεί από του ν’αποκαλύψει συγκεκριμένα ονόματα…» μεγαλοσχημόνων και «μ’επιρροή» (δική τους ή… εξ αγχιστείας) που κρύβονται πίσω από τις συγκεκριμένες διατάξεις για τους γιαλούς και τις παραλίες, με κτίσματα και μεγαλοσυμφέροντα. Κι εδώ ακριβώς είναι που ο κ. Πάγκαλος, αποδεικνύεται… «λιγότερο Πάγκαλος» απ’όσο ο κόσμος περιμένει, αλλά και η ιδιότητά του ως εκπροσώπου του λαού επιβάλλει.
Τι, δηλαδή, πάει να πει «με τα δόντια κρατιέμαι να μην ξεφουρνίσω ονόματα»; Πάει να πει, ότι ο συγκεκριμένος βουλευτής ΞΕΡΕΙ ονόματα (που, άλλωστε, λίγο πολύ… κυκλοφορούν μεταξύ των παροικούντων την Ιερουσαλήμ) αλλά δεν θέλει να τ’ αποκαλύψει, όπως έχει υποχρέωση ως εκ της ιδιότητάς του, για να μην «κακοκαρδίσει» φίλους και συναδέλφους, να μην προκαλέσει «μπάχαλο» στο σύστημα. Ναι, αλλά με τέτοιες… ακατανόητες «ευγένειες», πώς άραγε περιμένει ο κ. Πάγκαλος, που λέει ότι θέλει το ξεκαθάρισμα του τοπίου και μη διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο κράτος, να επέλθει η «διά των τοιούτων παθημάτων κάθαρσις…»; Για να μας πείσει ότι εννοεί όσα η μεγάλη κι ελεύθερη γλώσσα του λέει, θα πρέπει ν’ αποδείξει ότι έχει και… εύκαμπτο «έρκος οδόντων», που όταν πρέπει (και σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει!) ν’ αφήνει να φεύγουν όσα χρειάζεται…
Αντιφάσεις… τακτικισμού!
Λογικώς ανησυχεί το ΠΑΣΟΚ για τις αγροτικές κινητοποιήσεις που ήδη άρχισαν να εκδηλώνονται, από τη βόρεια Ελλάδα, και που όπως όλα δείχνουν πρόκειται να κλιμακωθούν, ακόμη και με «ακραίες μορφές αγώνα» (καταλήψεις δρόμων και «κόψιμο» της Ελλάδος στα δύο…) κάτι που έχει ξανασυμβεί, πάλι μέρες γιορτών, και που φυσικά η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να επιδιώκει να ματαιώσει. Και μπορεί, μεν, η σημερινή κυβέρνηση να μην έχει και πολλά να «προσφέρει» στους αγρότες (τελειώνει οσονούπω και η περιβόητη «Κοινή Αγροτική Πολιτική» της Ε.Ε., τελειώνουν και οι επιδοτήσεις – που όμως εδώ που τα λέμε όλα τα τελευταία χρόνια μοιράζονταν «έτσι χωρίς πρόγραμμα» και δημιουργία υποδομών για το «νέο» που επέρχεται) και τα όσα λέει για «πραγματικότητα μιας νέας εποχής» να είναι αλήθεια, αλλά σ’ επίπεδο τακτικής, διαπράττει λάθη που ακυρώνουν τα… ίδια τα επιχειρήματά της!
Ειδική κομματική σύσκεψη συγκάλεσε ο κ. Λαλιώτης στο ΠΑΣΟΚ, με τη συμμετοχή νομαρχών, βουλευτών και στελεχών από τις «επίφοβες» περιοχές που εκτιμάται ότι μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους «μπλόκα με τρακτέρ», και σ’ αυτήν αποφασίσθηκε το ΠΑΣΟΚ να… είναι παρόν σ’ αυτές τις αγροτικές κινητοποιήσεις, για να μην εμφανισθεί αποκομμένο από τον αγροτικό κόσμο, ιδίως εν όψει δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, όπου ήδη έχει προβλήματα στην επαρχία και η Ν.Δ. εμφανίζει δυναμικό προβάδισμα! Μόνο που αποφασίζοντας να είναι «παρών», ο κ. Λαλιώτης «καίει» τους ισχυρισμούς του πως «οι δυναμικές, αντιλαϊκές μορφές αγώνα των αγροτών, οργανώνονται και υποκινούνται από τη Ν.Δ. και το ΚΚΕ, σε νέες αγαστές ανίερες συμμαχίες», που προσπαθούν να υποτάξουν τον αγροτικό συνδικαλισμό! Και… το ΠΑΣΟΚ που αποφασίζει να είναι κι αυτό «παρόν», δηλαδή, τι το… λιγότερο κάνει;