ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

5' 26" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τώρα, λοιπόν, που «έπεσε» η Καμπούλ… Τώρα που οι «Τρομοκράτες με την μπούργκα» υποχωρούν, επιτρέψτε μας να ομολογήσουμε ότι (τρόπος του… γράφειν, δηλαδή) αιφνιδιαστήκαμε: Ουδέποτε περιμέναμε από τους «Συμμάχους» του Βορρά, τους συμμάχους στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και των απάνθρωπων Ταλιμπάν, να σφάζουν, να λεηλατούν, να ασελγούν επί πτωμάτων.

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν: Δεδομένου ότι δεν είχαμε εστιάσει λάθος εχθρό… Μήπως για ακόμη μία φορά επιλέξαμε λάθος σύμμαχο;

«Επετειακά»…

Πέρασε ήδη αρκετός καιρός από τότε… 28 ολόκληρα χρόνια! Επέτειος, σήμερα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, εκείνο τον Νοέμβρη του 1973. Για το μήνυμα του ξεσηκωμού, το πολιτικό και κοινωνικό του μήνυμα, έχουν γραφτεί πολλά. Εχουν λεχθεί και θα λεχθούν άλλα τόσα… Και φέτος και στο μέλλον. Τα καλύτερα και τα ορθότερα, βεβαίως, ελέχθησαν «τότε»… Και λίγο αργότερα, στα πρώτα χρόνια της Τιμής, όταν ακόμα η μνήμη ήταν νωπή.

Τα καλύτερα έχουν ειπωθεί από τους πρωταγωνιστές. Κάποτε «ειπώθηκαν», αυτά τα καλύτερα, όχι με λόγια, αλλά με τον εκκωφαντικό ήχο της σιωπής τους. Με το διαπεραστικό τους βλέμμα.

Λοιπόν, 28 χρόνια μετά, ας κρατήσουμε -και ας κρατάμε και για τις επόμενες γενιές- αυτά τα λόγια «τους» τα καλύτερα, αυτή τη σιωπή τους, εκείνο το βλέμμα τους: ας κρατήσουμε και ας κρατάμε και στο μέλλον τούτο το αυθεντικό «μήνυμα», σαν ανόθευτο κεφάλαιο της ζώσας ιστορίας μας.

* * *

Οσο δε για τα υπόλοιπα… Ακούμε «διαμαρτυρίες» και άκρως απαξιωτικά σχόλια από Περισσό μεριά, επειδή η Νέα Δημοκρατία διοργάνωσε εκδήλωση για να τιμήσει το Πολυτεχνείο. «Η Ν.Δ. ήταν απέξω, ήταν εκτός του Πολυτεχνείου», λέγεται μεταξύ άλλων από τους Κόκκινους. Δεν θα πούμε για την πρωτοβουλία αυτή της Ν.Δ. Θα μιλήσουμε, ωστόσο για το… θάρρος(;) των κόκκινων να επικρίνουν τους «απέξω». Διότι, μπορεί να πέρασαν 28 χρόνια και κάποιων η μνήμη να έχει εξασθενήσει. Ομως, υπάρχει ακόμα ο «αντίλαλος» από εκείνη την (του ’73) «απόφαση» της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ, μέσω της οποίας τα μέλη του Κόμματος «καθοδηγούνταν» κατά τρόπον ώστε να μην εισέλθουν στον χώρο του Πολυτεχνείου: η τότε ηγεσία του ΚΚΕ ήταν… πραγματικά «εκτός», ήταν πραγματικά «απέξω». Διότι όπως υποστήριζαν -και μάλιστα γραπτώς- τα στελέχη της, μέσα στο Πολυτεχνείο -εκείνον τον Νοέμβρη- δρούσαν «προβοκάτορες»!

Αλήθεια, επειδή «αυτό» δεν το θυμόμαστε: Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος ζήτησε συγγνώμη από τα μέλη, τους ψηφοφόρους, αλλά και τους προ 28 ετών καταληψίες του Πολυτεχνείου, για εκείνη την «οδηγία» και την αντιμετώπισή τους;

Περί «ελέγχων»…

Εχει την αξία του, ασφαλώς, το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός προσωπικά έχει τεθεί επικεφαλής μιας «περιοδείας» σε υπουργεία και υπηρεσίες, από το έργο των οποίων εξαρτάται σχεδόν σε απόλυτο βαθμό η βελτίωση της περίφημης καθημερινότητας του πολίτη. Θέλει, λένε οι κυβερνητικοί επικοινωνιολόγοι, να ενημερωθεί για τα υπάρχοντα προβλήματα, καθώς και να ελέγξει την πρόοδο των προσπαθειών οι οποίες καταβάλλονται, ακριβώς για την επίλυση αυτών των προβλημάτων.

Και έχει την αξία του αυτό το γεγονός, αφού εκτός των άλλων είναι γνωστό ότι «δεν είναι στο στυλ του Προέδρου» αυτού του είδους οι έλεγχοι, όπως χαρακτηριστικά έλεγε προ καιρού ένας εκ των συνεργατών του. «Προ καιρού»… Τότε, ασφαλώς, αυτού του είδους η πρωθυπουργική δραστηριότητα θα είχε αναμφισβήτητα μεγαλυτέρα αξία. Τώρα, έχει πλέον κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Τώρα, θα έπρεπε αυτές τις επισκέψεις να τις κάνουν αιφνιδιαστικά οι αρμόδιοι ανά τομέα υπουργοί ή συνεργάτες τους, ώστε ο έλεγχος να είναι καλύτερος και αποτελεσματικότερος. Τώρα ίσως θα ήταν καλύτερο, για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός αντί να πάει στην Τροχαία (ή, αντί να πάει μόνο στην Τροχαία) όπως πήγε τις προάλλες, να έκανε με διακριτική συνοδεία μια βόλτα στους αθηναϊκούς δρόμους ή στην εθνική οδό, προκειμένου να δει και να νιώσει, όπως ο καθένας πολίτης βλέπει και νιώθει τα καθημερινά προβλήματα στην κίνηση. Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Ομως -όπως θα έλεγαν ενδεχομένως τινές εκ των στενών συνεργατών του- «αυτά θα σκεφτόμαστε τώρα ή το πώς θα μεγαλώσει η ψαλίδα που χωρίζει τον κ. Σημίτη από τον κ. Καραμανλή, ως προς το ποιος είναι καταλληλότερος πρωθυπουργός; Την ουσία, θα σκεφτόμαστε τώρα ή το ποιο είναι καλύτερο επιτελείο επικοινωνιολόγων: αυτό του κ. Σημίτη ή εκείνο του κ. Καραμανλή»;

* * *

(Σ.σ. Κατά τα λοιπά, είναι πραγματικά αξιόλογη η πρωτοβουλία των συμβούλων να εισηγηθούν στον κ. Σημίτη να επισκεφθεί τα σχολεία της Νέας Φιλαδελφείας, προκειμένου να δει από κοντά το αποτέλεσμα του έργου αποκαταστάσεως των ζημιών από τους σεισμούς του 1999. Ακόμη περισσότερο, είναι αξιοπρόσεκτο ότι η σχετική εισήγηση προέβλεπε η επίσκεψη αυτή να γίνει αύριο… Κυριακή, όταν στα σχολεία δεν θα υπάρχουν μαθητές. Λοιπόν, την επόμενη φορά που θα πάει ας πούμε και σε ένα νοσοκομείο, ας το κάνει μέρα μεσημέρι, κατόπιν ειδοποιήσεως και σε χρόνο μη εφημερίας. Ει δυνατόν, ας εκκενωθεί για λίγη ώρα και από τους ασθενείς… Ή πάλι, αν θελήσει να δει από κοντά τα νέα λεωφορεία των αστικών συγκοινωνιών, για να δει τον εκσυγχρονισμό και σε αυτόν τον τομέα, ας το κάνει νύχτα, μετά το τελευταίο δρομολόγιο. Με πιο ησυχία…)

«Εποχή Λαλιώτη»;

Υπάρχουν κυρίως δύο τρόποι για να προσεγγίσουμε την νέα πολιτική πρωτοβουλία του γραμματέα της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ κ. K. Λαλιώτη, να ανοίξει έναν κύκλο επαφών με τους πολιτικούς αρχηγούς (ιδιαιτέρως της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης), καθώς και με εκπροσώπους κοινωνικών και άλλων κινήσεων πολιτών. Ο ένας τρόπος είναι να «δούμε» πίσω από αυτές τις πρωτοβουλίες μικροκομματικές σκοπιμότητες και προσπάθεια από πλευράς του κυβερνώντος κόμματος να βρει συμμάχους-στηρίγματα για μια νίκη (ή, έστω, αξιοπρεπή ήττα) στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Κάποιοι έχουν ήδη υιοθετήσει τούτη την προσέγγιση.

Ο άλλος τρόπος έχει πραγματικά πολιτικό περιεχόμενο και έχει σχέση και ευθεία αναφορά με τη βούληση του κ. Λαλιώτη να ανοίξει ο δρόμος για την ανασυγκρότηση του ευρύτερου εκείνου πολιτικού χώρου, εντός του οποίου καταγράφονται πολλές και διαφορετικές δυνάμεις, κόμματα, κινήσεις, οργανώσεις και πολλοί ανάντεχτοι.

«Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν να μας τρώει η μιζέρια και κατά περίπτωση η αλαζονεία και ο μικρομεγαλισμός. Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν όλοι να διαφωνούμε σε όλα», θα έλεγε κάποιος ο οποίος θα συμφωνούσε κατ’ αρχήν με τις θέσεις του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ (υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι ο κ. Λαλιώτης με την τακτική και τις επιλογές του θα δικαιώσει τους εκπροσώπους της δεύτερης εκ των δύο προαναφερομένων εκδοχών, ως προς τις πραγματικές επιδιώξεις του).

Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, η υπό εξέλιξη πρωτοβουλία Λαλιώτη μοιάζει να είναι σημαντική. Διότι αφορά, τελικά, όχι μόνο τις δυνάμεις οι οποίες βρίσκονται στο αριστερό πολιτικό φάσμα, αλλά και την Κεντροδεξιά, αφού δεν θα μείνει απαθής στις όποιες εξελίξεις του άλλου πόλου.

Με άλλα λόγια, τουλάχιστον τώρα, δεν θα πρέπει να αποκλείεται το ενδεχόμενο να μπαίνουμε σιγά-σιγά σε διαδικασίες μετεξέλιξης του «στεγνού» πια δικομματικού συστήματος, σε διπολικό. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις σημερινές κομματικές δυνάμεις και την φιλόδοξη αυριανή πολιτική ηγεσία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή