Ας ελπίσουμε πως οι υπεύθυνοι της «περιοδείας» του προέδρου της Συντονιστικής Επιτροπής της ΔΟΕ Ντένις Οσβαλντ που βρίσκεται από χθες στην Αθήνα και σήμερα θα επισκεφθεί τους τόπους των έργων για την Ολυμπιακή προετοιμασία, δεν θα τον περάσουν από τον δρόμο (πολύ κοντά στα γραφεία του «Αθήνα 2004»…) που είδαμε το «γκράφιτι» γραμμένο με μεγάλα γράμματα στον τοίχο, αλλά και αν τον περάσουν από εκεί, ας ευχηθούμε κανείς από τη συνοδεία του «Ντένις του τρομερού» να μη… γνωρίζει ελληνικά για να του το μεταφράσει! Εμείς, πάντως, το βρήκαμε έξυπνο και απολύτως «σημειολογικό» της άποψης που έχουν (όλο και περισσότεροι…) συμπατριώτες μας γι’ αυτόν τον «εθνικό στόχο» που όσο περνάει ο χρόνος συνειδητοποιούν ότι και δεν πρόκειται να συμβάλει στην «αναμόρφωση της Αθήνας!» (δεν προφθαίνουμε πια για… μεγαλόπνοα «αναγεννητικά» σχέδια!), αλλά και το τελικό κόστος μάλλον θα κληθούν… γενεές επί γενεών να πληρώσουν! Λέει το «γκράφιτι» (με μεγάλα, χονδρά γράμματα, ζωγραφισμένα με μαύρο σπρέι σε τοίχο πολυκατοικίας…) «Μήπως είναι καιρός οι Ολυμπιακοί Αγώνες να πεθάνουν… στη χώρα που τους γέννησε;»
Πολύ… πεσιμιστικό και αρκούντως «μακάβριο» – αλλά στις κουβέντες που γίνονται, το ποσοστό εκείνων που εκφράζουν τη γνώμη πως «μπορεί και να ήταν καλύτερα αν μας έπαιρναν τους αγώνες τελικά…» αυξάνει σημαντικά (δεν είναι βεβαίως… «πλειοψηφικό ρεύμα»!), ενώ ταυτόχρονα όλο και λιγότεροι σε σύγκριση με τους αρχικώς «ενθουσιώδεις» υποστηρικτές της διοργάνωσης, πίσω σε εκείνο το… μακρινό 1997, εκφράζονται σήμερα πια τόσο θετικά για την πολυσυζητημένη Ολυμπιάδα. Και είναι πολύ χαρακτηριστικό, ότι ενώ η κυβέρνηση εξακολουθεί να θεωρεί το 2004 «πρωταρχικό εθνικό στόχο!» (και η αξιωματική αντιπολίτευση… πρωταρχικό στόχο στην οξεία κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση για τον βαθμό επιτυχίας της προετοιμασίας…) στην τελευταία δημοσκόπηση που έγινε φάνηκε ότι από το σύνολο των ερωτηθέντων μόνο ένα 6% θεωρεί ότι η Ολυμπιάδα είναι από τα θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη! Και αρκεί να θυμηθεί κανείς προηγούμενες δημοσκοπήσεις (και δεν αναφερόμαστε μόνο στις «κοντινές» με την «εθνική επιτυχία» της εξασφάλισης της διοργάνωσης, το 1997 αλλά και το 1998), στις οποίες «μεγάλο ενδιαφέρον» για το 2004 δήλωναν ποσοστά της τάξεως του 30 και 40%!
Προχθές η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου και η κ. Βάσω Παπανδρέου είχαν πολύωρη συνεργασία για την πρόοδο των έργων και χθες η πρόεδρος του «Αθήνα 2004» μαζί με τον υφυπουργό ΠΕΧΩΔΕ (και αρμόδιο, πλέον, για τα «ολυμπιακά έργα») κ. Νάσο Αλευρά, επισκέφθηκαν τα εργοτάξια (και τους χώρους που θα… γίνουν εργοτάξια!) για τα οποία η ΔΟΕ είχε βγάλει «κάρτες» κίτρινες και κόκκινες. H αίσθηση είναι πως σ’ αυτά τα προβληματικά έργα έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος, έστω και με τη μορφή της «εγκατάστασης» του εργολήπτη, και πως το… «βούλευμα» του κ. Οσβαλντ και της ομάδος του θα είναι κατά κάποιο τρόπο θετικό.
Η κοινή αγωνία, όμως, οργανωτικής επιτροπής, αλλά και (νέων…) κυβερνητικών υπευθύνων για την ολυμπιακή προετοιμασία εστιάζεται κυρίως στα οδικά έργα που και καθυστερούν, κάποια υπερβολικά, ενώ ταυτόχρονα κάποια άλλα, που είχαν σχεδιασθεί και εξαγγελθεί να γίνουν ως «υποστηρικτικά» του μεγάλου φόρτου που θα σημειωθεί στο κυκλοφοριακό και τη διακίνηση αθλητών και επισκεπτών, δεν υπάρχει πλέον χρόνος (χάθηκε χρόνος, με άλλα λόγια…) να γίνουν, και αυτό που απασχολεί τώρα και τον Αθήνα 2004 και το ΥΠΕΧΩΔΕ είναι ποιες «ρυθμίσεις» μπορούν να υπάρξουν στο υφιστάμενο οδικό δίκτυο, για να διευκολυνθούν «εκ των ενόντων» οι αυξημένες ανάγκες τις μέρες της διοργάνωσης…
Στα… «κιτάπια»
των γκάλοπ!
Γράφτηκε στις εφημερίδες πως στην πρώτη της συνεδρίαση αυτή η νεοπαγής «Ομάδα Ανάλυσης Πολιτικής» (ένα είδος αναβαθμισμένου και… πολυπληθέστερου «πρωινού καφέ» που θα συνέρχεται κάθε 10 μέρες στη Ρηγίλλης) ασχολήθηκε με 5-6 θέματα, γι’ αυτό και η σύναξη κράτησε αρκετές ώρες. Μαθαίνουμε, όμως, από λίαν αξιόπιστη πηγή, πως το θέμα που απασχόλησε την υπό τον Κώστα Καραμανλή ομάδα ήταν… ένα και μοναδικό, όλο κι όλο: η σε βάθος μελέτη των δημοσκοπήσεων (όχι της τελευταίας, αλλά και των… κάμποσων προηγούμενων!), η συγκριτική τους ανάλυση και η προσπάθεια εξαγωγής χρήσιμων συμπερασμάτων, που θα βοηθήσουν το επιτελείο της Ρηγίλλης να χαράξει την καταλληλότερη στρατηγική της, εν όψει… δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών!
Με δεδομένο ότι τα αποτελέσματα των εκλογών αυτών (που με τα μέχρι σήμερα στοιχεία και την «προβολή» τους μέχρι το φθινόπωρο του 2002 που θα στηθούν οι κάλπες είναι γενικώς ευνοϊκά για τη Ν.Δ.) θα αποτελέσουν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μιλήσει για «οριστικό πρόκριμα» των βουλευτικών εκλογών, είναι απολύτως λογικό η ηγεσία της Ρηγίλλης να επιδιώξει την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη «πολιτικοποίηση» (που σημαίνει και… «κομματικοποίηση»!) των δημοτικών εκλογών, για να μπορεί άνετα να στριμώξει, έστω και σε επίπεδο εντυπώσεων, το κυβερνών Κίνημα…
Αλλά, αν ισχύει αυτή η λογική, είναι απορίας άξιον γιατί όλο αυτό το… αναίτιο «μπέρδεμα» και η εσωκομματική αναταραχή που υπάρχει στη Ν.Δ. (και όσο περνάει ο καιρός, τα πράγματα θα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο) σε ό,τι αφορά το όνομα του υποψηφίου για τον Δήμο της Αθήνας, ένα δήμο που (μαζί με αυτούς της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά) σίγουρα θα δώσει τις μεγαλύτερες ευκαιρίες για «ζητοκραυγές» και επιχειρήματα! Επιθυμία να είναι υποψήφιοι έχουν εκφράσει κατά τον σαφέστερο τρόπο η κ. Μπακογιάννη και οι κ. Βουλγαράκης και Πολύδωρας, προβεβλημένα κομματικά στελέχη, που μάλιστα εκλέγονται με τρομακτική άνεση στην Αθήνα και που είναι απολύτως βέβαιο ότι θα κερδίσουν τον δήμο εύκολα και καθαρά…
Προς τι, λοιπόν, όλη αυτή η φημολογία για «υποσχέσεις», «πιέσεις» και «παρασκήνια», προκειμένου υποψήφιος της Ν.Δ. στον «πρώτο δήμο της χώρας» να είναι «μη πολιτική» προσωπικότητα, που θα υποδειχθεί μεν από το κόμμα, αλλά δεν θα είναι εν ενεργεία πολιτικό της στέλεχος, αλλά κάποιος «δημοφιλής» στον κόσμον κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο; Δεν έχει, δηλαδή, κάθε… συμφέρον η Ν.Δ. να πει στον κόσμο την επομένη των δημοτικών εκλογών «κατέβασα ένα δικό μου, δοκιμασμένο, εν ενεργεία πολιτικό πρόσωπο και σάρωσα!»; Γιατί να «νερώσει» αυτή της την πιθανότατη επιτυχία, προσφέροντας επιχειρήματα στο κυβερνών Κίνημα ότι «η μάχη για την Αθήνα παίχτηκε με όρους του «Star Making System» και ο κόσμος ψήφισε α-πολιτικά…»;
Δεν λέει κανείς να βγει από τώρα ο κ. Καραμανλής και να πει «αυτός θα είναι ο υποψήφιος της Ν.Δ. για την Αθήνα!», αλλά θεωρούμε ότι θα μπορούσε με τον τρόπο του να σηματοδοτήσει ότι ο υποψήφιος θα είναι πολιτική προσωπικότητα (για τους λόγους που προαναφέρθηκαν…) και εν πάση περιπτώσει να μην αφήνει να… εξελίσσονται φιλοδοξίες τόσο των κομματικών στελεχών του (που μάλλον δεν θα νιώσουν -άσχετα με το τι θα δηλώσουν δημόσια- και πολύ άνετα όταν σημειώνουν σε κάθε ευκαιρία ότι «έχουν φιλοδοξίες για τον δήμο» και στο τέλος… μείνουν με τις φιλοδοξίες στο χέρι!) όσο και των όποιων άλλων που για τους όποιους… «άλλους» (ορατούς τε και αοράτους) λόγους θέλουν το προβεβλημένο πόστο του Δήμου (που μάλιστα μετά την περίπτωση του κ. Αβραμόπουλου, θεωρείται εφαλτήριο περαιτέρω πολιτικών εξελίξεων!) Αθηναίων…
Οπως διαμορφώνονται σήμερα οι συσχετισμοί, «μη κομματικές» υποψηφιότητες στους τρεις «σημαδιακούς» δήμους έχει λόγο να θέλει και να προωθεί μόνο το ΠΑΣΟΚ -γι’ αυτό και προσανατολίζεται σε «συνεργασίες»- που αισθάνεται πως το πιθανότερο είναι να τους χάσει. H Ν.Δ. γιατί άραγε να παίξει αυτό το παιχνίδι;