Μήπως ο λαθρομετανάστης είμαι εγώ;

Μήπως ο λαθρομετανάστης είμαι εγώ;

3' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Για δες!». H έκπληξη ζωγραφισμένη στα πρόσωπα, όταν την Κυριακή το βράδυ το μεγάλο βραβείο «Χρυσός Αλέξανδρος» του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δόθηκε στον Αλβανό σκηνοθέτη Φατμίρ Κότσι για την ταινία του «Τίρανα έτος μηδέν».

«Για δες!». Ακολούθησαν επαινετικά, ολίγον αμήχανα, σχόλια, για μια διάκριση που, είν’ αλήθεια, ούτε που θα τη φανταζόταν κανείς πριν από μερικά χρόνια με τέτοιο χάος στη γείτονα. Δεν έλειψαν φυσικά και κάποια συγκαταβατικά χαμόγελα, που υπονοούσαν «καλά, σε τίποτα τερτίπια κουλτουριάρηδων θα οφείλεται αυτή η βράβευση…».

Αλλά μετά 24 ώρες, τη Δευτέρα το βράδυ, ένας άλλος Αλβανός κατακτούσε -στην Αθήνα αυτήν τη φορά, και μάλιστα στον «Ναό της Τέχνης» της, το Μέγαρο Μουσικής-, ένα διεθνές, επίσης, και έγκυρο βραβείο: O συνθέτης Βασίλ Τόλε αναδείχθηκε, μετά σκληρό ανταγωνισμό με ομοτέχνους του από όλον τον κόσμο, νικητής του Διεθνούς Διαγωνισμού Δημήτρης Μητρόπουλος, που οργανώνουν από κοινού το υπουργείο Πολιτισμού, η Ορχήστρα Χρωμάτων και το Μέγαρο.

Το βραβείο; Εδώ θα «πάθουν» όσοι συνήθως «παθαίνουν» και με τους αριστούχους Αλβανούς μαθητές που σηκώνουν την ελληνική σημαία στις εθνικές επετείους: δεν είναι μόνο κάποιο χρηματικό ποσό το βραβείο, αλλά και η ανάθεση στον νικητή να συνθέσει έργο με τίτλο «H Οπερα της Γης», η οποία θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων, τον Ιούλιο του 2004 στους Δελφούς – τον Ομφαλό της Γης.

Για πολλά χρόνια μετά την Κάθοδο των Αλβανών, εκεί γύρω στο 1990, είχαμε στο σπίτι για δουλειές, μία φορά τη βδομάδα, την Αννούλα, μια 18χρονη Βορειοηπειρώτισσα από τον Αυλώνα, ένα εξαίρετο πλάσμα, που η μακαρίτισσα η μάνα μου λάτρευε. Σήμερα η Αννα είναι μαμά δύο παιδιών και έχουν αποκτήσει με τον Αλέξη, τον άντρα της, επίσης εξ Αλβανίας, ένα φούρνο στα Κάτω Πατήσια. Εχουν σταθεί μια χαρά στα πόδια τους.

Το τετραώροφο που χτίζεται δίπλα στο σπίτι μας το δουλεύουν αποκλειστικά μετανάστες – σκάψιμο, καλούπια, μπετά, χτίσιμο κ.λπ. Αυτό συμβαίνει άλλωστε με όλα σχεδόν τα γιαπιά, οπότε βασίμως υποθέτουμε ότι και οι Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις με «ξένα χέρια» φτιάχνονται ή θα φτιαχτούν. Τα ελληνικά νεανικά χέρια δεν περισσεύουν. Σπουδάζουν, δουλεύουν σε πιο ξεκούραστες δουλειές, ξενυχτούν έως βαθέος όρθρου στα Βίλατζ και στα κλαμπ – και γενικώς συνιστούν μια πελώρια ανεργία.

Ο συμπαθέστατος Αλή από την Αλβανία, ένας πάντα χαμογελαστός 30άρης, που έβαφε μαζί με άλλους το νέο κτίριο της «Καθημερινής» στο Φάληρο, είναι φυσικομαθηματικός. Εφυγε από τη χώρα του γιατί δεν είχε δουλειά. Δεν το φέρει βαρέως που κάνει χειρονακτική εργασία. «Από να κάθεσαι! Εμένα κιόλας μ’ αρέσει να κάνω πράγματα με τα χέρια μου», λέει με μάτια καθαρά.

Ο εφιάλτης εφιάλτης βέβαια, με το τεράστιο ζήτημα των μεταναστών: όλο και νέες καραβιές απόγνωσης καταφθάνουν, πείνα και δυστυχία αβάσταχτη δίπλα και γύρω μας, το Πεδίον του Αρεως γεμάτο χαρτόκουτες και νάιλον παραπήγματα (το μισό? το άλλο μισό είναι γεμάτο παρκαρισμένα αυτοκίνητα των ευημερούντων Ελλήνων), κλοπές και άλλες παρανομίες αρκετά περισσότερες – τα γνωστά. Και είναι ιδιαίτερα εύγλωττο το περιστατικό με το φόνο του 20χρονου Αλβανού από αστυνομικό στην πλατεία Αμερικής – την επομένη ακριβώς της βράβευσης των συμπατριωτών του, Βασίλ Τόλε και Φατμίρ Κότσι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη…

Είμαι Ελληνας; Είμαι μετανάστης; Δεν ξέρω. Δανός πάντως δεν είμαι. Στην Ελλάδα τούς έχουμε ανάγκη τους μετανάστες και μας έχουν ανάγκη. Και τους βλέπουμε να προκόβουν και χαιρόμαστε. Γιατί, εκτός των άλλων, αυτό αποδεικνύει ότι η κοινωνία μας γενικότερα προοδεύει. Βλέπεις νέους εξαθλιωμένους πριν από μερικά χρόνια, καλοντυμένους, γαλήνιους στο βλέμμα σήμερα. Και χρήσιμους. Να μεγαλώνουν μαζί μας.

Αφού, λοιπόν, φτάσαμε και πάλι σε τούτο το δηλωτικό του ενδιαφέροντός τους για την Τοπική Αυτοδιοίκηση σημείο, ας προσφέρουμε και από την πλευρά μας κάποια μικρή βοήθεια. Ας μην είμαστε διαρκώς θεατές των προσπαθειών της πολιτικής ηγεσίας. Επιτέλους, κάποτε θα πρέπει να ανασηκώσουμε λίγο από το βαρύ φορτίο το οποίο κουβαλούν υπομονετικά στους ώμους τους, οι πολιτικές μας ηγεσίες, μόνο και μόνο για το δικό μας καλό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή