H Ν.Δ. διατηρεί σταθερά την υπεροχή στον Δήμο Αθηναίων, αφού κέρδισε άνετα τις τέσσερις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, αρχής γενομένης με τη νίκη Εβερτ το 1986. Σε τούτο φυσικά συνετέλεσε και το γεγονός ότι έδωσε τις μάχες αυτές από τη θέση της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και με το δεδομένο ότι η δημοτική ψήφος περιλαμβάνει μεγάλη δόση αποδοκιμαστικής προειδοποιήσεως προς τον φορέα που ασκεί την εξουσία. Κατά συνέπεια η Ν.Δ. δεν είχε λόγους να αναζητεί συμμαχίες ή να υποστηρίζει «υπερκομματικούς» υποψηφίους. Αλλά προσέδιδε πάντοτε πολιτική χροιά στις δημοτικές εκλογές, όπως κατά κανόνα πράττει κάθε αντιπολιτευόμενο κόμμα, επιδιώκοντας και επιτυγχάνοντας πολιτική νίκη.
Υπό την έννοια αυτή και οι δημοτικές εκλογές του προσεχούς Οκτωβρίου προδιαγράφονται νικηφόρες για τη Ν.Δ., με δεδομένη τη λαϊκή δυσφορία κατά της σημερινής κυβερνήσεως. Ιδιαιτέρως, δε, στον Δήμο Αθηναίων, αλλά και στις δύο άλλες μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, όπου διαμορφώνεται και η συνολική πολιτική εντύπωση για την έκβαση της εκλογικής μάχης, η νίκη της Ν.Δ. θεωρείται αδιαμφισβήτητη και αναμένεται να είναι ευρεία.
Ενώ, λοιπόν, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως στην ουσία δεν απειλείται από τον αντίπαλό του, η υπεροχή του άρχισε να αμφισβητείται -και περίπου να υπονομεύεται- εσωκομματικώς. Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον επτά πρόσωπα (θυμίζει το Επτά επί Θήβαις) έχουν εκδηλωθεί ή αναφέρθηκαν ως πιθανοί υποψήφιοι. (H κ. Ντόρα Μπακογιάννη και οι κ. Στ. Μάνος, Βύρων Πολύδωρας, Γ. Βουλγαράκης, Νίκος Χατζηνικολάου, Γ. Κύρτσος, Γ. Τράγκας). Δεν είναι, όμως, μόνον η πληθώρα των υποψηφιοτήτων, η οποία μπορεί να εξηγηθεί είτε ως αθρόα εκδήλωση προσφοράς προς το καλόν των Αθηναίων, είτε -όπερ και το πιθανότερον- ως διαγκωνισμός για την περαιτέρω προσωπική αξιοποίηση μιας σημαντικής και σίγουρης νίκης. Σημειώνουμε ως πιθανότερη τη δεύτερη εκδοχή, διότι η διεκδίκηση του κομματικού χρίσματος στον Δήμο Αθηναίων κάθε άλλο παρά εκδηλώνεται με τη μορφή της ευγενούς άμιλλας. Αντιθέτως έχει ήδη προσλάβει τον χαρακτήρα ενός αθέμιτου -αν όχι αδίστακτου- ανταγωνισμού με σοβαρότατες αλληλοκατηγορίες και διαμάχες, στις οποίες πρωτοστατούν και ορισμένες από τις «φίλα προσκείμενες» προς τη Ν.Δ. εφημερίδες.
Οπως είναι επόμενο, η Ρηγίλλης φαίνεται να δυσφορεί εντονότατα για την κατάσταση αυτή, ενώ διαβεβαιώνει επισήμως ότι δεν έχει ακόμη αρχίσει η διαδικασία επιλογής των υποψηφίων για τις δημοτικές εκλογές. Παράλληλα, όμως, γίνονται γνωστές επαφές του κ. Κώστα Καραμανλή ή άλλων κορυφαίων στελεχών της Ν.Δ. με ορισμένους υποψηφίους, με αποτέλεσμα να επιτείνεται αντί να εκτονώνεται η εσωκομματική διαταραχή. Το γεγονός ότι απέχουμε από τις δημοτικές εκλογές δέκα ολόκληρους μήνες μάλλον δεν πρέπει να καθησυχάζει την ηγεσία της Ν.Δ., αλλά αντιθέτως να την προβληματίζει και μάλιστα εντονότατα. Διότι η διαμάχη που έχει ξεσπάσει, το πιθανότερο είναι ότι θα οξύνεται συνεχώς, με την εμφάνιση, ίσως, και άλλων υποψηφίων, με ομαδοποιήσεις και αλληλοεξοντωτικές συγκρούσεις ήκιστα κολακευτικές για την εικόνα, το κύρος και την πολιτική αξιοπιστία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στις ίδιες διαπιστώσεις θα καταλήγει και η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, που έχει ήδη εκφράσει το ενδιαφέρον της για τον Δήμο Αθηναίων και είναι η επικρατέστερη υποψήφια, με την παρότρυνση και του κ. Κώστα Καραμανλή. Συνεπώς κάθε άλλο παρά βοηθούν στην αποκατάσταση της ενδοκομματικής ηρεμίας οι πληροφορίες ότι η ίδια σκοπεύει να λάβει την οριστική της απόφαση αργότερα και όχι, πάντως, εντός του λήγοντος έτους. Κατόπιν όλων αυτών η ευθύνη και η πρωτοβουλία για το ξεκαθάρισμα του θολού τοπίου και την υποστολή των εμφυλιοπολεμικών λαβάρων περιέρχεται στον αρχηγό της Ν.Δ., η οποία αντιμετωπίζει, για μία ακόμη φορά, κατάσταση φθοροποιούς εσωστρέφειας. Στην πολιτική, άλλωστε, οι εσπευσμένες αποφάσεις είναι συχνά προτιμότερες για την πρόληψη δυσάρεστων εξελίξεων, απ’ ό,τι η επίδειξη ψυχραιμίας, η οποία, εξ ίσου συχνά, υπόκειται στον αιφνιδιασμό των γεγονότων…