Κάθε κόμμα, παλιό ή καινούργιο, αισθάνεται την υποχρέωση να αυτοεμφανιστεί σαν άγγελος της ελπίδας και μαιευτήρας της, το ΠΑΣΟΚ μάλιστα, μια φορά κι έναν καιρό, είχε προσωποποιήσει προεκλογικά την ελπίδα, χρησιμοποιώντας σαν συνώνυμό του ένα κοριτσάκι. Την ελάχιστα ελπιδοφόρα πεπατημένη ακολούθησε και το κόμμα του δημάρχου Αθηναίων, οι νεοτεριστικές προθέσεις του οποίου εξαντλήθηκαν πολύ γρήγορα (έτσι συμβαίνει πάντα με το στυλ), όπως άλλωστε και το απόθεμα της δημοφιλίας του. Κι ενώ οι γιγαντοαφίσες με τα φωτεινά χαμόγελα και τα παραμυθητικά συνθήματα για την «ελπίδα που γεννιέται» επικαλύφθηκαν ήδη από άλλες που υπόσχονται απολαυστικές νύχτες στα ποικίλα «ελληνάδικα», η επόμενη μέρα του ΚΕΠ θα πρέπει να είχε πολλά από τα γνωρίσματα του ξυπνήματος ύστερα από ένα τερπνό όνειρο.
Το τραγουδάκι που έπλεξαν πρόχειρα οι νεολαίοι ενός κόμματος που βιάστηκε να αυτοχαρακτηριστεί κίνημα, ενώ τα όριά τους δεν υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια μιας «κίνησης πολιτών», δεν συγκλόνισε τα πλήθη. «Του Δημήτρη η λεβεντιά και μαζί του όλοι παιδιά, για ν’ ανοίξει νέος δρόμος, ν’ ανασάνει αυτός ο τόπος»… Λαμπρά. Μόνο που δεν «ανοίγεις νέο δρόμο» -κι αυτό μάλλον θα το έχει συνειδητοποιήσει πια ο κ. Αβραμόπουλος- βασιζόμενος αποκλειστικά στην επιδότηση φήμης που σου προσφέρουν τα μίντια? κάποια στιγμή, οι κάμερες αποσύρονται, γιατί αλλάζουν τα συμφέροντά τους ή έχουν να πλάσουν άλλα είδωλα, και σε αφήνουν παγωμένο στη μοναξιά σου. Δεν «ανοίγεις νέο δρόμο» αντιγράφοντας ευλαβικά τα κουσούρια των παλαιότερων κομματικών οργανισμών, και κατ’ αρχάς την αρχηγική τους δόμηση και το καθεστώς προσωπολατρίας που ακμάζει στο χώρο τους. Δεν «ανοίγεις νέο δρόμο» όσο οι ίδιες σου οι δηλώσεις συγκρούονται και αλληλοακυρώνονται, ας πούμε για το ζήτημα του μητροπολιτικού δήμου.
Δεν «ανοίγεις νέο δρόμο» όσο ο λόγος σου παραμένει εγκλωβισμένος στη δήθεν πολυσυλλεκτική ασάφεια, με την οποία ευελπιστείς ότι θα κρατήσεις ταυτόχρονα δέκα πόρτες ανοιχτές, ώστε να επιλέξεις κάποια από αυτές ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες σου (ποιος στ’ αλήθεια έχει κατανοήσει αν το ΚΕΠ θα συνεργαστεί ή δεν θα συνεργαστεί με άλλα κόμματα, και με ποια ακριβώς, δηλαδή ποια θεωρεί συγγενικά του και ποια αντίπαλα;). Και βέβαια, δεν «ανοίγεις νέο δρόμο» όσο επιμένεις να αποσπάς αίγλη από τον δημαρχικό σου ρόλο για να τη μεταβιβάσεις στην ιδιότητά σου ως κομματικού αρχηγού? μπορεί το σλόγκαν «δύο σε ένα» να ταιριάζει στις διαφημίσεις των σαμπουάν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι νομιμοποιείται και το δόγμα «ένας σε δύο» που εφαρμόζει μήνες τώρα ο κ. Αβραμόπουλος.
Ναι, είναι πιθανό ότι κάποια στιγμή θα παράγονται άνθρωποι εργαστηρίου. Αλλά για τα κόμματα εργαστηρίου τα πράγματα παραμένουν ελαφρώς δυσκολότερα.
Με δεδομένη τη δυναμική δημιουργίας, με τη μια ή την άλλη μορφή, ενός σκληρού πυρήνα εντός της E.E. που θα διαχειρίζεται μια ενισχυμένη πολιτική και αμυντική συνοχή είναι αδύνατον να υπάρξει οποιαδήποτε επί μέρους ρύθμιση, που να εγγυάται στην Αγκυρα ισότιμη συμμετοχή στην Ευρωάμυνα στη διάρκεια της μακράς πορείας προσέγγισης με την Ευρώπη.