Οι τίμιοι ψηφοφόροι αυτής της χώρας θα πρέπει να είναι, επιτέλους, ευχαριστημένοι. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση σπεύδουν να διαπιστώσουν από κοντά τις συνθήκες διαβίωσης, εκπαίδευσης και περίθαλψης. Αυτό που τα χαλάει όλα είναι οι βαριές κουβέντες: για τις αποτυχίες της κυβέρνησης και για τα όσα σπουδαία έχει ήδη κάνει η τελευταία.
Οι πολιτικοί μας αφουγκράζονται τώρα τα καθημερινά, πραγματικά και, σωρευτικώς, τεράστια προβλήματα, άγχη και έγνοιες που βαραίνουν τη ζωή του πολίτη στην όμορφη μεσογειακή μας γωνιά. Εκσυγχρονιζόμαστε. Φαντασθείτε ότι κάμερες, φωτογράφοι και δημοσιογράφοι ειδοποιούνται κυριολεκτικώς την τελευταία στιγμή. Σπεύδουν κι αυτοί για να διαπιστώσουν έργα και παραλείψεις. Ακολούθως, αποχωρούν άπαντες και αφήνουν τον πληθυσμό στην ησυχία του.
Επιτρέψτε μου να προτείνω μια παραλλαγή σ’ αυτό το άκρως επιτυχημένο επικοινωνιακό εύρημα. O αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας θα μπορούσε να έχει ρωτήσει τον υπουργό Παιδείας για το σχολείο που κρίνει ο τελευταίος αυτός ως πρότυπο καταξίωσης του κυβερνητικού έργου. Να επιθεωρεί, λοιπόν, αυτό το ίδρυμα για να διαπιστώνει το υπέρτατο σημείο προόδου, το οποίο θα χρειαστεί να ξεπεράσει όταν η κάλπη τον ευνοήσει.
Αντιστρόφως, ο κ. Ευθυμίου μπορεί να ζητήσει από τον κ. Καραμανλή την άποψή του για το λύκειο με τα χειρότερα προβλήματα και αυτό να επισκέπτεται. Θα διαπιστώνει έτσι «άμεσα» τα κενά της κυβερνητικής πολιτικής και θα λαμβάνει «άμεσα» μέτρα.
Με τη μέθοδο που προτείνω, κάθε εκλογικός κύκλος θα μετράει διπλά. H αντιπολίτευση θα συνεισφέρει άμεσα στην επιτάχυνση και θα ασκεί πραγματικό έλεγχο του κυβερνητικού έργου. H κυβέρνηση θα επιλύει όλα τα κρίσιμα προβλήματα, αφού θα τις τα υποδεικνύει ο πλέον αρμόδιος ανταγωνιστής της. Το μόνο που θα χάσουμε είναι η ανταλλαγή χαρακτηρισμών. Οπως αυτός για «επένδυση στη μιζέρια και κομματική εκμετάλλευση», η πατρότητα του οποίου μου διαφεύγει.
Κρίμα που δεν έχω περισσότερο χώρο να μεταφέρω εδώ τον ενθουσιασμό που έχει προκαλέσει στους πολίτες η νέα προσέγγιση των προβλημάτων από τους πολιτικούς.