Τι κρύβει το ευρώ

2' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εισερχόμαστε, από αύριο, στον τελευταίο μήνα πριν από το οριστικό και αμετάκλητο δεύτερο και τελικό στάδιο εισαγωγής του ευρώ. Προφανώς ελάχιστοι από εμάς κατάλαβαν ότι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα είναι, ήδη εδώ κι ένα χρόνο κοντά, δηλαδή από την 1η Ιανουαρίου 2001, το επίσημο νόμισμα της χώρας. Ακόμη λιγότερο προσέξαμε ότι η δραχμή δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά μια… απλή υποδιαίρεση του άφαντου, ακόμη, νομίσματος. Μόνον ο πίνακας των μετοχών της Σοφοκλέους ήταν σε ευρώ, αλλά ποιος είχε όρεξη να τον κοιτάξει.

Οπως συχνά συμβαίνει, ζούμε μια διαφορετική πραγματικότητα, χωρίς ωστόσο να έχουμε πλήρη επίγνωση της νέας κατάστασης. Από την Τρίτη 1η Ιανουαρίου 2002, όμως, το νόμισμα ευρώ θα μπει στην τσέπη, στο πορτοφόλι και θα γίνει νόμισμα χειροπιαστό και φυσικό. Η αναγγελία των τιμών θα αναστραφεί: πρώτα σε ευρώ και μετά, ως επεξήγηση, σε δραχμές. Κι αυτό μόνον για τους δύο πρώτους μήνες, αφού από την 1η Μαρτίου η δραχμή θα περάσει οριστικά στην ιστορία και στα χέρια των συλλεκτών.

Νέα χαρτονομίσματα, καινούργια κέρματα, με σήμα ελληνικό τη λέξη «Ευρώ» στα πρώτα, σύμβολα και μορφές στη μια πλευρά, την εθνική, στα μεταλλικά. Η παρουσία του νέου νομίσματος θα γίνει αισθητή από την πρώτη στιγμή. Η Ελλάδα θα κάνει, μαζί με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ένα άλμα που κανείς δεν έχει μετρήσει με ακρίβεια. Δεν υπάρχουν άλλωστε και τα κατάλληλα θεωρητικά εργαλεία, αφού η εισαγωγή του ευρώ, με τον τρόπο που θα συμβεί, αποτελεί ιστορική πρωτιά. Δεν είναι και λίγο να φεύγεις με ό,τι έχεις στην τσέπη από τη χώρα σου και να πληρώνεις την πρώτη σου ανάγκη στη χώρα που φθάνεις.

Το νέο νόμισμα, που θα μας αποκαλυφθεί πλέον, δεν είναι «κλωτσοσκούφι» στα χέρια κάθε πολιτικού. Δεν μπορούμε πλέον να σηκώσουμε το χαλί της υποτίμησης ή της διολίσθησης για να κρύψουμε λάθη και καθυστερήσεις. Πήραμε στα χέρια μας ένα βαρύ νόμισμα, ίδιο με αυτό που έχουν άλλες έντεκα χώρες και θα αναμετρηθούμε πια στα ίσα.

Μαζί με όλα τούτα, όμως, το ευρώ θα αναδείξει τις σοβαρές αδυναμίες μας. Με πρώτη και καλύτερη ότι τα όσα ευρώ θα έχουμε ανά χείρας θα είναι πολύ λιγότερα από εκείνα των άλλων (ευτυχώς όχι όλων) Ευρωπαίων. Επειδή όμως οι τιμές έχουν τη σατανική ιδιότητα να προσεγγίζουν μεταξύ τους πολύ ταχύτερα από τα εισοδήματα, η διαφορά θα φανεί γρήγορα και θα ξενίσει πολύ.

Ο μόνος τρόπος για να κάνουμε τα πράγματα να πάνε ταχύτερα είναι να τρέχουμε ταχύτερα απ’ όλους τους άλλους. Κάτι τέτοιο υποδηλώνει ένας υψηλότερος ρυθμός ανάπτυξης. Κι αυτό όμως δεν αρκεί. Μπορεί οι τεράστιες κοινοτικές επενδύσεις να κάνουν τα νούμερα καλύτερα, αυτό δεν σημαίνει ότι η ψαλίδα στην αγοραστική δύναμη θα μειωθεί το ίδιο γρήγορα. Για να συμβεί αυτό το δεύτερο, χρειάζεται να αυξήσουμε τρομακτικά τη δική μας παραγωγικότητα. Κι επειδή, οι μισθωτοί τουλάχιστον, δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό από μόνοι μας, πρέπει οι επιχειρήσεις να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. Κι επειδή αυτό απαιτεί επενδύσεις, ικανότητες, αλλαγή νοοτροπίας, περισσότερους πελάτες και προσεκτική αναδιανομή των εισοδημάτων, να είστε σίγουροι ότι τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου απλά. Με δύο λόγια, το ευρώ είναι ένα είδος «βίζας» για την κόλαση που επικρατεί στον πλούσιο αλλά τόσο δύσκολο κόσμο των ενηλικιωμένων οικονομιών.

Ας μην ξεχνάμε πως ένα νόμισμα κρύβει μέσα του ένα συγκεκριμένο μοντέλο οικονομικών σχέσεων. Το μοντέλο που κρύβει το ευρώ δεν μοιάζει σε πολλά με το δικό μας. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω κοιτώντας τον ολημερίς απαράλλαχτα γκρίζο ουρανό, από τον 16ο όροφο του ευρωπύργου όπου στεγάζεται η κεντρική τράπεζα του νέου μας νομίσματος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή