Φαίνεται σαν να θέλει να τα «μαζέψει» ο υφυπουργός Οικονομικών τα περί φορολόγησης των ηλεκτρονικών υπολογιστών που λειτουργούν στα «Ιντερνετ-καφέ», που στην ουσία τους… εξομοίωνε με «κουλοχέρηδες», μετά τη θύελλα των αντιδράσεων που προκάλεσε η ανακοίνωση της πρόθεσής του (και δεν εννοούμε αντιδράσεις μόνο από τους ιδιοκτήτες αυτών των καταστημάτων, αλλά από το σύνολο σχεδόν των MME και των ασχολουμένων με την ηλεκτρονική τεχνολογία…) και το προφανέστατα αντιφατικό, από τη μια η κυβέρνηση να εμφανίζεται πρόθυμη να επενδύσει 1 τρισ. στη νέα τεχνολογία και την ώθηση των νέων σ’ αυτήν, και από την άλλη να φορολογεί (με προσδοκώμενο στόχο να εισπράξει περί τα 700 «ψωρο» εκατομμύρια – σιγά το ποσό!) τον κάθε υπολογιστή που υπάρχει στα «καφέ» αυτά, από 30.000-400.000, ανάλογα της περιοχής που βρίσκονται και της πληθυσμιακής πυκνότητάς της! Μόνο που όσο απερίσκεπτα και πρόχειρα πάρθηκε η απόφαση για την επιβολή φορολογίας, άλλο τόσο βιαστικά και προσχηματικά επιχειρείται η αναδίπλωση του υπουργείου – άνευ λόγου και ουσίας: ένα απλό «κάναμε λάθος, το ξανασκεφθήκαμε…», θα αρκούσε, και θα το εκτιμούσαμε και δεόντως!
Το «σκεπτικό» της επιβολής αυτής της φορολογίας, όπως ακούσαμε τον ίδιο τον… εμπνευστή υφυπουργό κ. Φωτιάδη να το αναλύει σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, είναι όντως… «συγκλονιστικό», ακόμη και αν δεχθούμε ότι είναι το πραγματικό που οδήγησε στη φορολογία, και όχι κάτι που επινοήθηκε εκ των υστέρων: «διαπιστώθηκε -είπε ο υφυπουργός- ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτών των ηλεκτρονικών υπολογιστών δεν χρησιμοποιείται ως απλή πρόσβαση στο Ιντερνετ, αλλά στην ουσία μέσω του Διαδικτύου οι χρήστες παίζουν διάφορα τυχερά παιχνίδια σ.σ.: με τη χρήση της πιστωτικής τους κάρτας -πράγματι μπορεί να γίνει), και αυτό αποτελεί… αθέμιτο ανταγωνισμό προς τα άλλα καταστήματα που έχουν τέτοια τυχερά παιγνίδια (σσ: οι γνωστοί «κουλοχέρηδες»!), αλλά ανά μηχανή φορολογούνται! Γι’ αυτό και… εξομοιώσαμε τα «Ιντερνετ-καφέ» με τα καταστήματα αυτά και επιβάλαμε την ίδια φορολογία…»! Εύγε σας, γίγαντα κ. Λάκη Φωτιάδη, που μάχεσθε υπέρ του… υγιούς ανταγωνισμού στα «κουλοχεράδικα»! Αυτό ήταν το «σκεπτικό» της επιβολής της φορολογίας – «θαυμάστε» τώρα τη μεθόδευση της υπαναχώρησης από αυτό το «σκεπτικό», για να καταλάβετε τι εννοούμε όταν μιλάμε για προχειρότητα, αλλά και για πλήρη άγνοια του όλου θέματος από τον κ. Λάκη Φωτιάδη!
Η «βελτιωμένη» εκδοχή του υφυπουργείου είναι πως οι ιδιοκτήτες «Ιντερνετ-καφέ» (μιλάμε για 300 μαγαζιά όλα κι όλα…) θα μπορούν να επιλέξουν να μην πληρώνουν τον προβλεπόμενο φόρο, αλλά με τον εξής όρο: αν, από τους ελέγχους που θα διενεργούνται, διαπιστωθεί πως σε κάποιον ηλεκτρονικό υπολογιστή, έστω και έναν από όσους διαθέτει το κατάστημα, ο πελάτης-χρήστης παίζει πέσω του Διαδικτύου τέτοιο ηλεκτρονικό τυχερό παιχνίδι, τότε το πρόστιμο που θα επιβάλλεται στον ιδιοκτήτη του θα είναι το 5πλάσιο του φόρου που θα πλήρωνε ετησίως για όλους τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που διαθέτει! Σας ακούγεται λογικό, και σκέπτεσθε πως «δίκαιο ακούγεται», οι «καλοί» ιδιοκτήτες να απαλλάσσονται και να πληρώνουν οι «πονηροί» που επιτρέπουν τον ηλεκτρονικό τζόγο! Ακούγεται, αλλά… δεν είναι -και αποδεικνύει το πόσο άσχετος είναι ο υφυπουργός και οι μανδαρίνοι του στο υπουργείο- εκτός κι αν απλώς «έχαψαν» ό,τι τους σέρβιραν οι όποιοι έχουν συμφέρον να επιβληθεί αυτή η φορολογία!
Γιατί, ο πελάτης που θα πληρώσει το όποιο αντίτιμο του ζητήσει ο καταστηματάρχης για να έχει το δικαίωμα χρήσεως του Διαδικτύου για μία ώρα, ας πούμε, χωρίς την παραμικρή μεσολάβηση ή την «άδεια» του καταστηματάρχη (που φυσικά δεν μπορεί να… στέκεται πάνω από κάθε ηλεκτρονικό υπολογιστή και να ελέγχει αν ο χρήστης του… διαβάζει Σαίξπηρ, ψάχνει για κάποια ζητήματα βιολογίας, επικοινωνεί με «e-mail» με ένα φίλο του στο Λονδίνο ή… παίζει, αφού έχει ανοίξει το ανάλογο «σάιτ», ηλεκτρονικό τζόγο, χρεώνοντας την πιστωτική του κάρτα) μπορεί να… τζογάρει και να κερδίζει ή να χάνει λεφτά! Αν, λοιπόν, την ώρα που ένας τέτοιος χρήστης κάνει τέτοια… χρήση του υπολογιστή και του Διαδικτύου, και ξαφνικά μπει για έλεγχο το συνεργείο του υπουργείου Οικονομικών, ο ανίδεος καταστηματάρχης θα καλείται να πληρώνει κάποια… εκατομμύρια πρόστιμο! O καταστηματάρχης – όχι ο… τζογαδόρος χρήστης, φυσικά!
Αλλά, προφανώς, ο κ. Λάκης Φωτιάδης έχει ο άνθρωπος… μαύρα μεσάνυχτα από το τι είναι και πώς λειτουργεί αυτή η έρμη τεχνολογία, που κατά τα άλλα… πασχίζει η κυβέρνηση να τη διαδώσει στο πανελλήνιο! Ούτε έχει «σκεφθεί» πως αυτά που… ήξερε περί «απαγορευμένων τυχερών παιγνίων» (για τα οποία απαιτεί ακόμη το κράτος άδειες και ειδικές φορολογίες!) έχουν προ πολλού μπει στο… χρονοντούλαπο της ιστορίας, και σήμερα πλέον ο κάθε χρήστης «Ιντερνετ» μπορεί να παίζει ό,τι και όσο θέλει, χωρίς να «φορολογείται» από το κράτος – το ότι αποφασίζει να δίνει τα στοιχεία της πιστωτικής του κάρτας σε άγνωστους (μέσω των ιστοσελίδων ανά τον κόσμο) και ρισκάρει να «παίζει» σε ηλεκτρονικά παιχνίδια μέσω του ηλεκτρονικού του υπολογιστή, χωρίς να μπορεί να ελέγξει αν το παιχνίδι γίνεται με καθαρούς όρους, είναι θέμα δικής του ευθύνης ή… βλακείας! Αλλά το κράτος, και να θέλει, δεν μπορεί πια να παρέμβει «ρυθμιστικά» ή «φορολογικά» στο παράπαν!
Αυτά, σε θεωρητικό επίπεδο -προσφορά της στήλης στον κ. Λάκη Φωτιάδη και τους «φωτισμένους» συμβούλους του υπουργείου του! Τώρα, πίσω στην πραγματικότητα: δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι κάποιοι (ίσως και πολλοί!) από τους ιδιοκτήτες «Ιντερνετ-καφέ» ΓΝΩΡΙΖΟΥπως κάποιοι από τους πελάτες τους χρήστες του Διαδικτύου «παίζουν» μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή τυχερά παιχνίδια – ενδεχομένως να εισπράττουν με κάποιο τρόπο και «γκανιότα» από αυτά τα παιχνίδια που παίζονται! Και, λοιπόν, η επιβολή φορολογίας θα αποτελέσει αποτρεπτικό λόγο τέτοιας χρήσης του υπολογιστή σ’ αυτά τα καταστήματα, που άντε από 1.500 δραχμές την ώρα να αυξήσουν το τιμολόγιο στις 2.500 δραχμές! Και μετά; Είναι αυτή η αύξηση αποτρεπτική του πάθους του τζόγου;
Να πεις, έστω: «Ναι, αλλά αφού παίζονται τέτοια παιχνίδια, τότε είναι λογικό να επιβάλει φορολογία το κράτος και να εξομοιώσει τη χρήση του Ιντερνετ σε τέτοια καταστήματα με τη χρήση των «κουλοχέρηδων», για λόγους… ισότητος και ανταγωνισμού επί υγιών βάσεων! Μάλιστα – και γι’ αυτό το ποσοστό (που δεν είναι μικρό, μια βόλτα από ένα «Ιντερνετ – καφέ» θα σας πείσει!) των χρηστών του Διαδικτύου μέσω τέτοιων καταστημάτων, που όντως εξοικειώνονται με τη χρήση και τις ατέλειωτες ευκαιρίες μάθησης που προσφέρει, των νέων παιδιών που μελετούν ή κάνουν εργασίες στους υπολογιστές, επειδή δεν διαθέτουν δικό τους στο σπίτι, που επικοινωνούν με φίλους και μαθαίνουν τη νέα τεχνολογία, τι θα γίνει;
Επιτέλους, το όφελος του κράτους από μια τέτοια φορολόγηση (περί τα 700 εκατομμύρια όλο κι όλο!) είναι ουσιαστικά μηδαμινό και γελοίο μπροστά στα όσα διατείνεται ότι θέλει να επενδύσει το κράτος για διάδοση της νέας τεχνολογίας και την προσέλκυση των νέων παιδιών σ’ αυτήν! Και θα άξιζε να το παραβλέψει ο κ. Λάκης Φωτιάδης (και την προσήλωσή του στον… «υγιή ανταγωνισμό» των ιδιοκτητών «κουλοχέρηδων»!) έστω προ του ενδεχομένου ένα μόλις 10% των όσων καταφεύγουν στα «Ιντερνετ – καφέ» (άσε που σίγουρα το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο!) να είναι άνθρωποι που θέλουν να προσεγγίσουν και να μάθουν τη νέα τεχνολογία!
Αλλά, ξαναλέμε, το μείζον πρόβλημα δεν είναι ούτε ο… «υγιής» ανταγωνισμός» «Ιντερνετ» και «κουλοχέρηδων» (άσε που με τέτοια «εξομοίωση», οι ιδιοκτήτες κουλοχέρηδων θα… στραφούν στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, να αυξήσουν την… πελατεία τους, πέραν των τζογαδόρων και στους πραγματικούς χρήστες του Διαδικτύου!) ούτε η είσπραξη κάποιων εκατοντάδων εκατομμυρίων – είναι η ασχετοσύνη, στο πώς έχει διαμορφωθεί το «σήμερα», ανθρώπων που έχουν αναλάβει να διαφεντεύουν το «αύριο» της χώρας!