Ας αρχίσουμε με την παράθεση μερικών θέσεων του πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, του κ. K. Σημίτη:
Στην Κυβερνητική Επιτροπή μίλησε για τα «οικονομικά συμφέροντα που μολύνουν το πολιτικό κλίμα». Και συνεργάτες συμπλήρωσαν: με στόχο τα τεράστια ποσά του Γ΄ Κοινοτικού Προγράμματος και τις άδειες των τηλεοπτικών μέσων, δηλαδή το χρήμα και τα μέσα μαζικού εκβιασμού, την εξουσία της παραπλάνησης.
Στη Βέροια την περασμένη Παρασκευή είπε: «Στην προσπάθεια εμπλοκής της Δικαιοσύνης απαντάμε ότι η Δικαιοσύνη δεν έχει ανάγκη ούτε από υποβολείς, ούτε από προστάτες». Και τέλος:
Στην επιχείρηση αιχμαλωσίας της πολιτικής απαντάμε με τη δύναμη της λαϊκής κυριαρχίας, την πιο ισχυρή από όλες τις δυνάμεις.
Προφανώς οι θέσεις αυτές του πρωθυπουργού αναφέρονται και αντιστοιχούν σε γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων και ιδιαίτερα των τελευταίων ημερών, τα οποία ο κ. K. Σημίτης δεν κατονομάζει. Ας τα δούμε:
Το πολιτικό κλίμα άρχισε να μολύνεται (στην τελευταία φάση, γιατί προηγήθηκαν τόσες άλλες αμέσως μετά τις εκλογές του 2000) με τα «φρουτάκια» και τη φρουτοπαραγωγή. H φάση αυτή κορυφώθηκε με την επίθεση εναντίον του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Με αφορμή όλα αυτά η «K» έκανε λόγο για συνωμοσία και για εκτεταμένη επιχείρηση αποσταθεροποίησης, με στόχο τον ίδιο τον κ. Σημίτη, από γνωστά και άγνωστα κέντρα διαπλεκομένων συμφερόντων, για το «ξαναμοίρασμα της πίτας».
Δεν ήταν διόλου τυχαίο ότι η επίθεση εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας συνοδεύτηκε και εξελίχθηκε παράληλα με μια δεύτερη, στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που απροκάλυπτα αμφισβητούσε τον πρωθυπουργό, τον υπονόμευε, αναζητούσε διαδόχους του ή προσπαθούσε να τον προκαταλάβει και να τον παγιδεύσει σε θέσεις μεγάλου και προσωπικού πολιτικού κόστους, π.χ. στο Ασφαλιστικό και να δείξει ταυτόχρονα ότι δεν ελέγχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ότι «άλλοι» διαθέτουν αντίπαλη κοινοβουλευτική ομάδα 45 βουλευτών, ενώ δεν χρειάζονται παρά μόνο 8 για να πέσει η κυβέρνηση και μαζί ο κ. K. Σημίτης.
Το τρίτο γεγονός είναι η ποινική δίωξη ενός πολίτη για κακουργήματα ή πλημμελήματα! Εκατοντάδες πολίτες διώκονται καθημερινώς για αξιόποινες πράξεις του ιδίου βαθμού.
Ούτε τις μαθαίνουμε ούτε κανείς ασχολείται με αυτές. Τώρα, όμως, πρόκειται για τον κ. Σ. Κόκκαλη και ο πρωθυπουργός (μάλλον απερίσκεπτα) έσπευσε να δηλώσει στη Βέροια ότι «μερικοί» προσπαθούν να εμπλέξουν τη Δικαιοσύνη και να παίξουν ρόλο υποβολέως, λόγια που θα ταίριαζαν περισσότερο σε συνήγορο του κ. Κόκκαλη.
Στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις πράγματι ταιριάζει η απάντηση της «λαϊκής κυριαρχίας» στον βαθμό που το Σύνταγμα και οι νόμοι επιτρέπουν στον εκλεγμένο πρωθυπουργό να την ασκήσει. Και δυστυχώς, αιχμάλωτος του κόμματος, το οποίο δεν του ανήκει, ούτε αυτός ανήκει σε αυτό, δεν την ασκεί όσο θα μπορούσε και θα έπρεπε. H εντύπωση που προκαλείται είναι ότι ο λαός εξέλεξε τον K. Σημίτη και ο K. Σημίτης δεν μπορεί να κυβερνήσει, σύμφωνα με την εντολή που έλαβε.
Στην τρίτη περίπτωση, της Δικαιοσύνης, και αν ακόμη συνέτρεχαν όλοι οι λόγοι τους οποίους αυθαιρέτως ή χωρίς την κατάθεση συγκεκριμένων στοιχείων, υπονοεί ο πρωθυπουργός η «απάντηση της λαϊκής κυριαρχίας» ακούγεται σαν απειλή κατά της Δικαιοσύνης. Είναι σα να λέει: Δεν σου επιτρέπω, εν ονόματι της «λαϊκής κυριαρχίας», να κάνεις τη δουλειά σου όπως εσύ νομίζεις. Το Σύνταγμά μας λέει ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και οι νόμοι. Αρα και η Δικαστική Εξουσία εκφράζει και αυτή λαϊκή κυριαρχία στον κύκλο των αρμοδιοτήτων της.
Οι διαπλοκές του κ. Σ. Κόκκαλη (νομίζω ότι μετά τις χθεσινές και σημερινές αποκαλύψεις της «K» δεν υπάρχει καμία ασάφεια ως προς την έννοια του όρου «διαπλοκή») εδώ και περίπου δέκα χρόνια αποτελούν αντικείμενο δικαστικής έρευνας. Κατ’ επανάληψη άρχιζε και κάπου στον δρόμο… χανόταν! Τώρα η υπόθεση ανατέθηκε σε τακτικό ανακριτή, χωρίς να είναι και πάλι βέβαιο ότι θα φτάσει σε κάποιο τέρμα, οποιοδήποτε, αρκεί να είναι διαφανές και πειστικά αιτιολογημένο. Αλλοτε ανατέθηκε σε εφέτη ανακριτή, αλλά δεν έφτασε σε κανένα τέρμα, χάθηκε στον δρόμο. Το ανησυχητικό δεν είναι αν ο κ. Κόκκαλης είναι ένοχος ή όχι για τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται.
Το ανησυχητικό και επικίνδυνο είναι ότι βρέθηκε κάποιος εισαγγελεύς να ασκήσει ποινική δίωξη κατά του κ. Κόκκαλη και είναι… σαν να άσκησε ποινική δίωξη εναντίον ολόκληρου του πολιτικού κόσμου! Το στοιχείο αυτό μας δίνει και το μέγεθος της διαπλοκής, αλλά και την πηγή πάσης αποσταθεροποιητικής επιχείρησης για την «αιχμαλωσία» της πολιτικής και του πρωθυπουργού.
Τα πολιτικά μας πράγματα έφτασαν σε κρίσιμη καμπή. Για να μην πάρουμε τον δρόμο της Ιταλίας, που πολλοί φοβούνται, ο πρωθυπουργός κ. K. Σημίτης θα πρέπει να μιλήσει καθαρά. Ηδη μας είπε εμμέσως ότι ευθύνεται (μόνο) για τα έξι χρόνια της πρωθυπουργίας του. Περιμένουμε ακόμη να μας πει. Ποια οικονομικά συμφέροντα μολύνουν το πολιτικό κλίμα, ποιοι προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν την πολιτική με στόχο το χρήμα και την ασύδοτη τηλεοπτική εξουσία (αυτή που δεν πηγάζει από τον λαό), ποιοι είναι αυτοί που τον κρατούν αιχμάλωτο μέσα στο ΠΑΣΟΚ και δεν τον αφήνουν να μας κυβερνήσει.
Το πολιτικό σύστημα αποσταθεροποιήθηκε στην Ιταλία, επειδή οι Ιταλοί πίστεψαν ότι όλοι οι πολιτικοί, όλοι οι επιχειρηματίες, όλοι οι δικαστές, όλοι οι δημοσιογράφοι είναι διαπλεκόμενοι και ένοχοι. Στην Ελλάδα δεν είναι όλοι διαπλεκόμενοι και ένοχοι. H ασφαλιστική δικλίδα είναι να γνωρίζουμε ποιοι είναι και ποιοι δεν είναι. Οχι «καθαρά χέρια», αλλά καθαρή πολιτική, καθαρά λόγια και καθαρές πράξεις.