Οταν πριν από μερικές εβδομάδες, με αφορμή την επίθεση κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. K. Στεφανόπουλου για τα περιβόητα «φρουτάκια», περιγράφαμε, με αποχρώσες ενδείξεις, το σκηνικό της συνωμοσίας που είχε στηθεί με σκοπό να καλυφθούν τα επερχόμενα, δεν φανταζόμασταν ότι η πραγματικότητα θα είναι τόσο καταιγιστική.
Σήμερα, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η πρόγνωση που επιχειρήθηκε τότε και χαρακτηρίσθηκε από πολλούς φαντασιόπληκτη απεδείχθη δραματικά μετριοπαθής. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ξεπέρασαν κατά πολύ τα όποια σενάρια μπορούσε να εκπονήσει ακόμη και ο πιο έγκυρος και καλά πληροφορημένος δημοσιογράφος.
Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά του προέδρου της «Ιντρακόμ» κ. Σωκ. Κόκκαλη, το βαρύτατο κατηγορητήριο και η αίσθηση που επικράτησε ότι αυτή τη φορά η εισαγγελική αρχή δεν επιχείρησε μια απλή παρέμβαση για να καταλήξει στο αρχείο, αλλά είναι στοιχειοθετημένη και συνοδεύεται από επίσημα έγγραφα, έδρασαν καταλυτικά.
Μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό, την απουσία επιχειρημάτων από την πλευρά Κόκκαλη απέναντι στις κατηγορίες και τις άσφαιρες απειλές που εκτόξευσε προς τον Τύπο με σκοπό τη φίμωσή του, άνοιξε ένας ευρύτατος κύκλος αποκαλύψεων, που δεν έχει προηγούμενο.
Με την πολιτική αιφνιδιασμένη και μουδιασμένη, τον κ. Κόκκαλη να μην μπορεί να υπερασπισθεί τον εαυτό του και να επιχειρεί να μεταφέρει τη συζήτηση στις συνέπειες στο Χρηματιστήριο, στην οικονομία και στον Ολυμπιακό, τα πράγματα πήραν ανεξέλεγκτη τροπή.
Αυτή τη στιγμή οι εφημερίδες κατακλύζονται από στοιχεία και υλικά, που όχι μόνο δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, αλλά αντιθέτως επιβάλλουν διεύρυνση του πεδίου των ερευνών.
Το υλικό της γερμανικής Βουλής, που επί χρόνια έμεινε δεσμευμένο, είναι αρκετό να αποτελέσει βάση αναζήτησης και διερεύνησης. Το υλικό αυτό, που άπαντες γνώριζαν αλλά κανείς ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να το αξιολογήσει συστηματικά και με διάθεση διαλεύκανσης, είναι από μόνο του ικανό να στηρίξει τις έρευνες.
Αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί ένα περιβάλλον ιδιαίτερα δύσκολο για την πλευρά του προέδρου της «Ιντρακόμ», αλλά και για μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου που είχε διασυνδεθεί μαζί του, προσφέροντας, με το αζημίωτο βεβαίως, γην και ύδωρ στον άρχοντα των κρατικών προμηθειών και του τζόγου. Και σε ακόμη πιο δυσχερή θέση βρίσκεται ένας ευρύς κύκλος συνδεδεμένων επιχειρήσεων, οι οποίες λειτουργούσαν δορυφορικά και είχαν συνδέσει τις τύχες τους με την πορεία του Ομίλου Κόκκαλη.
Αίφνης λοιπόν, εκεί που κυριαρχούσε ο σχεδόν «αθώος» και διασκεδαστικός για πολλούς «φρουτοπόλεμος», ξέσπασε κατακλυσμός μέγας, ο οποίος σάρωσε τα πάντα. Το τοπίο άλλαξε δραματικά και κανείς πια δεν πιστεύει ότι η κατάσταση θα μείνει ως έχει. Οπως όλα δείχνουν, δεν υπάρχουν προϋποθέσεις να κουκουλωθεί η δικαστική έρευνα, εκτός κι αν συμφωνηθεί μια γενική διευθέτηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, κάτι που όμως δεν μοιάζει εφικτό στις παρούσες συνθήκες.
Αντιθέτως, μάλιστα, οι σκιές που έπεσαν στην πολιτική από τα όσα μετέδωσε η Ντόιτσε Βέλε απαιτούν ένα γενικό ξεκαθάρισμα και μάλλον θα διευκολύνουν την επέκταση της δικαστικής έρευνας, παρά θα την εμποδίσουν.
Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση Κόκκαλη εξελίσσεται στη σημαντικότερη των μεταπολιτευτικών χρόνων και ίσως η βάση για την οριστική ανατροπή των ισορροπιών που διαμορφώθηκαν μετά το 1974. Οι επιδράσεις της στην πολιτική ζωή της χώρας θα είναι ισχυρές.
Η κατάρρευση του διαπλεκόμενου οικοδομήματος, το οποίο στηρίχθηκε σε μια διαρκή συναλλαγή με την πολιτική, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει κλυδωνισμούς στο πολιτικό σύστημα. Ιστορικές πολιτικές οικογένειες αναπόφευκτα θα πληγούν, πολιτικοί θα μπουν στο περιθώριο, κόμματα θα υποστούν ζημίες και βεβαίως, νέες δυνάμεις θα έλθουν στο προσκήνιο. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πώς αυτή η διαδικασία θα εξελιχθεί ομαλά, χωρίς να σημειωθούν γενικότεροι κλυδωνισμοί, χωρίς να υποστεί ζημίες η χώρα και οι πολίτες της.
Και αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, η οποία οφείλει να στηρίξει και να διευκολύνει τη δικαστική έρευνα. Ειδικώς η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός, το κόμμα του οποίου φέρει και το μεγαλύτερο βάρος των σχέσεων με τον κ. Κόκκαλη, δεν επιτρέπεται να υποκύψει στον πειρασμό της προστασίας, που οδηγεί κατ’ ευθείαν στη συγκάλυψη. Γιατί απλούστατα, στις παρούσες συνθήκες συγκάλυψη δεν μπορεί να υπάρξει. Τα στόματα έχουν ανοίξει, τα πουλιά κελαηδούν και τα συρτάρια ξεκλειδώθηκαν…
Κατά τα μεταδιδόμενα από συνεργάτες του πρωθυπουργού, η ηγεσία θέλει τώρα να απαλλαγεί από την ισχυρή πίεση κάποιων απαιτητικών «συμφερόντων», που μάλιστα σήμερα της επιτίθενται. Αλλά αυτά τα «συμφέροντα» βρίσκονται στον χώρο των «διαπλεκομένων». Και αυτό σημαίνει, ότι η ηγεσία έχει αντιπάλους και από τον δικό της πολιτικό χώρο. Ποιοι και πώς να πολεμήσουν ποιους, λοιπόν, σήμερα.