Ηνέα σύγκρουση που εκδηλώθηκε μεταξύ υπουργών του ΠΑΣΟ, και μάλιστα παρουσία του πρωθυπουργού αυτή τη φορά, για το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων επιβεβαιώνει πλήρως την αίσθηση που έχουν οι πολίτες και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις: η κυβέρνηση, κουρασμένη πια, διεκπεραιώνει τα τρέχοντα, δεν επιθυμεί τις τομές που ενδεχομένως θα την έφερναν σε σύγκρουση με κοινωνικές ομάδες και ταυτόχρονα διαφωνεί εσωτερικά για την προσέγγιση των θεμάτων και το ύφος της διακυβέρνησης.
Ετσι, στο μισθολόγιο παρουσιάσθηκε από τον αρμόδιο υπουργό ένα σχέδιο παροχών υψηλού κόστους, με κύριο στόχο τη συμφιλίωση της κυβέρνησης με μια μεγάλη μάζα εργαζομένων, εν όψει μάλιστα εκλογών, για να απορριφθεί από τους άλλους υπουργούς, που δικαιολογημένα θεωρούν ότι δεν υπάρχουν στα ταμεία τέτοια ποσά για να ικανοποιήσουν τους υπαλλήλους και σε κάθε περίπτωση, οι αυξήσεις θα πρέπει να γίνουν, αφού πρώτα επιχειρηθεί η μεγάλη τομή στη δημόσια διοίκηση, που σήμερα είναι από τα πιο απηρχαιωμένα και δυσκίνητα «εργαλεία» του κράτους. Βέβαια, κάτι τέτοιο απαιτεί συγκρούσεις και τομές από μια συμπαγή κυβέρνηση και αυτή δεν είναι η σημερινή κυβέρνηση Σημίτη.
Μπορεί, λοιπόν, στο Μαξίμου να πιστεύουν ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης της κατάστασης, καθώς έκλεισαν κάποια θέματα, όπως το Ασφαλιστικό ή η απεργία των ναυτεργατών, αλλά δεν συνυπολογίζουν το βασικότερο. Οι πολίτες ελάχιστα ενδιαφέρονται για το «διαχειριστικό» κλείσιμο των κεντρικών θεμάτων και καταγράφουν στα αρνητικά της κυβέρνησης τις όποιες ρυθμίσεις έγιναν, για παράδειγμα, στις συντάξεις, καθώς πιστεύουν ότι το ζήτημα αυτό θα ανοίξει πάλι πολύ σύντομα και τότε θα κληθούν να «πληρώσουν ακριβά» όσα το ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε τώρα να αγγίξει. Το ίδιο φοβούνται ότι θα γίνει με το μισθολόγιο του Δημοσίου αύριο και τη φορολογική μεταρρύθμιση αργότερα κ.λπ. Αυτήν τη δυσαρέσκεια έρχονται να καταγράψουν οι δημοσκοπήσεις, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται το 78,1% των πολιτών καθόλου ή λίγο ευχαριστημένο από την κυβέρνηση και η Ν.Δ. να προηγείται στην παράσταση νίκης με 32 μονάδες. Τέτοιες διαφορές ανατρέπονται -αν ανατρέπονται- μόνον με ρηξικέλευθες πολιτικές και σίγουρα όχι με διαχειριστική λογική και κινήσεις ρουτίνας.
Το μήνυμα αυτό, όμως, καλό είναι να το αναλύσει και η Ν.Δ., η οποία μέχρι σήμερα δεν τολμά να ανοίξει τα χαρτιά της, με αποτέλεσμα να εισπράττει και αυτή τη δυσφορία της κοινής γνώμης και μάλιστα σε ποσοστό υψηλότατο (70,3%). Οι πολίτες δηλώνουν σήμερα ότι θα ψηφίσουν αρνητικά, δηλαδή θα δώσουν την εξουσία στο κόμμα που θα σχηματίσει τη λιγότερο κακή κυβέρνηση. Ομως αυτή η προοπτική δεν μπορεί να ικανοποιεί τον Κώστα Καραμανλή και τους συνεργάτες του, οι οποίοι σίγουρα και ιδέες έχουν και όραμα και σε καμία περίπτωση δεν θα θελήσουν να αποτελέσουν μια παρένθεση στη διακυβέρνηση του τόπου από το ΠΑΣΟΚ.
Σημειώναμε πιο πάνω για τις υπερβάσεις κόστους (σε συνδυασμό με τον χρόνο ολοκλήρωσης που πια είναι ασφυκτικός) σε μια σειρά ολυμπιακών έργων, που είχε αναλάβει να εκτελέσει το ΥΠΕΧΩΔΕ, και η κυβέρνηση τώρα μελετά… επειγόντως (και με την ευκαιρία της εδώ άφιξης για έλεγχο, εκ μέρους της ΔΟΕ, του Ντένις Οσβαλντ) να περικόψει και να «συρρικνώσει» κάποια από αυτά τα έργα, κυρίως στο Ελληνικό και το Γουδί… Δεν έχει, όμως, περάσει και τόσος πολύς χρόνος από τότε που κάποιοι -και μαζί μ’ αυτούς και η Οργανωτική Επιτροπή «Αθήνα 2004»!- διηρωτώντο τι χρειάζονταν κάποιες πανάκριβες ολυμπιακές κατασκευές που είχε αναλάβει το ΥΠΕΧΩΔΕ και γιατί το υπουργείο δεν κατέφευγε στην απείρως προσφορότερη λύση των φθηνότερων ή και «προκάτ» κατασκευών, για αθλήματα, λ.χ., που θα γίνουν μόνο στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων!