Με την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη» να κυριαρχεί στην επικαιρότητα, ήταν απολύτως φυσικό τα μηνύματα για τη σημερινή 28η επέτειο από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα να εξάρουν την επιτυχία των αντιτρομοκρατικών ερευνών ως απάλειψη του βαρύτερου μεταπολιτευτικού «στίγματος», όπως το χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός κ. K. Σημίτης. H τρομοκρατική δράση αποτελούσε την κυριότερη άρνηση της δημοκρατικής νομιμότητας, όχι μόνον επειδή συνιστούσε έμπρακτη αμφισβήτηση των κανόνων και της νομιμοποίησης του κοινοβουλευτικού καθεστώτος, αλλά και επειδή, όπως επισήμανε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. M. Χρυσοχοΐδης, ενοχοποιούσε με τις εγκληματικές πράξεις της τον κριτικό λόγο, που αποτελεί πηγή δύναμης και ανανέωσης για τη δημοκρατία.
Από την άποψη αυτή, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, όπως ο κ. Σημίτης είχε προ ημερών απορρίψει την τάση αμαύρωσης ολόκληρων πολιτικών χώρων με αφορμή την ιδεολογική αφετηρία των υπόπτων, έτσι χθες ο κ. Χρυσοχοΐδης φρόντισε να υπογραμμίσει ότι μέτρο της σημερινής επιτυχίας δεν είναι μόνον η εξιχνίαση των εγκλημάτων, αλλά και το γεγονός ότι επήλθε με πλήρη σεβασμό των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών.
Οι δύο αυτές παράμετροι, η ελεύθερη δηλαδή έκφραση απόψεων και σκέψεων και η κατοχύρωση του δικαιώματος κάθε πολίτη να αναπτύσσει πολιτική δράση μέσα στο πλαίσιο της νομιμότητας, είναι εκείνες που εμπεδώνουν το προβάδισμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έναντι κάθε άλλου από τα γνωστά πολιτικά συστήματα. Σε μία χώρα, που -μεταπολεμικά- έχει υποφέρει από δεκαετίες «δύσκολης δημοκρατίας» και από επτά χρόνια δικτατορίας, είναι κρίσιμο ότι το προβάδισμα αυτό δεν κλονίστηκε από τον αντιτρομοκρατικό αγώνα. H δημοκρατία μπορεί να καυχηθεί πως αυτή δεν απέστη από τον σεβασμό των ελευθεριών των πολιτών της, ενώ, αντιθέτως, οι σκοτεινοί αντίπαλοί της, που της επέρριπταν έλλειμμα ελευθερίας, κατέληξαν όχι μόνον στον αυθαίρετο προσδιορισμό του καλού και του κακού για τους πολίτες ερήμην των… ιδίων, αλλά και στο κοινότατο έγκλημα.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι απαλλαγμένη ελαττωμάτων. Είτε πρόκειται για την οικονομική ανισότητα, που νοθεύει την αναλογικότητα της πολιτικής αντιπροσώπευσης και την ισότητα ευκαιριών, είτε για τις άδηλες διαπλοκές οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, ξέρουμε όλοι ότι βρισκόμαστε πολύ μακριά από μία ιδανική εκπροσώπηση των πολιτών. Κάθε εναλλακτική πρόταση, όμως, αποδεικνύεται εφιαλτική, για τον απλό λόγο ότι εναποθέτει τη βελτίωση των πραγμάτων όχι στην έκφραση των ίδιων των πολιτών, αλλά σε ομάδες που αυτογνωμόνως αποφασίζουν τί είναι το καλό για τους άλλους. Το αποκαλυπτόμενο πρόσωπο της «17 Νοέμβρη» δεν δείχνει παρά ότι, όσο πιο κλειστές, όσο πιο σκοτεινές είναι οι ομάδες αυτές, τόσο πιο αυθαίρετο και εγκληματικό είναι το αποτέλεσμα, στο οποίο καταλήγουν.
Η μεταπολιτευτική ελληνική δημοκρατία γιορτάζει την 28η επέτειό της με την επιβεβαίωση ότι είναι το μόνο σύστημα που σέβεται τον πολίτη. Εργο και πρόκληση για όλους είναι ο σεβασμός αυτός να αυξηθεί, ώστε να θεραπευθούν και εκείνα τα ελαττώματα, που πρόσφεραν αναγνωσιμότητα στις προκηρύξεις της τρομοκρατίας…
Τώρα, πώς έγινε και τόσα χρόνια τόσοι πολλοί τρομοκράτες βρίσκονταν σε «κίνηση» εντός και εκτός Αθηνών και οι διωκτικές Αρχές δεν μπορούσαν ώς χθες να βρουν μιαν άκρη σε αυτήν την εφιαλτική υπόθεση, είναι κάτι που δεν μπορεί να απαντηθεί καθαρά. O καθένας μπορεί να υποθέτει ό,τι θέλει.