Δεν έγινε ακόμα γνωστό αν οι ποδοσφαιριστές της AEK θα κατέρχονται στον αγωνιστικό χώρο κρατώντας ακόντιο στο χέρι (οι επιθετικοί) ή σκουτάρι (οι αμυντικοί), όσοι πάντως συνεχίζουν να βλέπουν όνειρα με «εξαδάχτυλους βασιλιάδες» και με Κόκκινες Μηλιές, βρήκαν έναν καλό λόγο να χαίρονται και να καμαρώνουν: Φέτος, η αθηναϊκή ομάδα (η «βυζαντινογέννητη» όπως τη δοξολογούσαν οι φανατικοί οπαδοί της όταν την αγόραζαν Ολλανδοί κεφαλαιούχοι που η φύτρα τους μάλλον δεν κρατούσε από την Πόλη), στους εκτός έδρας αγώνες της θα φοράει φανέλες χρώματος μπορντό. Και όχι επειδή ανέλαβε ράφτης κρυφοολυμπιακών φρονημάτων, αλλά «επειδή το μπορντό ήταν το χρώμα που προτιμούσαν οι Βυζαντινοί στις εκστρατείες τους εναντίον των αλλοπίστων». Θα παίζουν τώρα στην Ξάνθη, στη Λεωφόρο, στην Τούμπα ή στο Ηράκλειο οι παίκτες του «Δικεφάλου» και -Βουλγαροκτόνος ο ένας, Παλαιολόγος ο άλλος, Νικηφόρος Φωκάς ο τρίτος- θα νιώθουν πως αντιμάχονται Οθωμανούς και Πετσενέγκους. Οσο για τα ευρωπαϊκά ματς, εκεί οι παίκτες θα φορούν γαλάζια φανέλα και άσπρο σορτσάκι, διότι, απλούστατο, μια τέτοια εμφάνιση παραπέμπει στα χρώματα της ελληνικής σημαίας, έστω και αν αυτό δεν συγκινεί ιδιαίτερα τους μισούς παίκτες της AEK, που είναι ξένοι.
Περήφανοι οι μάνατζερ και οι «μεγαλοπαράγοντες» (έτσι αποκαλούνται στη χώρα μας οι ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων που κάποια νομικά κωλυματάκια δεν τους επιτρέπουν να φέρουν επισήμως τον βαρύ τίτλο του προέδρου), ανακοίνωσαν στο εμβρόντητο πανελλήνιο ότι, αφού εντρύφησαν στις σελίδες της βυζαντινής ιστορίας, αποφάσισαν να αλλάξουν χρώμα και να στραφούν στο μπορντό, ίσως για να διατρανώσουν την πεποίθησή τους ότι πάλι με χρόνια με καιρούς κ.λπ. Και ακούστηκαν ώς την Αθήνα τα σαρανταπέντε σήμαντρα και οι εξήντα δυο καμπάνες που αχολογούν τα τελευταία χρόνια στα βουνά της Ρούμελης, αφότου χτίστηκε ένα μοναστήρι που η ουσιωδέστερη συνεισφορά του στα θρησκευτικά ζητήματα είναι το ελαφροθεολογικό συγκρότημα των «Παπαροκάδων».
Θα μπορούσε να είναι απλώς ένα αστείο, πλήρως εναρμονισμένο με τα χαλαρωμένα θερινά ήθη, αυτή η χρωματική αλλαγή, να όμως που οι ιστορικώς ενημερωμένοι μόδιστροι την εμφανίζουν σαν κίνηση υψίστης εθνικής σημασίας. Στο επόμενο στάδιο της ενδυματολογικής αλλαγής, δεν είναι απίθανο να δούμε τους παίκτες των ελληνικών ομάδων να αγωνίζονται φορώντας χλαμύδες (εν όψει και του 2004 και προς υπενθύμιση της ευκλεούς καταγωγής μας) ή φουστανέλες και τσαρούχια, που μπορεί να μην επιτρέπουν ικανοποιητικό κοντρόλ, αλλά δίνουν έναν αέρα επανάστασης. Εχει γίνει μια φορά κι έναν καιρό αυτό, σε ταινία του Χάρρυ Κλυνν. Υπάρχουν λοιπόν όλοι οι λόγοι για να ξαναγίνει κάτι τέτοιο, μιας και, ως γνωστόν, στην ιστορία η κωμωδία επαναλαμβάνεται πάντοτε σαν φάρσα.
Η Ν.Δ. (Νέα Δημοκρατία από το ’74), αφού έχει προχωρήσει σε «ανοίγματα» και ενθυλακώσει προσωπικότητες από τον ευρύτατο δημοκρατικό χώρο, θα ρίξει και αυτή στο τραπέζι γερά χαρτιά: σκάνδαλα, αναξιοκρατία, λανθασμένους χειρισμούς στα εθνικά θέματα, ράντζα στα νοσοκομεία, το καλάθι της νοικοκυράς κ.λπ. Ομως το πιο ισχυρό της όπλο είναι η αίσθηση κορεσμού από την πολύχρονη ΠΑΣΟΚική διακυβέρνηση, όπως για παράδειγμα ο Ολυμπιακός μετά τα έξι συνεχή πρωταθλήματα. Ας μην υποτιμάμε, παραμονές του Αυγούστου 2004, τη μάχη που θα δοθεί στο πεδίο των εντυπώσεων κι εδώ τον πρώτο λόγο έχει η κυβέρνηση. Αναμένεται βομβαρδισμός διαφήμισης: να στάδια, ανισόπεδους κόμβους, πάρτε και τραμ, ανακαινισμένους σταθμούς, τώρα έχουμε και προαστιακό σιδηρόδρομο κ.λπ.