Το αποτέλεσμα των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών, όπως σημειώναμε από τη θέση αυτή και την περασμένη Κυριακή, δεν μπορεί να ανακινήσει θέμα επισπεύσεως των βουλευτικών εκλογών. Δηλαδή, ο κ. Σημίτης, ως πρωθυπουργός, διατηρεί το δικαίωμα και την πολιτική ευχέρεια να αποφασίσει ο ίδιος αν και με ποια δεδομένα θα ζητήσει πρόωρα την ανανέωση της λαϊκής εμπιστοσύνης ή αν θα προτιμήσει να εξαντλήσει την 4ετία, η οποία λήγει την άνοιξη του 2004, με απώτερη ημερομηνία την πρώτη Κυριακή του μεθεπόμενου Μαΐου.
Από την εκλογική εμπειρία της 28ετίας της μεταπολιτεύσεως, στην οποία και άλλοτε αναφερθήκαμε, προκύπτε ι ότι στις οκτώ αναμετρήσεις που διενεργήθηκαν μετά το 1974 μόνον δύο κυβερνήσεις εξάντλησαν την 4ετία. Το 1981 η Ν.Δ. και το 1989 το ΠΑΣΟΚ. Από τις υπόλοιπες οι πέντε διεξήχθησαν προώρως με πρωτοβουλία του κυβερνώντος κόμματος και μία (1993) επισπεύσθηκε με ανατροπή της πλειοψηφίας (κυβέρνηση Μητσοτάκη). Χαρακτηριστικό είναι, επίσης, το στοιχείο ότι οι δύο κυβερνήσεις που εξάντλησαν την 4ετία απώλεσαν την εξουσία, ενώ στις άλλες πέντε περιπτώσεις της επισπεύσεως των εκλογών τα κόμματα που τις διενήργησαν επανήλθαν στην κυβέρνηση.
Προφανές είναι, επίσης, ότι η απόφαση επισπεύσεως των εκλογών λαμβάνεται από τον εκάστοτε πρωθυπουργό με κίνητρο την αξιοποίηση ορισμένων συγκυριακών δεδομένων, τα οποία ο ίδιος θεωρεί ότι ευνοούν την εξασφάλιση μιας νέας εκλογικής νίκης. Αντίθετα, η εξάντληση -και μάλιστα μέχρι τρυγός- της 4ετούς θητείας, δηλώνει μάλλον την απώλεια των ελπίδων του κυβερνώντος κόμματος να ανανεώσει τη λαϊκή εμπιστοσύνη και να παραμείνει στην εξουσία. Στις περιπτώσεις αυτές, σύμφωνα πάλι με την προαναφερθείσα εκλογική εμπειρία, το κυβερνών κόμμα, κατά κανόνα, εκτρέπεται σε απεγνωσμένες – αλόγιστες παροχές και αθέμιτες προεκλογικές μεθοδεύσεις, προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία. (O κ. Γ. Ράλλης παρεδέχθη με παρρησία ως λάθος του να ασκήσει μια τέτοια προεκλογική τακτική το 1981, ενώ για τις εκλογές του 1989 έχουμε το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα», από τον A. Παπανδρέου).
Ωστόσο, η επόμενη εκλογική αναμέτρηση όχι μόνον δεν προσφέρεται για ανάλογους εκλογικούς σχεδιασμούς και για αντίστοιχα κομματικά τεχνάσματα, αλλά αντίθετα επιβάλλει την έγκαιρη και πλήρη αποσαφήνιση του πολιτικού σκηνικού, με βασικότερο στοιχείο τον ακριβή προσδιορισμό του χρόνου διεξαγωγής των προσεχών βουλευτικών εκλογών. O επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. κ. K. Μητσοτάκης έθεσε ήδη το θέμα αυτό, επικαλούμενος, ορθότατα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Αυγούστου του 2004, η επιτυχία των οποίων αποτελεί πράγματι εθνική υπόθεση. Το μείζον αυτό γεγονός επιβάλλεται να αποσυνδεθεί πλήρως και να απομακρυνθεί χρονικώς από την εκλογική αναμέτρηση των κομμάτων, η οποία, αν συντελεστεί κανονικά (Μάιος του 2004), θα απέχει μόλις δύο μήνες από τους Αγώνες. Τούτο σημαίνει ότι στο πιο κρίσιμο σημείο της προετοιμασίας τους οι Αγώνες όχι μόνον θα περιέλθουν αναπόφευκτα στη δίνη της προεκλογικής διαμάχης, αλλά και ότι η όλη προσπάθεια απειλείται να επηρεασθεί καθοριστικά από την πολιτική ασάφεια της «επομένης ημέρας» και το ενδεχόμενο να επέλθει κομματική μεταβολή στον φορέα της εξουσίας κατά τις παραμονές διεξαγωγής των Ολυμπιακών.
Επιβάλλεται, συνεπώς, η επίσπευση των επομένων εκλογών και ο έγκαιρος προσδιορισμός του χρόνου διεξαγωγής τους από κοινού, με συμφωνία κυβερνήσεως και αντιπολιτεύσεως. Βεβαίως, το χρέος και η ευθύνη για μια τέτοια συμφωνία αφορούν πρωτίστως την κυβέρνηση του κ. K. Σημίτη, η οποία έχει επωμισθεί και το κύριο βάρος επιτυχίας των Αγώνων. Ωστόσο, και τα κόμματα της μειοψηφίας (ιδιαίτερα, δε, η αξιωματική αντιπολίτευση), με δεδομένο ότι θεωρούν την άρτια και επιτυχή διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων εθνική υπόθεση, έχουν χρέος να ζητήσουν εγκαίρως και επιτακτικώς την απεμπλοκή τους από προεκλογικές ωδίνες και δίνες…