Οψιμη «Κασσάνδρα» η κυβέρνηση για το 2004!

Οψιμη «Κασσάνδρα» η κυβέρνηση για το 2004!

6' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι στενοί συνεργάτες και οι φίλοι του Κώστα Σημίτη έλεγαν «τότε», πριν από πέντε χρόνια, ότι κατά βάθος ο πρωθυπουργός δεν ήθελε (και δεν πίστευε ότι θα το πετυχαίναμε…) να αναλάβει η χώρα μας τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας του 2004. Συμμεριζόταν και τους φόβους για το πόσο θα κοστίσει τελικά ο «κούκος» αλλά και τις «υποψίες» ότι γύρω από την τεράστια και πολύπλοκη αυτή επιχείρηση (ο όγκος της οποίας απεδείχθη πανάκριβο και δύσκολο στοίχημα για μεγάλες και αναπτυγμένες χώρες, με αρνητικό τελικό αποτέλεσμα – πόσω μάλλον για μια μικρή και ανοργάνωτη χώρα σαν την Ελλάδα…) θα στηθεί και θα αναπτυχθεί ένα απέραντο κύκλωμα διαπλοκής και πιέσεων που δύσκολα θα ελεγχόταν. Ισως γι’ αυτούς τους λόγους, πίσω από το «χαμόγελο ικανοποίησης» του πρωθυπουργού, εκείνο το βράδυ του Σεπτεμβρίου του 1997, που ολόκληρη η Ελλάδα πανηγύριζε την εθνική επιτυχία της ανάληψης των Ολυμπιακών του 2004, κάποιοι διέκριναν μια ανησυχία, μια απουσία ειλικρινούς ενθουσιασμού. Και οι πρώτες δηλώσεις του κ. Σημίτη τότε ήταν πως «δεν πρόκειται να πάει χαμένη ούτε μία ώρα για την προετοιμασία της Ολυμπιάδας…» και πως το τελικό κόστος της «δεν πρόκειται να ξεπεράσει το προϋπολογισθέν κόστος που περιλαμβανόταν στον φάκελο διεκδίκησης…». H διοργάνωση είχε επιτευχθεί, η Ολυμπιάδα ανακηρύχθηκε σε «εθνικό στόχο», το ποτάμι δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω…

Ακόμη και όσοι είχαν δημοσίως ταχθεί εναντίον της ιδέας να αναλάβει η Ελλάδα μια τέτοια δύσκολη, πανάκριβη, πολύπλοκη και με πολλούς κινδύνους διοργάνωση, εκείνοι που είχαν χαρακτηρισθεί ως «Κασσάνδρες» και «μίζεροι», επειδή προέβλεπαν ότι στην πορεία της επίτευξης αυτού του «εθνικού στόχου» θα ξεδιπλώνονταν τρομακτικές μεθοδεύσεις, σχέδια, σκόπιμες καθυστερήσεις και εκβιαστικές πιέσεις και διαπλοκές, με αποτέλεσμα το τελικό κόστος να τιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη (επ’ ωφελεία «ημετέρων» και επιτηδείων!), με το που ανέλαβε η χώρα τους Ολυμπιακούς Αγώνες διαφοροποίησαν επί το… πρακτικότερον την κριτική τους και άρχισαν να πιέζουν για σωστό και έγκαιρο προγραμματισμό, για καθιέρωση τρόπων ελέγχου και διαφάνειας, για σκληρή και «καθαρή» δουλειά, με το σκεπτικό πως «αφού αναλάβαμε την Ολυμπιάδα, τώρα πια πρέπει να γίνει το παν για να πετύχουμε, να μη… χρεωθεί η χώρα για τρεις γενιές, να μην ξεφτιλιστούμε!».

Εκτοτε (πάνε 5 χρόνια!) κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος σε «πειραματισμούς» σχημάτων και προσώπων (σχεδόν τρία χρόνια – από κει που «δεν θα χανόταν ούτε μια ώρα!»), η έναρξη των έργων καθυστέρησε τρομακτικά (επιβεβαιώνοντας τις αρχικές υποψίες που εξέφραζαν οι «Κασσάνδρες» ότι θα… μεθοδευτούν καθυστερήσεις για να «προκύψει» το… «επιχείρημα» πως «εδώ που φθάσαμε τώρα, όσο όσο και όπως όπως τα έργα αρκεί να προλάβουμε!») και το κόστος τους πολλαπλασιάστηκε προκλητικά, μέχρι να βρεθεί ένα νέο σημείο ισορροπίας και επιτέλους αποτελεσματικότητας, να πάψουμε να δεχόμαστε «κίτρινες» και «κόκκινες» κάρτες και τα δύο τελευταία χρόνια η προετοιμασία να προχωράει στα «όρια» μεν, αλλά ικανοποιητικά, με εξασφαλισμένο ένα επίπεδο συνεργασίας μεταξύ Οργανωτικής Επιτροπής και κυβέρνησης. Εστω και αν η πρώτη «γκρινιάζει» και πιέζει τα αρμόδια υπουργεία για την εντός των προθεσμιών επίτευξη του «πλάνου» τους, συνεπικουρούμενη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό που… άρχισε επ’ εσχάτοις να βλέπει ότι η προοπτική μιας επιτυχούς Ολυμπιάδας είναι αποτελεσματικό πολιτικό όπλο για την αντιστροφή του κλίματος και την πιθανότητα νέας εκλογικής επιτυχίας…

«Για δες καιρό που διάλεξε…»

Ο κ. Σημίτης αναφέρεται πλέον όλο και συχνότερα στο ότι «θα διοργανώσουμε την καλύτερη Ολυμπιάδα!», στις εσωκομματικές και ενδοκυβερνητικές συνάξεις ρίχνει όλο και περισσότερο βάρος και σημασία στην (πολιτική…) ανάγκη το 2004 να «πάει πολύ καλά» και «ποντάρει» στην απήχηση που θα έχει στον κόσμο μια πετυχημένη, από όλες τις πλευρές, διοργάνωση. Και… ξαφνικά, έρχεται μέσα σε αυτό το κλίμα ο υπουργός Οικονομίας να πει τις προάλλες πως «οι Ολυμπιακοί Αγώνες μάς έχουν… γονατίσει, καταστρέφουν τα δημοσιονομικά, θα μειώσουν το ΑΕΠ κατά περίπου 1%, αναγκαζόμαστε να δανειστούμε για να αντεπεξέλθουμε στις ανάγκες των ολυμπιακών έργων…», αφήνοντας έμμεσα να εννοηθεί ότι με τέτοιες «ολυμπιακές» συνθήκες μένουν μικρά περιθώρια παροχών στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής!

«Για δες καιρό που διάλεξε…» ο κ. Χριστοδουλάκης να μετατρέπει σε… οικονομικό «μπαμπούλα» το κόστος της Ολυμπιάδας του 2004! Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός μάς διαβεβαιώνει (στη συνέντευξή του στους ξένους ανταποκριτές) πως «το τελικό οικονομικό ισοζύγιο των Ολυμπιακών Αγώνων θα είναι θετικό και η Αθήνα θα φιλοξενήσει μια άρτια οργάνωση!», και από την άλλη δημοσιοποιείται πως η κυβέρνηση πήρε (και νέο!) δάνειο ύψους 1,5 δισ. ευρώ (410 δισ. δραχμές!) για τη… μερική χρηματοδότηση του επενδυτικού προγράμματος της Ολυμπιάδας, που σημαίνει για να ολοκληρώσει τα έργα που ανήκουν στη ΔΙΚΗ της αρμοδιότητα – και αυτό παρά τις «διαβεβαιώσεις» του αρμόδιου υφυπουργού Ολυμπιακών Εργων κ. Νάσου Αλευρά, πως «η κυβέρνηση δεν προτίθεται να αυξήσει τις δανειακές υποχρεώσεις της για την κάλυψη των ολυμπιακών αναγκών…»!

Τις πταίει;

Το… τίναγμα στα ύψη του κόστους των ολυμπιακών έργων αφορά τα έργα που έχουν αναλάβει να εκτελέσουν τα διάφορα υπουργεία – αθλητικές εγκαταστάσεις, κέντρα τύπου, οδικοί άξονες κ.λπ. Σχεδόν σε ΟΛΑ τα έργα αυτά έχουν σημειωθεί υπερβάσεις του αρχικώς προϋπολογισθέντος κόστους κατασκευής από… 100% έως και 300% (στο Κέντρο Ραδιοτηλεοπτικών Μεταδόσεων στο OAKA το κόστος από τα 10 δισ. έφθασε τώρα -και βλέπουμε!- στα… 62 δισ., αυξημένο δηλαδή κατά 520%), λόγω σκόπιμων και «πονηρών» καθυστερήσεων (για να φθάσουμε στο σημείο του «όσο όσο πια για να προλάβουμε!»), με μεθοδευμένες αναβολές και επαναπροκηρύξεις διαγωνισμών και κατακερματισμό των έργων προς μεγίστη ικανοποίηση των αναδόχων εργολάβων! Ταυτόχρονα, και παρά τις προειδοποιήσεις -έγκαιρα- του «Αθήνα 2004», για μια σειρά αθλητικών έργων επελέγη η μέθοδος των «μόνιμων» εγκαταστάσεων, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν «πρόχειρες» και δραματικά υποπολλαπλάσιου κόστους – αλλά και κέρδους των εργολάβων!

Ενώ μπορούσε και σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να υιοθετηθεί η μέθοδος κατασκευής έργων «με αυτοχρηματοδότηση» (των κατασκευαστών), προτιμήθηκε η μέθοδος της κρατικής χρηματοδότησης! Για λόγους σκοπιμότητος (ψηφοθηρικής αλλά και… επίδειξης έργου!) πολλά «συναρμόδια υπουργεία περιέλαβαν στο «ολυμπιακό πρόγραμμά» τους, άλλα έργα που καμία σχέση δεν έχουν με την Ολυμπιάδα – αλλά στα χαρτιά αυξάνουν το δικό της «κόστος»! Παράλληλα, για να υπάρξει «επίδειξη έργου και ανάπτυξης», βαφτίσθηκαν «ολυμπιακά» (και χρηματοδοτήθηκαν από «ολυμπιακές πιστώσεις» ή δάνεια…) έργα βασικής εθνικής υποδομής που είτε έπρεπε να έχουν γίνει… προ πολλού (με χρηματοδότηση από τα κατασπαταληθέντα και διασπαθισθέντα κοινοτικά κονδύλια!), είτε μπορούσαν να γίνουν τα επόμενα από το 2004 χρόνια!

Κλασικότερο, ίσως, παράδειγμα αδιαφάνειας και ύποπτης… διαπλεκόμενης μεθόδευσης (που έκανε έξω φρενών και τον ίδιο τον πρωθυπουργό!) είναι το έργο της «ασφάλειας» της Ολυμπιάδας, το οποίο ενώ, σύμφωνα με τον σχεδιασμό (με συνεργασία ειδικών!) του «Αθήνα 2004», προβλεπόταν να είναι συνολικού προϋπολογισμού 212 εκατομμυρίων ευρώ (κάπου 72 δισ. δραχμές δηλαδή), όταν η «ευθύνη» προμήθειας του υλικού και υλοποίησής του πέρασε από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, το τελικό κόστος… τινάχθηκε στα 500 εκατομμύρια ευρώ (170 δισ. δραχμές!) και τώρα υποτίθεται καταβάλλονται προσπάθειες να «πέσει» γύρω στα 300, πάλι δηλαδή με αύξηση του κόστους κατά περίπου 50%, και με διαδικασίες μάλλον διαβλητές, που ίσως καταλήξουν στο να… επαναπροκηρυχτεί ο σχετικός διαγωνισμός (στο… «και 5΄»!) με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται!

Στερνή μου γνώση…

Διαμαρτύρεται η κυβέρνηση για… υπερβάσεις κόστους στα έργα που είναι της δικής της αρμοδιότητας, με δική της υπαιτιότητα (νυν και πρώην υπουργών της δηλαδή…) μεθοδεύθηκαν καθυστερήσεις και υπερκοστολογήσεις, διαγωνισμοί επί διαγωνισμών με όρους που υπέβαλαν οι… εργολάβοι, η ίδια «βάφτισε» ολυμπιακά έργα που δεν έχουν καμιά σχέση με το 2004, η ίδια επέτρεψε (αν δεν μεθόδευσε κιόλας, με ευθύνη νυν και πρώην υπουργών της) να χαθεί πολύτιμος χρόνος για την οικονομική αποπεράτωση της ολυμπιακής υποδομής, και… η ίδια βγαίνει και «διαμαρτύρεται» στην τούρλα του Σαββάτου για μεγάλη αύξηση του «ολυμπιακού προϋπολογισμού», που «γονατίζει τα δημοσιονομικά», που «μειώνει το ΑΕΠ» και που… δυστυχώς δεν επιτρέπει την άσκηση πιο γενναιόδωρης «κοινωνικής πολιτικής», την οποία όμως έχει υποσχεθεί προ… τριετίας, τότε που ακόμη δεν είχε προκύψει το σημερινό «μεγάλο ολυμπιακό κόστος»;

Για να παραφράσουμε τη λαϊκή θυμοσοφία, «φωνάζει ο κλέφτης – νοικοκύρης!» για να… φοβηθεί ποιος, άραγε; Και με ποιον σκοπό; Να απαξιωθεί στη συνείδηση και την αποδοχή του κόσμου (αφού «οικονομικά θα τον λιώσει!») η Ολυμπιάδα του 2004, ο «εθνικός περήφανος στόχος» στον οποίο… κατά τα άλλα τόσο πολύ υπολογίζει πολιτικά και ψηφοθηρικά η κυβέρνηση; Μπας και τρελάθηκαν;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή