Θα έχετε παρατηρήσει, αγαπητοί μου αναγνώστες, ότι όλοι οι πεζόδρομοι, οι πλατείες, τα πάρκα, τα διαπλατυμένα πεζοδρόμια, έργα για τα οποία ξοδεύονται εκατοντάδες δισεκατομμυρίων δραχμών, ένα μόνο λόγο κατασκευής και υπάρξεως έχουν: να διευκολύνουν το παράνομο παρκάρισμα και να δεχθούν τα εξίσου παράνομα τραπεζοκαθίσματα. Ηταν μια από τις πιο σκοτεινές πλευρές της δημαρχίας του κ. Δ. Αβραμόπουλου και φοβάμαι ότι θα είναι ακόμη πιο σκοτεινή της δημαρχίας της κ. Ντόρας Μπακογιάννη.
Ακόμη και η βαρβαριστί αποκαλούμενη «ενοποίηση» των αρχαιολογικών χώρων μάλλον είναι ένα μεγάλο πρόσχημα για τους ίδιους λόγους. Με εξαίρεση ίσως τη νέα πλατεία Ομονοίας (και αυτή παραδόξως στην «ενοποίηση» εντάσσεται), η οποία φαίνεται ότι κατασκευάσθηκε για τους οικονομικούς μετανάστες και… αισθητικά εκφράζει την περιφρόνηση μερικών νεοελλήνων προς την κατηγορία αυτή. Λέγεται ότι οι κατασκευαστές δανείστηκαν πολλά αισθητικά στοιχεία από την πλατεία των Τιράνων επί Χότζα! H μαρμαρένια οδός Ερμού, μεταξύ Βουλής και Συντάγματος, είναι πολυτελής χώρος παράνομης στάθμευσης, το ίδιο και η Οθωνος.
Μόλις κατασκευάζεται ένας πεζόδρομος, αμέσως ανοίγουν σουβλατζίδικα, καφενεία, μπαρ, ταβέρνες και χασαποταβέρνες και αλίμονο σ’ αυτούς που είχαν την ατυχία να κατοικούν σε οίκημα επί του πεζοδρόμου. Καλύτερα να εγκαταλείψουν αμέσως την κατοικία τους, να πάρουν των ομματιών τους και να φύγουν. Δεν υπερβάλλω. Ολόκληρη η Πλάκα, το Θησείο, του Ψυρρή, το Κολωνάκι, η Φωκίωνος Νέγρη (σε παρακμή έστω), αλλά και όπου υπάρχει πλατεία, πάρκο ή προαύλιο εκκλησίας και απλή διαπλάτυνση πεζοδρομίου παραδόθηκαν στα τραπεζοκαθίσματα αυτής της απέραντης και χαβαλετζίδικης «διασκεδασούπολης» (κυκλοφορεί και αυτή η λέξη), η οποία ετοιμάζεται πυρετωδώς να δεχθεί τους επιδρομείς των Ολυμπιακών Αγώνων. Πριν από μερικές εβδομάδες ο καθηγητής κ. Γιώργος Κουμάντος, με επιστολή του στην «K», έγραφε ότι τα πρόσφατα «έργα» στη γωνία Σκουφά και Ομήρου, ένα μόνο σκοπό είχαν: να δημιουργήσουν χώρο για τραπεζοκαθίσματα. Μερικοί, μάλιστα, «τραπεζομαγαζάτορες» αφαιρούν ολόκληρο το πεζοδρόμιο ή τμήμα της πλατείας και του πεζοδρόμου από τη δημόσια χρήση, τον περικλείουν κατάλληλα με ζαρντινιέρες, τέντες και υαλοφράγματα και τον οικειοποιούνται. Δεν μπορεί, από κάπου πήραν την άδεια ή κάπου έχουν πλάτες.
Οι άτυχοι κάτοικοι της Πλάκας, του Θησείου, του Κολωνακίου, του Ψυρρή χρόνια αγωνίζονται για να τεθεί, τουλάχιστον, κάποιος περιορισμός σε αυτό το μάλλον ευτράπελο ξεχείλωμα της πόλης με τα ποικίλα φαινόμενα που το συνοδεύουν. Και δεν αναφέρομαι στα «ηθικώς» ευτράπελα, που συχνά είναι χαριτωμένα, π.χ. στο Θησείο και στου Ψυρρή όλες άρχισαν να κυκλοφορούν ημίγυμνες, πολύ ενδιαφέρον, όχι πάντα αλλά συχνά. Κυρίως αναφέρομαι στη ρεμπετοειδή ή άλλη ηχορύπανση, στους μεταμεσονύχτιους υπαίθριους επί των πεζοδρόμων και των πλατειών χαβαλέδες και σε μερικά άλλα, ακόμη πιο θλιβερά είδη ρύπανσης, που έχουν κάνει μερικές περιοχές μη κατοικήσιμες.
Κανείς «δεν μπορεί» να επιβάλει τον νόμο και το ένα υπουργείο παραπέμπει τους διαμαρτυρομένους κατοίκους στο άλλο και όλα μαζί… στον δήμαρχο της περιοχής. Κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Οι «τραπεζομαγαζάτορες» της νύχτας είναι παντοδύναμοι και ακατανίκητοι. Αυτό είναι το μεγάλο παραμύθι: Είναι παντοδύναμοι, ακατανίκητοι και ασύδοτοι επειδή διαθέτουν «ισχυρή προστασία» σε όλα τα «συναρμόδια» υπουργεία, σε όλες τις δημαρχίες και σε όλα τα αστυνομικά τμήματα. Ακόμη και στη δικαιοσύνη. Αλλιώς, το φαινόμενο μένει ανεξήγητο. Μορφή εκτεταμένης και προσοδοφόρου διαπλοκής, για να μη νομίζουν μερικοί ότι είμαστε ηλίθιοι.