Δεν υπάρχει καμία τέχνη ευκολότερη από την τέχνη της συνωμοσιολογίας, που θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε και θρησκεία ακόμη, με τόσους φανατικούς οπαδούς που διαθέτει. Οι κώδικές της δουλεύτηκαν πολύ κι από πάρα πολλούς στο πέρασμα των χρόνων, ώστε σήμερα να είναι ετοιμοπαράδοτη σε κάθε πρόθυμο ή αναγκεμένο, όπως π.χ. ο πρωθυπουργός. Τη συνωμοσιολογική θεωρία έχει το ελεύθερο να την ενστερνιστεί οποιοσδήποτε (και να κρυφτεί πίσω της τόσο αποτελεσματικά όσο κι αν κρυβόταν πίσω από το δάχτυλό του), ό,τι κι αν επαγγέλλεται, όποιες κι αν είναι οι φιλοδοξίες του. Ενας ποδοσφαιριστής π.χ. μπορεί άνετα να ισχυριστεί πως είναι θύμα πλεκτάνης προπονητών και παραγόντων, λόγω της οποίας δεν δοξάστηκε το ταλέντο του. Ενας καλλιτέχνης, τραγουδιστής, ηθοποιός, σκηνοθέτης ή συγγραφέας, δεν εμποδίζεται από κανέναν (πλην της αυτογνωσίας του, αν έχει αγαθές σχέσεις μαζί της) να επιρρίψει την πάσαν ευθύνη στους «κακοπροαίρετους» ή και «εξωνημένους» κριτικούς. Ακόμη και πράγματι μεγάλοι, σε διάφορους τομείς, δελεάστηκαν από την εύκολη ηδονή που αποφέρει το να καταγγέλλεις σκοτεινούς κύκλους και ενέδωσαν.
Στη συνωμοσιολογία, όμως, μπορεί να επιδοθεί όχι μόνο ένα ανθρώπινο ον αλλά και μια ανθρώπινη κοινότητα, ένα κόμμα λόγου χάρη, ένα έθνος (οι Αγγλοι ακόμη καταγγέλλουν όσους συνωμότησαν στη Γιουροβίζιον για να τους καταποντίσουν), ακόμη κι ένας πλανήτης. Επί παραδείγματι, ο δικός μας πλανήτης (ο μόνος για τον οποίο έχουμε κάπως ασφαλείς πληροφορίες), μαθητεύοντας χρόνια τώρα σε βιβλία, ταινίες και σίριαλ που διακινούν το δόγμα σύμφωνα με το οποίο «Κάτι Συμβαίνει Εκεί Εξω», κοντεύει να πιστέψει ότι για όλα φταίνε οι Ούφοι, όπως παλιά «για όλα έφταιγαν οι κομμουνιστές» και στους αιώνες των αιώνων «για όλα φταίνε οι Εβραίοι».
Δεν πρωτοτύπησε λοιπόν ο κ. Σημίτης, ανακαλύπτοντας συνωμότες που απεργάζονται τα μύρια όσα εναντίον της κυβέρνησής του. Αν μάλιστα δεν ήθελε να πλήξει τη «συνοχή και την αλληλεγγύη» του κόμματός του (σ’ αυτές τις δύο λέξεις επικεντρωνόταν το έμβλημα της συνόδου), ίσως αποδεχόταν δημοσίως ότι στους «αρχισυνωμότες» συγκαταλέγονται και επίλεκτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ: όσα υπουργεύουν ανεπιτυχώς και συνήθως από τηλεοράσεως, όσα προκαλούν τους συντρόφους τους με την αλαζονεία ή με τη χλιδή τους, όσα με τη χρηματιστηριακή ή άλλη δράση τους εξερέθισαν τον «κούρειο ίππο» -τον οποίο μέχρι πρότινος τον χρησιμοποιούσε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, για να «τακτοποιεί» αντιπάλους του-, όσα αλληλοκατηγορούνται με λεξιλόγιο δριμύτερο εκείνου που μεταχειρίζονται εναντίον τους τα άλλα κόμματα. Αλλά αν ομολογούσε τέτοια πράγματα ο κ. Σημίτης, θα συνειδητοποιούσε ότι όχι με έναν αλλά ούτε με δέκα ανασχηματισμούς δεν θα θεράπευε οτιδήποτε.