Από τη μια είναι ο πρωθυπουργός, ο οποίος -πέραν των άλλων- δηλώνει ότι όλα βαίνουν καλώς και στον τομέα των δημοσίων οικονομικών. Από την άλλη βρίσκονται όλοι οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των κρατικών λειτουργών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, οι οποίοι ανησυχούν για την επερχόμενη δημοσιονομική κρίση, την οποία η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε να αποτρέψει.
Η πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού θα έπρεπε ήδη να έχει ανησυχήσει τον πρωθυπουργό. Πολύ απλά, η κυβέρνηση ξοδεύει περισσότερα απ’ όσα είχε προϋπολογίσει και εισπράττει λιγότερα απ’ όσα λογάριαζε. Στόχο αύξησης των δαπανών κατά 6% είχε η κυβέρνηση, όμως κατά 14% αυξάνονται αυτές το πρώτο τετράμηνο. Στόχο αύξησης των εσόδων κατά 5% υπολόγιζε η κυβέρνηση, μόνο 1% αυξήθηκαν όμως αυτά κατά το ίδιο χρονικό διάστημα. Οσες δικαιολογίες και να προβληθούν, αληθοφανείς ή όχι, πόσο ικανοποιημένος μπορεί να αισθάνεται κανείς, όταν κατά το πρώτο τετράμηνο του 2003 δεν κατέστη δυνατή η είσπραξη από την E.E. και η εγγραφή στον προϋπολογισμό έστω και ενός ευρώ(!) μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων;
Καμιά υπόσχεση ή πρόβλεψη περί βελτίωσης της κατάστασης στο επόμενο διάστημα δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη και ρεαλιστική, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί.
Εν πρώτοις, υπάρχει το οικονομικό άχθος των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς όλα τα συνδεόμενα με αυτούς έργα πρέπει να ολοκληρωθούν ασχέτως ενστάσεων περί του κόστους τους, το οποίο ήδη έχει διαφανεί ότι έχει προ πολλού εκτραπεί από τις αρχικές προβλέψεις και σίγουρα θα διογκωθεί με τις επιβαρύνσεις της τελευταίας στιγμής.
Εν συνεχεία, ας μην κρυβόμαστε, η χώρα βρίσκεται ήδη σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, η οποία ενδέχεται να διαρκέσει μέχρι και ένα έτος. Είναι πασίγνωστο ανά την υφήλιο ότι οι προεκλογικές χρονιές είναι ιδιαίτερα δαπανηρές και ουδείς θα στοιχημάτιζε ότι η κυβέρνηση του κ. K. Σημίτη προτίθεται να παραβεί αυτόν τον κανόνα προεκλογικών παροχών δημαγωγικού χαρακτήρα, ιδίως τώρα που βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.
Είναι προφανές για κάθε εχέφρονα παρατηρητή που δεν υπόκειται σε αναλύσεις πολιτικών σκοπιμοτήτων ότι όχι μόνο ωριμάζουν οι προϋποθέσεις σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης για το 2005 (δεδομένου ότι η Ολυμπιάδα του 2004 θα οδηγήσει σε πάση θυσία «κουκούλωμα» της κατάστασης), αλλά υφίστανται και ιδιαιτέρως επιβαρυντικοί παράγοντες (εκλογές και Ολυμπιακοί Αγώνες), οι οποίοι θα επιτείνουν την οξύτητά της.
Τώρα είναι η ύστατη ώρα να ληφθούν μέτρα που αν δεν καταστεί δυνατόν να την αποτρέψουν, τουλάχιστον να πετύχουν να την μετριάσουν.