Ανθρωποι- σκουπίδια…
Καθημερινές εικόνες (και) στην Ελλάδα: Οι οδηγοί των αυτοκινήτων αδειάζουν τα γεμάτα από αποτσίγαρα τασάκια στον δρόμο. Οι συνοδηγοί πετούν από το παράθυρο χαρτιά ή άδεια μπουκάλια. Οι εκδρομείς φεύγουν από τον τόπο των σύντομων διακοπών τους, αφήνοντας πίσω ρυπαρά τα «ίχνη» της εκεί παρουσίας τους. Οι «νοικοκυραίοι» πάνε τα σκουπίδια του σπιτιού τους στους ειδικούς κάδους, μέσα σε ανοιχτές σακούλες. Οι υπηρεσίες των Δήμων αδιαφορούν για τον τακτικό καθαρισμό αυτών των κάδων. Ανεξέλεγκτες χωματερές πληγώνουν την ελληνική γη. Τεράστιες δασικές εκτάσεις πυρπολούνται. Αυθαίρετα κτίσματα «φυτρώνουν» αντί δένδρων στις καμένες εκτάσεις. Οι βιομηχανίες ρυπαίνουν ανεξέλεγκτα την ατμόσφαιρα. Η ποιότητα των καυσίμων είναι τόσο κακή, που τα αυτοκίνητα αποτελούν ισχυρότατο «σύμμαχο» των βιομηχανιών στο καταστροφικό για το περιβάλλον έργο τους. Αλλά ακόμα και τα «καθαρά» αυτοκίνητα με την αμόλυβδη βενζίνη αποτελούν εν δυνάμει σοβαρότατη πηγή κινδύνων: Πότε αλλάζουν καταλύτη; Και που «πάνε» οι καταλύτες όταν αντικαθίστανται; Στο μεταξύ, τα «μεγάλα έργα» στην Αθήνα προχωρούν με εντατικούς ρυθμούς, συμβάλλοντας (λόγω κακού σχεδιασμού και υλοποίησής τους, αλλά και εξαιτίας της κρατικής αδιαφορίας) στη μόλυνση της ατμόσφαιρας με νέους ρύπους!
Εσχάτως, πληροφορηθήκαμε και κάτι ακόμη, εξαιρετικά ανησυχητικό: «Σχεδόν διπλάσια ποσότητα διοξινών σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο λαμβάνουν τα βρέφη, μέσω του μητρικού γάλακτος στην περιοχή του Θριασίου, σύμφωνα με έρευνα της Greenpeace» («Κ», 24/6/2003)… Δύο ημέρες μετά, σε άρθρο της κ. M. Wallstrom, της αρμόδιας για το Περιβάλλον Επιτρόπου της Ε.Ε. («Βήμα»), διαβάσαμε: «…Σύμφωνα με στοιχεία που προκύπτουν από πρόσφατη Εκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος, περίπου 60.000 θάνατοι ετησίως στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις οφείλονται στη μακροπρόθεσμη έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Επιπλέον, στην Ευρώπη ένα στα επτά παιδιά πάσχει από άσθμα. Εξάλλου, αυξάνεται η συχνότητα σπανιότερων ασθενειών, που επίσης οφείλονται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως η λευχαιμία, που είναι η συνηθέστερη μορφή καρκίνου για τα παιδιά. Πολλοί ρύποι, μεταξύ των οποίων και οι διοξίνες, είναι επικίνδυνοι ακόμη και πριν από τη γέννηση»… Αλλά και πόσες φορές κατά το παρελθόν δεν έχουμε ακούσει για τους κινδύνους από την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων, από τις επικίνδυνες ζωοτροφές (ξεχάσαμε τις «τρελές αγελάδες»;), από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας…
Λίγο-πολύ, όλοι μας γνωρίζουμε -ή, τουλάχιστον, υποπτευόμαστε- τους υπεύθυνους για τα χάλια του πλανήτη μας. Για την αυτοκαταστροφική μας πορεία. Και όπως είδαμε στη αρχή του σημερινού σημειώματος, Ανήσυχε αναγνώστη μου, ευθύνες φέρουμε όλοι! Τόσο εγώ, όσο κι εσύ… Οχι μόνον οι κυβερνήσεις, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι επιχειρηματίες και βιομήχανοι που αδιαφορούν για το περιβαλλοντικό κόστος της δραστηριότητάς τους όταν πρόκειται να αυξήσουν τα οικονομικά τους κέρδη…
Φταίμε κι εγώ κι εσύ, αφ’ ενός γιατί με τον τρόπο μας ρυπαίνουμε το μικρο-περιβάλλον μας και αφ’ ετέρου -κυρίως!- διότι επιλέγουμε να μας κυβερνήσουν δυνάμεις με μειωμένη ή ανύπαρκτη οικολογική ευαισθησία, ενώ ταυτόχρονα (μάθαμε να) αδιαφορούμε για την ανεξέλεγκτη δράση των ρυπαρών κερδοσκόπων… Με δύο λόγια, επειδή ανεχόμαστε -αν δεν στηρίζουμε εμμέσως- την εγκληματική και, τελικώς, μαζικά αυτοκτονική ανθρώπινη δραστηριότητα στον πλανήτη Γη.
Διαδηλώνουμε για τα πάντα: για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων μας, για τον υποβιβασμό της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης μας, για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, για να «τιμήσουμε» το Πολυτεχνείο ή την Εργατική Πρωτομαγιά. Κι άλλες φορές απεργούμε για την… Παγκοσμιοποίηση. Αλλά πότε, παρακαλώ, αντιδράσαμε, πότε υψώσαμε τη φωνή και το ανάστημά μας, προκειμένου να διαφυλάξουμε την υγεία μας, την ίδια μας την ζωή απ’ όλα όσα την καταστρέφουν;
Είναι πια φανερό ότι δεν αρκεί η τολμηρή πολλές φορές δράση των στελεχών διάφορων οικολογικών οργανώσεων. Είναι προφανές ότι τα προβλήματα δεν επιλύονται με επί το οικολογικότερον μετονομασίες κομμάτων… Είναι (πασοκικού) ηλίου φαεινότερον ότι οι «δεσμεύσεις» σε προεκλογικά προγράμματα -όπως εκείνες του κυβερνώντος κόμματος για το περιβάλλον- δεν είναι τίποτε περισσότερο από κακό ανέκδοτο.
Χρειάζεται η αφύπνιση όλων μας. Χρειάζεται να σεβαστούμε ο καθένας τον «μικρόκοσμό» μας, το παιδί μας, τον διπλανό μας και όλοι μαζί τον πλανήτη μας. Χρειάζεται η κινητοποίηση όλων, ώστε να «επιβάλουμε» χρήση καθαρών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (στην Ελλάδα ζούμε, επιτέλους, με τόση ηλιοφάνεια και τόσους ανέμους!), ώστε να πετύχουμε να συμπεριληφθεί οικολογικό μάθημα στα σχολεία. Γιατί και η οικολογική συνείδηση, θέμα Παιδείας είναι πριν απ’ όλα τ’ άλλα!..
Και για να μην ξεχνιόμαστε: Προεκλογικά, δήμαρχοι, νομάρχες και υπερνομάρχες έσπευδαν σε μέρη όπου εκδηλώνονταν περιβαλλοντικά και άλλα προβλήματα -πλημμύρες κ.λπ.- στην καθημερινότητα των πολιτών. Τώρα; Απαντες(;) είναι κλεισμένοι στα γραφεία τους! Ποιος-α πήγε άραγε στο Θριάσιο; Ποιος-α πήγε στις περιοχές οι οποίες χθες πνίγηκαν στη δυσοσμία;