Ασυνήθιστα θερμοί ήταν οι έπαινοι του απέσπασε χθες στο Ευρωκοινοβούλιο ο πρωθυπουργός K. Σημίτης, επί τη λήξει της εξάμηνης ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Βοηθούντος και του κλίματος μεγαλοστομίας που ενδημεί στα ανά την υφήλιο Κοινοβούλια, οι τόνοι υπήρξαν πολύ υψηλοί και αναμφισβήτητα πρωτοφανείς για τη χώρα μας, προερχόμενοι από όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα.
«Ηταν Οδύσσεια και όχι κρουαζιέρα, στο δε τιμόνι της Ευρώπης ήταν μια μεγάλη ηγεσία που έδειξε ικανότητα και αποφασιστικότητα. Αξίζει η ελληνική προεδρία την αναγνώρισή μας και το χειροκρότημά μας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος των σοσιαλιστών Ενρίκε Μπαρόν Κρέσπο. «Φωτεινή» χαρακτήρισε την ελληνική προεδρία και ο πρόεδρος των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών Χανς-Γκερντ Πέτερινγκ, ενώ άκρως εγκωμιαστικοί υπήρξαν και οι Πράσινοι. «Μια μικρή χώρα απέδειξε ότι μπορεί, ότι είναι ικανή να οδηγήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση. Σας συγχαίρω γιατί αποδείξατε ότι η εξάμηνη εναλλαγή εμπλουτίζει και μάλιστα αποτελεί δημιουργικό στοιχείο για την Ενωση», υπογράμμισε ο Αυστριακός ευρωβουλευτής των Πρασίνων, Γιοχάνες Φόγκενχουμπερ. «H ελληνική προεδρία θα πρέπει να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές προεδρίες», τόνισε και ο Πορτογάλος ευρωβουλευτής Κάρλος Λάζε.
Τα εγκώμια των ευρωβουλευτών, τα οποία ακολούθησαν εκείνα που είχαν ήδη εκφράσει αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες, συμπληρώθηκαν και από τα συγχαρητήρια του προέδρου της Κομισιόν, Ρομάνο Πρόντι: «Κατά τη διάρκεια των έξι μηνών η ελληνική προεδρία κράτησε γερά το τιμόνι, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές, με τη δεξιοτεχνία και την ευαισθησία που αναγνωρίζουμε σ’ αυτόν το λαό από τη γέννηση του πολιτισμού μας» επεσήμανε και πρόσθεσε απευθυνόμενος στον κ. Σημίτη: «Αρχή άνδρα δείκνυσι. Εσείς αποδείξατε ότι διαθέτετε την κατάλληλη φύση για το αξίωμα».
Οντως «αρχή άνδρα δείκνυσι». Μόνο που η «αρχή» του κ. Σημίτη δεν ασκείται πρωτίστως στη διαχείριση της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά στη χώρα μας. Και δυστυχώς, την ώρα που ο Ελληνας πρωθυπουργός δρέπει τόσους πολλούς ευρωπαϊκούς επαίνους -που σαφώς τους αξίζει- στο εσωτερικό βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σοβαρότερη ίσως πολιτική κρίση της πρωθυπουργίας του. Μια κρίση που προέρχεται όχι τόσο από την αμφισβήτησή του εκ μέρους της Ν.Δ. ή των εσωκομματικών του αντιπάλων και «συμμάχων», όσο από τη γενικευμένη αίσθηση πλήρους αποτελμάτωσης των πάντων που έχει καταλάβει την κοινωνία και ακυρώνει πολιτικά τις όποιες επιτυχίες της κυβέρνησης.
Η γκρίζα, αγχώδης και ενίοτε ταπεινωτική καθημερινότητα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, οι οικονομικές δυσκολίες των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, συμπληρώνονται από την πρόκληση των εθνικών εργολάβων και των εθνικών προμηθευτών που θησαυρίζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς εις βάρος των ταμείων του κράτους. Επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι, που παρασιτούν στο κράτος ή εξαρτώνται απ’ αυτό, αγρότες που μοναδικό μέλημά τους έχουν τις κοινοτικές επιδοτήσεις, κομματικά και κυβερνητικά στελέχη που έχουν πρώτιστο μέλημα τον προσωπικό πλουτισμό τους μέσω άκρως αμφιλεγόμενων μεθόδων και τόσα άλλα ζοφερά, συναποτελούν τα πεπραγμένα της αρχής του κ. Σημίτη, βάσει των οποίων κρίνεται το έργο του από την ελληνική κοινωνία.
Ακριβώς γι’ αυτό οι έπαινοι σπανίζουν τόσο πολύ παρ’ ημίν και κυριαρχούν τα «χάλια», για τα οποία απορεί ο ανέκαθεν απόμακρος από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας κ. Σημίτης.