H ριζική αναμόρφωση του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ και η εκλογή του κ. M. Χρυσοχοΐδη ως γραμματέα της K.E. του κόμματος αποτέλεσαν κινήσεις, με τις οποίες ο κ. K. Σημίτης έδειξε πρόθεση δραστικής αλλαγής του «ιστορικού» προσώπου της παράταξης, αναμετρώμενος με στελέχη που η παρουσία και η προσφορά τους έχουν προσδιορίσει το κυβερνών κόμμα – και, για να μην κρυβόμαστε, συνέβαλαν τα μέγιστα στην εκλογική νίκη του 2000.
H αποφασιστικότητα των κινήσεων του πρωθυπουργού, η οποία αναμένεται να διατρέχει και τις περαιτέρω επιλογές του στον κυβερνητικό ανασχηματισμό και τη συγκρότηση «πολιτικού διευθυντηρίου», προδίδει ότι ο κ. Σημίτης έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε ρήξη και να επιδιώξει τη διαμόρφωση -ή πάντως την εντύπωση της διαμόρφωσης- ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος εγγύτερου σε δυτικοευρωπαϊκά, αν όχι αγγλοσαξονικά πρότυπα και περισσότερο ανοιχτού στις δυνάμεις της αγοράς. H γραμμή αυτή, αποτυπωμένη στην εντυπωσιακότερη των αλλαγών -την αντικατάσταση του κ. Λαλιώτη από τον κ. Χρυσοχοΐδη- είναι βέβαιον ότι θα αντανακλάται και στη συγκρότηση του νέου υπουργικού συμβουλίου, το οποίο εκτιμάται ότι θα χαρακτηρίζεται από φιλελεύθερη πολιτική στην οικονομία και τις σχέσεις με τον ιδιωτικό τομέα.
Ολα δείχνουν ότι προ του προβαδίσματος της Ν.Δ., ο κ. Σημίτης θέλει να «ανοιχτεί στην αγορά» και ότι, προκειμένου να το πράξει, διαμορφώνει τα ηγετικά κομματικά όργανα κατά τρόπον, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η αντίδρασή τους σε κάτι τέτοιο. Κυβέρνηση και κόμμα αναμένεται να έχουν ενιαίο, πλέον, πρόσωπο – και το «προφίλ» του προσώπου αυτού θα είναι πολύ εγγύτερο στον Τόνι Μπλερ απ’ όσο στο «αντιδεξιό ροκ» του κ. Λαλιώτη.
Για την «K» και όσους άλλους από ετών επιμένουν ότι η οικονομική αφύπνιση της χώρας απαιτεί πολύ τολμηρότερα ανοίγματα στην ελεύθερη αγορά από τα ήδη γενόμενα, η κίνηση αυτή του κ. Σημίτη μπορεί να γίνεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν μπορεί, όμως, κανείς να μην εκφράσει δύο βασικές επιφυλάξεις:
Πρώτον, ότι στο «αντιδεξιό ροκ» προσέφευγε τακτικότατα και ο πρωθυπουργός, τόσο ώστε να διερωτάται κανείς αν η σημερινή ανανέωση γίνεται πρωτίστως για την ουσία ή για τις εντυπώσεις – υπό την έννοιαν ότι ο κ. Σημίτης αλλάζει γραμμή, αφού διαπίστωσε ότι οι αντιδεξιές χορευτικές φιγούρες δεν αποδίδουν.
Δεύτερον -και κυριότερο- είναι βεβαίως ότι ο κ. Σημίτης διανύει ήδη τους τελευταίους μήνες της δεύτερης πρωθυπουργικής θητείας του. Τομές, όπως η τωρινή, θα είχαν ελπίδα να αποφέρουν καρπούς αν είχαν γίνει αμέσως μετά την επανεκλογή του το 2000, αν είχαν αναμορφώσει το πρόσωπο της οικονομίας εγκαίρως, ώστε να βρει γόνιμο έδαφος το Γ΄ ΚΠΣ. Σήμερα, οι θεαματικές ρήξεις του πρωθυπουργού μοιάζουν να έρχονται πολύ αργά. «Δεν πρέπει να έχουμε αναστολές», είπε ο κ. Σημίτης για το θέμα της υγειονομικής ταφής των απορριμμάτων – και δείχνει να έχει εγκαταλείψει τις αναστολές στο μείζον επίπεδο της κομματικής και κυβερνητικής φυσιογνωμίας. Οπως, όμως και ο ίδιος σημείωσε (πάλι για τους XYTA), «αργήσαμε, αργήσαμε»…