Θα απογοητεύθηκαν, σίγουρα, όσοι περίμεναν με τον κυβερνητικό ανασχηματισμό να υπάρξει μια συνέχεια, ακόμη ίσως και «εμβάθυνση» της τάσης ρήξης με το (όποιο…) «παρελθόν», μια γενναία αναδιάταξη της μηχανής του κυβερνώντος κόμματος, όχι μόνο στο καθαρά εσωκομματικό επίπεδο, όπως έγινε με την «καρατόμηση» του Κώστα Λαλιώτη και την άρδην αλλαγή της σύνθεσης του Εκτελεστικού Γραφείου από «νέο αίμα». O πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, παρά τη σχετική φημολογία που είχε αναπτυχθεί μετά την προχθεσινή δραματική συνεδρίαση του Ε.Γ., επέλεξε (γιατί δεν μπορούμε να πούμε ότι «αναγκάσθηκε», ενώ ενδεχομένως είχε άλλες σκέψεις…) στον πολυσυζητημένο από την… 1η Μαΐου ανασχηματισμό, σχεδόν να μην κάνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτε, ν’ αφήσει όλα τα «πρωτοκλασάτα» κυβερνητικά στελέχη στα πόστα που κατείχαν, να περιορισθεί σε ήσσονος σημασίας αντικαταστάσεις υφυπουργών, και με μόνο πραγματικό «θύμα», σε υπουργικό επίπεδο, τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Γιώργο Ανωμερίτη…
Αυτός ο ανασχηματισμός, θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί «του Νίκου Μπίστη και του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου»! Και μάλιστα επί το ακριβέστερον (χωρίς την παραμικρή διάθεση να υποτιμήσουμε τις ικανότητες, τον ζήλο και την εργατικότητα που οι νέοι υφυπουργοί Εσωτερικών και Υγείας θα κληθούν να επιδείξουν – και ν’ αποδείξουν ότι έχουν…) όχι των συγκεκριμένων ατόμων, αλλά μάλλον αυτού που… πολιτικοσημειολογικά το καθένα εκπέμπει: O εκ της Αριστεράς προερχόμενος και νυν πρόεδρος της AEKA κ. Νίκος Μπίστης, που εδώ και πολύ καιρό επιδεικνύει τάσεις «σύμπλευσης» με το ΠΑΣΟΚ, προφανέστατα τοποθετείται στην κυβέρνηση για να «στείλει το μήνυμα» (ψάξτε να βρείτε τους πιθανούς αποδέκτες…) ότι παρά την απομάκρυνση του Λαλιώτη, και ό,τι προς την κεντροδεξιά μπορεί να σημαίνει αυτή η απομάκρυνση του τέως γραμματέα του ΠΑΣΟΚ (το «κόκκινο πανί» ήταν!), το ΠΑΣΟΚ παραμένει ένα «αριστερό» κόμμα που αποβλέπει «πάντα» στην ευρύτερη συνεργασία αυτού που αποκαλείται «κεντροαριστερά»…
Και για να μην… εξαχθούν τυχόν «λάθος συμπεράσματα» από την… στο άλλο άκρο κινούμενη κατηγορία ψηφοφόρων στην οποία επίσης, πλην της αριστεράς, «ψαρεύει» το ΠΑΣΟΚ (εκλογικά, όχι βεβαίως πολιτικά…) αποφασίσθηκε να μετάσχει στο «νέο» κυβερνητικό σχήμα και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, πρώην βουλευτής της Ν.Δ., και (ορθώς) θεωρούμενος ότι εκλογικά απευθύνεται στον λεγόμενο «κεντρώο χώρο»! Προφανέστατα αυτήν την σκοπιμότητα εξυπηρετεί η δική του υφυπουργοποίηση, χάρη στην οποία το υπουργείο υγείας… εξασφάλισε κι έναν τρίτο υφυπουργό – αφού, όπως λέει το ρεπορτάζ, δεν κατέστη δυνατόν από τις βολιδοσκοπήσεις του πρωθυπουργού, να βρεθεί… πρόθυμος υποψήφιος υπουργός να αντικαταστήσει τον Κώστα Στεφανή, που εσπευσμένα είχε επιστρατευθεί (και μάλλον «προσωρινά», κατά τις τότε εκτιμήσεις…) για να καλύψει το κενό από την παραίτηση του άκρως επιτυχημένου στη θέση αυτή Αλέκου Παπαδόπουλου….
«Σημειολογική» θεωρείται επίσης από κύκλους του ΠΑΣΟΚ (χωρίς και πάλι να αμφισβητεί κανείς την όρεξη, τις ικανότητες, κ.λπ.) και η υφυπουργοποίηση του Κίμωνα Κουλούρη, στο υπουργείο Ανάπτυξης, υπό τον από τα… παλιά καλά χρόνια φίλο και σύντροφό του Ακη Τσοχατζόπουλο. Λένε οι γνωρίζοντες τις «ιδιαιτερότητες» της πασοκικής ιδιοσυγκρασίας, ότι μετά την αποπομπή Λαλιώτη κι ό,τι αυτή σε υψηλού επιπέδου συμβολισμό συνεπάγεται, ο κ. Σημίτης θέλησε να «χρωματίσει» τον ανασχηματισμό εκτός της «αριστερής» και της «κεντροδεξιάς» απόχρωσης (Μπίστης – Κοντογιαννόπουλος) και με λίγο «παλιό πράσινο», που αναμφισβήτητα για τους παλιούς συνιστά ο κ. Κουλούρης, στενός συνεργάτης και προστατευόμενος του Ανδρέα Παπανδρέου, υπεύθυνος για μεγάλο διάστημα των προεκλογικών συγκεντρώσεων του Ανδρέα, κ.λπ.
Αν, λοιπόν, ο κ. Σημίτης προκάλεσε «σοκ και δέος» με τις ανατρεπτικές πρωτοβουλίες του στο εσωκομματικό πεδίο, με τον ανασχηματισμό (που εθεωρείτο από αρκετού χρόνου ήδη, πως θα αποτελέσει τον… «κρανίου τόπο») όχι μόνο δεν προκάλεσε καμιά σημαντική αίσθηση (πριν των προαναφερθεισών περιπτώσεων, που πάντως δεν θεωρούνται μείζονος σημασίας»), αλλά θα μπορούσε να πει κανείς ότι τον πολύ κόσμο, μάλλον παγερά αδιάφορο τον άφησε, αφού βλέπει ότι παρέμειναν στα υπουργεία τους, άνθρωποι, που κατά τομέα από την κοινωνία, θεωρούνται «υπεύθυνοι» για την μη επίλυση προβλημάτων, για ολιγωρία παραγωγής έργου (μπορεί την βασική ευθύνη να την αποδίδουν στο σύνολο της κυβέρνησης, αλλά οπωσδήποτε και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί εισπράττουν τα… αναλογούντα) για τη διαιώνιση της «γκρίζας καθημερινότητας»…
Διατυπώνεται η εκτίμηση, ότι ο κ. Σημίτης που φυσικά και «ποντάρει» στο να παραχθεί έργο στο εναπομένον μέχρι τις εκλογές διάστημα, ή εν πάση περιπτώσει να δοθεί η εντύπωση ότι καταβάλλονται σύντονες προσπάθειες προς την κατεύθυνση της επίλυσης προβλημάτων, διατήρησε όλον τον κεντρικό (σχεδόν… ολόκληρο!) κορμό της κυβέρνησης, γιατί γνώριζε πως αν ο ανασχηματισμός ήταν κυριολεκτικά «σαρωτικός», η απορία που λογικά θα εδημιουργείτο, είναι με… δεδομένο ότι μέχρι τις κάλπες στην καλύτερη περίπτωση μένουν ακόμη σκάρτοι 9 μήνες, πόσο θέλουν να «μάθουν τη δουλειά» οι νέοι υπουργοί και… πόσος χρόνος τους απομένει για να παράγουν έργο και να δώσουν λύσεις…
Η άλλη παράμετρος, πάντως, είναι ότι μετά το «σοκ» από την καρατόμηση Λαλιώτη και το σαφές μήνυμα πως «ο Σημίτης στήνει το νέο δικό του ΠΑΣΟΚ», ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του Κινήματος δεν θέλησε να ανησυχήσει ακόμη περισσότερο τα παλιά ιστορικά στελέχη του κόμματος που μετέχουν στην κυβέρνηση (στην βοήθεια των οποίων κατ’ ανάγκην θα στηριχθεί τους κρίσιμους επόμενους μήνες, σε σημαντικό βαθμό…).
Αλλωστε, τη Δευτέρα, μετά την ορκωμοσία, στο νέο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός αναμένεται να ανακοινώσει τις «νέες διαδικασίες» λειτουργίας και απόδοσης της κυβέρνησης, «με γνώμονα να μην χαθεί καθόλου χρόνος, να γίνουν όλες οι απαραίτητες ρυθμίσεις, χωρίς περίοδο προσαρμογής…», όπως εξήγησε χθες ο κ. Χρήστος Πρωτόπαπας. H αναφορά σε αυτό, καθώς επίσης και το γεγονός ότι το κυβερνητικό σχήμα παρέμεινε στην ουσία το ίδιο, οδηγεί πολλούς στην υπόθεση ότι η «συνέχεια του ριζοσπαστισμού» που εγκαινίασε ο κ. Σημίτης με τις όντως ουσιαστικές αλλαγές στο κομματικό επίπεδο, θα (επιχειρηθεί… να) δοθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό στο υπόλοιπο «πακέτο» των πολυσυζητημένων «πρωτοβουλιών» του, με άλλα λόγια στις προτάσεις του για τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος, στην υιοθέτηση θεσμικών μέτρων κατά της διαφθοράς (αν και… μέχρι τώρα ο κ. Σημίτης επέμενε πως «το θεσμικό πλαίσιο είναι επαρκές και διασφαλίζει τη διαφάνεια και τη μη διαπλοκή…») και πιθανότατα στις προτάσεις που θα κάνει για «βαθιές τομές» (έστω και αν ισχύσουν για τις μεθεπόμενες εκλογές, αν δεν συναινέσει σε αυτές και η Ν.Δ.) στο ευρύτερο εκλογικό σύστημα…
Υπάρχει, τέλος, και μια άλλη πιο… πονηρή εκδοχή για τον «μη ανασχηματισμό» (τον οποίον, από την πλευρά τους, στελέχη της Ν.Δ. αποδίδουν στο ότι «έχει στερέψει η δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ…»): πως αν ο κ. Σημίτης άλλαζε ριζικά τη σύνθεση της κυβέρνησής του, με αλλαγές ακόμη και στα (πολλά…) υπουργεία που εμπλέκονται στην ολυμπιακή προετοιμασία, αυτό θα εκλαμβανόταν (σωστά…) ότι δεν τον… πολυαπασχολεί η Ολυμπιάδα του 2004, γιατί ο ίδιος σκοπεύει να πάει στις εκλογές εντός του 2003! Και επειδή όντως -λέγεται- έχει τέτοιες σκέψεις για πρόωρες εκλογές στο μυαλό του, δεν… θέλει να τις «κάψει»!
Καλό Σαββατοκύριακο – έστω και με 40 βαθμούς! Σκεφθείτε μόνο από ποιο… «καμίνι» πέρασαν τα τελευταία 24ωρα υπουργοί και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, και θα νιώσετε καλύτερα!