Προ των τόσων θεαματικών βημάτων εκσυγχρονισμού της περασμένης εβδομάδας και με προεξαγγελθείσες τις προθέσεις του νέου γραμματέα της K.E. να μην τηρεί μόνον τα πρακτικά (παράξενη, αλήθεια, αυτή η αμφισημία της γραμματείας, που υποδηλώνει άλλοτε λεπταστράγαλες νεαρές, άλλοτε σκληρούς πολιτικούς άνδρες), αλλά να αλλάξει το όνομα, το σήμα και τα πετρέλαια του ΠΑΣΟΚ, είναι ίσως εικονοκλαστικό – αλλά θα το πούμε: τον απτότερο εκσυγχρονισμό της εβδομάδας τον οφείλουμε στον υφυπουργό Οικονομικών κ. Απ. Φωτιάδη, που κατάργησε το εισιτήριο εισόδου στα κέντρα διασκέδασης (με εξαίρεση όσα έχουν ζωντανή ορχήστρα).
Πρόκειται, φυσικά, για λεπτομέρεια, αλλά για λεπτομέρεια που δείχνει το μέγεθος της υπερβολής, της ασάφειας και της αυθαιρεσίας των φορολογικών διατάξεων και της εφαρμογής τους στην Ελλάδα. Αν θυμάστε, το εισιτήριο επιβλήθηκε το 1994, μέσα σε συζητήσεις ανάμεικτες από προβληματισμούς για πάταξη της φοροδιαφυγής και για έλεγχο της εισόδου ανηλίκων στα νυχτερινά κέντρα. Εν μέσω αυτών, το εισιτήριο επιβλήθηκε με το επιχείρημα ότι έτσι θα υπήρχε, αν μη τι άλλο, μία ελάχιστη φορολογία. Οι γνωρίζοντες τη νύχτα είχαν καγχάσει εξαρχής. Γνώριζαν από προσωπική εμπειρία ότι οι ντισκοτέκ πάσχιζαν να επιβληθεί εισιτήριο και μερικές το είχαν επιβάλει παράνομα, για να εισπράττουν κάτι από τους νέους που συνήθιζαν να περιφέρονται, να χορεύουν και να επιδίδονται στην διά καμακίου αλιεία (κατά προτίμηση όχι «φαλαινών») χωρίς να πίνουν τίποτε. Μην παραξενεύεστε πώς ήταν δυνατόν να μην πίνουν? υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι, προβληματικοί πιθανότατα, των οποίων το ροζ υγιεινό πρότυπο επιχειρεί εσχάτως να μας επιβάλει η κ. Δαμανάκη – αλλά με αυτήν θα ασχοληθούμε προσεχώς. Σε κάθε περίπτωση, έλεγαν οι μύστες της νύχτας, ενώ το εισιτήριο προβλήθηκε ως πάταξη της φοροδιαφυγής, κυρίως συνέδραμε τους ιδιοκτήτες των ντισκοτέκ: και εισέπρατταν τέλος εισόδου και, στην πράξη, αποκτούσαν άλλοθι να μη χτυπούν στην ταμειακή μηχανή τα δεύτερα και τρίτα ποτά των θαμώνων. O έλεγχος μετρούσε κεφάλια και εισιτήρια – και εκεί τελείωνε.
Χάρη σε δύο μνημειακές υπουργικές αποφάσεις, αυτό το μάλλον εντοπισμένο μέτρο κατέληξε να καλύπτει οποιοδήποτε κατάστημα είχε μουσική, έστω στερεοφωνική. Τότε μόνον εξαιρούνταν τα μαγαζιά από την υποχρέωση, όταν είχαν μόνο στερεοφωνική μουσική (όχι ζωντανή, δηλαδή) και «η μουσική δεν αποτελούσε χαρακτηριστικό στοιχείο της λειτουργίας τους». Ποιος το έκρινε αυτό; O εφοριακόοος… Πώς το έκρινε; Με ποια κίνητρα; Ασφαλώς με τα καλύτερα. Ενδεικτικά: Επιβλήθηκε πρόστιμο για μη έκδοση εισιτηρίων σε καφετέρια-μπαρ μέσα σε… ξενοδοχείο(!) στην Κέρκυρα? επιβλήθηκε στο μπαρ (μόνον? όχι στο συνεχόμενο εστιατόριο του ίδιου χώρου) μεγάλης μπιραρίας της Αθήνας, όπου κατά βάσιν βρίσκονταν όσοι περίμεναν να ελευθερωθεί κάποιο τραπέζι. Και ίσως το καλύτερο: επιβλήθηκε από ελεγκτή του ΣΔΟΕ πρόστιμο σε σπιθαμιαίο αθηναϊκό μπαρ, έκτασης είκοσι τετραγωνικών, αφού άλλα συνεργεία του ΣΔΟΕ σε δύο προηγούμενους ελέγχους είχαν κρίνει «ομοφώνως» ότι το κατάστημα δεν είχε υποχρέωση να κόβει εισιτήρια!! Αν τα εγχειρίδια εισαγωγής στο Δίκαιο είχαν ενημερωθεί, οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις και η εφαρμογή τους θα είχαν τεθεί ως παραδείγματα στα λήμματα «νομοθετική σαφήνεια» και «ασφάλεια Δικαίου».
Ο κ. Φωτιάδης, ευτυχώς, δεν έδωσε τον χρόνο να γίνει κάτι τέτοιο. Αφού η απίθανη αυτή φάρσα ταλαιπώρησε εκατοντάδες επαγγελματίες επί εννέα χρόνια(!), ο υφυπουργός ανακοίνωσε την κατάργηση των εισιτηρίων για την «απλούστευση» των πραγμάτων? και μάλιστα, είχε την ασυνήθιστη παρρησία να παραδεχθεί ότι η ασάφεια των διατάξεων έδινε λαβή σε «αυθαίρετες ερμηνείες από τα ελεγκτικά όργανα» ως προς το ποιο κατάστημα είχε υποχρέωση εισιτηρίου και ποιο όχι.
Αν η κίνηση είναι σωστή και η παραδοχή των αυθαιρεσιών επαινετέα, ο κ. Φωτιάδης σχεδόν άγγιξε το μεγαλειώδες – αλλά δεν το… είπε (και δεν μπορεί, βέβαια, να το πει υπουργός). Πώς; Μα, σημειώνοντας ότι «υπήρχε μεγάλη παραβατικότητα, σχεδόν 40%». Εφθασε, έτσι, μια ανάσα κοντά στο ομορφότερο των «άρα». «Αρα», θα μπορούσε να πει, αφού η παραβατικότητα είναι μεγάλη, ο νόμος είναι παράλογος. E, μην τα θέλουμε και όλα. Το είπε με άλλα λόγια, μιλώντας για αυθαιρεσία των ελεγκτικών οργάνων.
Ας μην το φωνάζουμε, όμως. Μπορεί να ακούσει για παραβατικότητα ο νέος γραμματέας και να στείλει το FBI. Συγγνώμη, την ΕΛ.ΑΣ.