Αδιαφορία…
Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα αυτή είναι η πλήρης περιφρόνηση προς το νόμο…
Ιδίως από αυτούς που νομίζουν ότι κατέχουν κάποια μορφής εξουσία…
Και μπορούν να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τους κανόνες…
Δυστυχώς, στην κατάσταση αυτή έχουν παρασυρθεί και όσοι ξένοι, ιδίως διπλωμάτες, υπηρετούν στη χώρα μας…
Για να καταλάβετε το μέγεθος του «ωχαδερφισμού» και της αδιαφορίας προς το νόμο, θα σας δώσω δύο παραδείγματα…
Την περασμένη Πέμπτη στις 12.30 μετά το μεσημέρι είδα ένα διπλωματικό αυτοκίνητο με πινακίδες «10-30»…
Να παραβιάζει με μεγάλη ταχύτητα τον λεωφορειόδρομο της Μεσογείων…
Σε άλλη περιοχή, το Κολωνάκι, που υποτίθεται ότι είναι μία από τις περιοχές με την καλύτερη αστυνόμευση…
Είδα με τα ίδια μου τα μάτια την Τετάρτη στις 2 μετά το μεσημέρι…
Να έχει παρκάρει ένα πολυτελές αυτοκίνητο με διπλωματικές πινακίδες…
Επί της πλατείας Κολωνακίου, κλείνοντας μάλιστα παρανόμως τη ράμπα.
…Που έχει κατασκευάσει ο δήμος για τα αναπηρικά καροτσάκια…
Το παράπτωμα είναι σοβαρό, προβλέπεται μάλιστα και αυτόφωρη δίωξη του παρανομούντος…
Αλλά ο καλός διπλωμάτης με διπλωματικές πινακίδες «ΔΣ 60» έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη νομοθεσία…
Δεν γνωρίζω σε ποιον ανήκει το συγκεκριμένο αυτοκίνητο, υποθέτω ότι είναι σε πρεσβεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης…
Και διερωτώμαι, θα αποτολμούσε στην πατρίδα του, θα διενοείτο καν να παραβιάσει με τέτοιο τρόπο τα δικαιώματα των αναπήρων…
Ασφαλώς και όχι…
Αλλά στην Ελλαδίτσα, που ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει…
Εμαθαν ότι έχουμε αλλάξει τα φώτα στο νόμο και πλάκωσαν κι οι… βλάχοι…
Επιβίωση…
Μπορεί η «Πάλκο» να έκλεισε, μπορεί πια κανείς να μην ασχολείται με τους μεταλλωρύχους στο Στρατώνι όμως το πρόβλημα της ανεργίας και μάλιστα για τους εργάτες στη μεταποίηση είναι μεγάλο…
Μου τηλεφώνησε χθες ένας φίλος αναγνώστης, που είναι βιοτέχνης από την Καστοριά…
Και αναφέρθηκε σε πολλές παρόμοιες με της «Πάλκο» περιπτώσεις…
«Ετσι που πάνε τα πράγματα, θα δούμε πολύ χειρότερα», μου είπε…
«Είναι τόσο μεγάλο το κόστος, που είναι προφανές ότι δεν θα αντέξουμε»…
«Κι αυτό που μας σκοτώνει είναι η επιβάρυνση του IKA που φθάνει στο 50% επί των αποδοχών του εργαζομένου…
Πώς να τα βγάλουμε πέρα με τέτοιες επιβαρύνσεις», μου επεσήμανε ο αναγνώστης…
Κι έχει ασφαλώς δίκιο για ένα θέμα που είναι προφανές ότι δεν το καταλαβαίνουν πολλοί…
Που όμως έχει μεγάλες επιπτώσεις στην κατεύθυνση της οικονομίας μας…
Και συμβάλλει στην ενίσχυση της ανεργίας, ιδίως των βιομηχανικών εργατών, που είναι προφανές ότι είναι ένα επάγγελμα που πεθαίνει…
Ανταγωνιστικότητα…
Ο αναγνώστης, μάλιστα, μου είπε ότι ενώ στον ίδιο ένα σακάκι να το ράψει και να το σιδερώσει τού κοστίζει 4.500 χιλιάδες σε δρχ. περίπου…
«Μου ήλθαν χθες επιχειρηματίες από τα Σκόπια και τη Βουλγαρία και που είπαν ότι θα μπορούσαν…
Να μου προσφέρουν την ίδια ακριβώς υπηρεσία στην τιμή των 1.700 ή και λιγότερων σε δρχ…
Καταλαβαίνετε ότι αν θέλω να παραμείνω στην αγορά, θα πρέπει να δεχθώ την πρότασή τους…
Γιατί το να δίδω τα ρούχα είτε φασόν σε ελληνικό φασονάδικο είτε να τα ράβω ο ίδιος καθίσταται πλέον απαγορευτικό»…
Αυτός είναι ο λόγος που έχουν κλείσει τόσες και τόσες επιχειρήσεις ένδυσης στην Ελλάδα…
Κι έχουν μεταφέρει τις δραστηριότητές τους στις γειτονικές μας χώρες…
Με αποτέλεσμα περίπου 35 χιλιάδες συνάνθρωποί μας να έχουν μείνει χωρίς δουλειά…
Και να είναι σχεδόν αδύνατον για τους μεγαλύτερης ηλικίας εξ αυτών…
Που δεν μπορούν να επανεκπαιδευθούν, να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας…
Φαντάζεσθε ασφαλώς τι σημαίνει να μένεις άνεργος σε μια ηλικία πάνω από 45 έως 50 ετών. Να έχεις οικογένεια, παιδιά και να μην έχεις στον ήλιο μοίρα…
Γι’ αυτό φοβάμαι ότι όσο δεν αλλάζουμε τις κατευθύνσεις της οικονομίας μας…
Τόσο το πρόβλημα της ανεργίας, με οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις…
Θα καθίσταται εκρηκτικό…
Επάνδρωση…
Μου έλεγαν προχθές ότι στη Ρηγίλλης προετοιμάζονται με ιδιαίτερο δυναμισμό για την εξουσία…
Που παρά τις όποιες πρωθυπουργικές πρωτοβουλίες, την θεωρούν βεβαία…
Ομως μαθαίνω ότι ένα από τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την ηγεσία της Ν.Δ…
Δεν είναι τόσο ο συνωστισμός υποψηφίων για μια θέση στο Κοινοβούλιο…
Αλλά, αντιθέτως, η έλλειψη ικανών στελεχών…
Είναι γεγονός ότι χρειάζονται πολλά στελέχη στη Ν.Δ. για την επάνδρωση του κυβερνητικού μηχανισμού…
Μαθαίνω ότι πριν από λίγες μέρες έγινε στη Ρηγίλλης μια σύσκεψη…
Που σκοπό είχε να διαπιστώσουν οι επιτελείς της πόσες και ποιες κυβερνητικές θέσεις θα κληθούν να πληρώσουν…
Εφ’ όσον το κόμμα τους, όπως θεωρούν δεδομένο, κερδίσει στις εκλογές…
Ετσι λοιπόν ένα από τα γνωστά και βαρύγδουπα στελέχη της Ν.Δ. παρουσίασε μια έκθεση σύμφωνα με την οποία, πέρα από τους υπουργούς και τους υφυπουργούς…
Χρειάζονται ακόμα περίπου τρεισήμισι με τέσσερις χιλιάδες στελέχη…
Για να πληρώσουν τις θέσεις από τους γενικούς γραμματείς υπουργείων…
Και τους διοικητές τραπεζών και οργανισμών…
Στελέχη…
Αν λάβουμε, μάλιστα, υπόψη μας ότι κάθε ένας από αυτούς τους κυβερνητικούς αξιωματούχους…
Χρειάζεται περίπου 8 με 10 ακόμα στελέχη υπό την εποπτεία του…
Τότε καταλαβαίνετε ότι ένας πληθυσμός περίπου 30 χιλιάδων ανθρώπων θα απαιτηθεί για να καλυφθούν όλα τα κενά του κρατικού μηχανισμού…
Που πληρώνονται πάντα από το κυβερνών κόμμα…
Στη Ρηγίλλης, μάλιστα, έμαθα ότι επικρατεί έντονος προβληματισμός για το πώς θα καταστεί αυτό κατορθωτό…
Οχι μόνον διότι δεν υπάρχουν τόσο πολλά στελέχη…
Αλλά γιατί, όπως παραδέχθηκαν στη συγκεκριμένη σύσκεψη…
Δεν υφίστανται τόσο πολλά στελέχη, που να έχουν τις ικανότητες και τις δεξιότητες…
«Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, συνήθως στα κόμματα…
Σε όλα τα κόμματα δεν βρίσκονται οι κορυφείς της ελληνικής κοινωνίας»…
Μου έλεγε παράγων της Ν.Δ., που δεν «μασάει τα λόγια» του…
Νοοτροπίες…
Παρακολουθώντας την δίκη της «17 Νοέμβρη», θυμήθηκα μια ιστορία που σχετίζεται με ένα από τα θύματά της…
Πριν από λίγο καιρό, όπως θα θυμάστε, είχε γίνει πολύ μεγάλη συζήτηση για την κατάρρευση της εταιρείας τού εφοπλιστή Περατικού…
Χρειάζεται ίσως να σας επισημάνω ότι η συγκεκριμένη οικογένεια καταστράφηκε από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας…
Και δεν είχε ευνοηθεί από αυτά, όπως κάποιοι τεχνηέντως υποστήριζαν…
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην αποτρόπαιη δολοφονία του Κωστή Περατικού από τη «17 Νοέμβρη»…
Αλλά και στο μεγάλο οικονομικό βάρος που είχαν αναλάβει τα πρώτα χρόνια της ιδιωτικοποίησης των Ναυπηγείων…
Που μέχρι τότε ανήκαν στην Εμπορική Τράπεζα, που τα είχε μετατρέψει σε δημόσια υπηρεσία ουσιαστικά…
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα από το καθεστώς που αντιμετώπισαν οι Περατικοί στα Ναυπηγεία…
Και που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν και γι’ αυτό καταστράφηκαν…
Τότε οι εργαζόμενοι στην Ελευσίνα έπαιρναν επιπλέον του μισθού τους και των άλλων διαφόρων επιδομάτων…
Και… «επίδομα κανονικότητας»…
Δηλαδή ότι πήγαιναν κανονικά στην εργασία τους…
Επαιρναν, δηλαδή, επίδομα για να πηγαίνουν κάθε μέρα στην εργασία τους…
Αυτή η αδιανόητη για μια σύγχρονη δυτική οικονομία νοοτροπία εφαρμοζόταν μέχρι προσφάτως στα Ναυπηγεία Ελευσίνας…
Και είναι ενδεικτική της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, που δυστυχώς συνεχίζεται και στις μέρες μας…