Επιτέλους φαιδρότης

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στον καύσωνα των τελευταίων ημερών, ο «ανασχηματισμός» της κυβερνήσεως του κ. K. Σημίτη λειτούργησε ως άνεμος φαιδρότητος, απλώς και μόνον διότι στην πραγματικότητα δεν συνετελέσθη. Ετσι, η ανανεωτική φρενίτις του πρωθυπουργού εξαντλήθηκε στην αποπομπή του κ. K. Λαλιώτη από το αξίωμα του γραμματέως του ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Σημίτης απογοήτευσε, βεβαίως, όσους τον θεωρούν πρωθυπουργό εμπνευσμένο και ικανό πολιτικό ή το μόνο «θετικό» στοιχείο στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά τα άτομα αυτά δεν αφορούν κανένα νοήμονα πολίτη και οι εκτιμήσεις τους αποτελούν στην καλυτέρα των περιπτώσεων έκφραση πολιτικής μωρίας.

Ο «ανασχηματισμός» απέδειξε ότι ο κ. Σημίτης είναι απολύτως ικανοποιημένος από την πολιτική που προωθεί, από τους υπουργούς που την εφαρμόζουν ή είναι δηλωτικός του γεγονότος ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν έχει εφεδρείες.

Αλλά με δεδομένη τη θλιβερή κατάσταση της οικονομίας, την έκταση της διαφθοράς και της διαπλοκής και επειδή ένα μεγάλο κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί λογικώς να αποτελείται αποκλειστικώς από ανικάνους, ο «ανασχηματισμός» απέδειξε ότι ο κ. Σημίτης έχει ολοκληρώσει πλέον τον κύκλο του και είναι βάρος περιττό ή ακόμη επικίνδυνο, κυρίως για τη χώρα.

Ο κ. Σημίτης διακατέχεται από το σύνδρομο του πρωτοπόρου, του πολιτικού που θεωρεί ότι βρίσκεται σε αρμονία με τις διεθνείς εξελίξεις και καταδιώκεται από τη φαντασίωση ότι η κοινωνία έχει αλλάξει ριζικώς, ότι τα ενδιαφέροντά της είναι αποκλειστικώς υλιστικά, αλλά και ως προς αυτό απέτυχε ως πρωθυπουργός, αφού οι πολιτικές επιλογές του αντί ευημερίας οδήγησαν σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων στα όρια της πενίας.

Αλλά ο κ. Σημίτης δεν είναι ο μόνος πολιτικός που πλανάται οικτρώς και το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο των «πρωτοβουλιών» που ανέλαβε για να προσδώσει νέα δυναμική στο κόμμα και στην κυβέρνησή του είναι ότι μετέθεσε την κρίση που ταλανίζει το ΠΑΣΟΚ στην παρούσα συγκυρία, αντί να αφήσει την εκδήλωσή της για μετά τις εκλογές.

Τα θύματα της πολιτικής του κ. Σημίτη δεν είναι ο κ. Λαλιώτης, που θα υφίσταται όσο υπάρχει ο σημαντικότατος παραδοσιακός πυρήνας του ΠΑΣΟΚ, αλλά οι νέοι Ηρακλείς του – ο κ. Γ. Παπανδρέου και ο κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης.

Και ο μεν κ. Χρυσοχοΐδης υπέπεσε στην προσοχή των πολιτών απλώς και μόνον διότι εξ αιτίας τυχαίου γεγονότος εξαρθρώθηκε τμήμα της τρομοκρατικής οργανώσεως 17N. O κ. Παπανδρέου όμως είχε σοβαρές πιθανότητες να διεκδικήσει επιτυχώς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά ταυτισθείς με τον κ. Σήμιτη θα έχει την τύχη του, εάν όπως βασίμως υπολογίζεται ηττηθεί στις προσεχείς εκλογές.

Ο κ. Σημίτης επιχείρησε τον πλήρη σφετερισμό του ΠΑΣΟΚ, πολύ αργά και με τρόπο μάλλον αδέξιο, αφού η αξιοπιστία πολλών στενών συυνεργατών του είχε τρωθεί βάναυσα το τελευταίο δίμηνο. Τυπικώς μπορεί να θεωρεί ότι το πέτυχε. Επί της ουσίας όμως έδωσε οκτάμηνο διάστημα στο παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ να υποσκάψει τους Ηρακλείς του και να προετοιμάσει το έδαφος για τον νέο ηγέτη της ελληνικής κεντροαριστεράς, που ασφαλώς δεν θα είναι τόσο «εκσυγχρονιστική». O κ. Σημίτης και η ομάδα του θα είναι μία παρένθεση, κυρίως λόγω της πολιτικής απειρίας με την οποία ενήργησαν για να κυριαρχήσουν στις κοινωνικές μάζες του ΠΑΣΟΚ, που επί της ουσίας αποστρέφονται.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή